شناوری مغناطیسی

گرانگریزی یا شناوریِ مغناطیسی روشی است که در آن یک شی بدونِ هیچ پشتیبانی بجز میدانِ مغناطیسی به حالتِ شناور در آید. نیروی مغناطیسی برای مقابله با اثراتِ شتاب گرانشی و هر شتاب دیگری بکار می رود.
مواد و سیستم های مغناطیسی قادر به جذب یا دفعِ یکدیگر هستند. ساده ترین مثال از شناوری با مغناطیس را می شود در یک آهنربای دو قطبیِ ساده دید که با قرار گرفتن در میدانِ مغناطیسیِ آهنربایِ دو قطبی دیگر، به حالتِ دفع یا شناوری در می آید. [ ۱]
فشارِ مغناطیسیِ یک میدانِ مغناطیسی بر یک ابررسانا را می توان اینگونه محاسبه نمود:
که در آن P m a g فشار بر واحد سطح در پاسکال و B میدان مغناطیسی در واحدِ تِسلاو μ 0 = ۴π×10−7 N·A−2 نفوذپذیری خلاء. [ ۲]
قطارهای مَگلِو یا ماگلو گونه ای از قطارها هستند که به طور شناور در هوا در فاصله کمی از ریل قرار دارند و بدون دریافت مقاومت زیادی از محیط می توانند با سرعت های بسیار زیاد به پیش بروند. این قطارها برای حرکت خود از نیروی الکترومغناطیسی بهره می گیرند.
در مگ لو تماس با ریل وجود ندارد و قطارها به جای غلتیدن چرخ ها برای ریل با نیروی مغناطیسی در هوا شناور شده بود و به جلو رانده می شوند. در فناوری مگلو نیروی مغناطیسی قطار را از زمین بلند کرده و با استفاده از موتور خطی و نه دوار رانده و در یک مسیر مشخص هدایت می کند. [ ۳]