شناسانهٔ منبع یکسان[ ۱] ( به انگلیسی: Uniform Resource Identifier ) با کوته نوشت یوآرآی ( به انگلیسی: URI ) رشته ای از نویسه ها است که به صورت غیر مبهم یک منبع به خصوص را شناسایی می کند. برای اطمینان از یکسان بودن، همهٔ URIها باید از مجموعه قواعد نحوی از پیش تعیین شده ای پیروی کنند[ ۲] ، اما گسترش پذیری از طریق طرح نامگذاری سلسله مراتبی که به صورت مجزا تعریف می شود ( مثل http:// ) قابل انجام است. [ ۳]
این شناسایی ( URI ) ، تعامل با نمایش های منبع روی یک شبکه ( معمولا وب جهان گستر ) توسط پروتکل های خاص را ممکن می سازد. نقش طرح ها، تعیین ترکیب نحوی به خصوص و پروتکل مرتبطی که هر URI را تعریف می کند، می باشد. معروف ترین قالب یک URI مکان یاب منبع یکسان ( URL ) است، که به صورت معمول و به صورت غیررسمی «نشانی وب»[ ۴] نامیده می شود. مفهوم «نام منبع یکسان» ( URN ) که در عمل کمتر دیده می شود، برای تکمیل URLها از طریق فراهم کردن سازوکاری برای شناسایی منابع در فضای نام به خصوص، می باشد. [ ۳]
هر URI با یک نام «برنامه واکشی» ( طرح ) شروع می شوند، که به مشخصات برای شناسه های منتسب شده در آن طرح ارجاع دارد. ترکیب نحوی URI یک سیستم نامگذاری هم عهد شده و قابل گسترش است که در آن هر مشخصات طرح می تواند ترکیب نحوی و معنای شناسه هایی که از آن طرح استفاده می کنند را تعیین کند. ترکیب نحوی همگانی URI یک فرامجموعه از ترکیب نحوی برای همهٔ طرح های URI می باشد. ترکیب نحوی همگانی URI در ابتدا در درخواست نظر ( RFC ) شماره ۲۳۹۶، که در اوت ۱۹۸۸ منتشر شد، تعریف شد، و در RFC 3986، که در ژانویه ۲۰۰۵ منتشر شد، نهایی سازی گردید.
ترکیب نحوی همگانی URI شامل یک ترتیب سلسله مراتبی از پنج جزء می باشد[ ۵] :
URI = scheme:path که در آن جزء متصدی به سه زیر جزء تقسیم می شود:
authority = host این موضوع در یک نمودار ترکیب نحوی به صورت زیر نمایش می یابد:
URI شامل:
یک جزء طرح غیر خالی، که بعد از آن کالن ( : ) می آید، شامل ترتیبی از نویسه ها است که با یک حرف شروع می شود، و با ترکیبی از از حروف، اعداد، جمع ( + ) ، نقطه ( . ) ، یا خط پیوند ( - ) ادامه می یابد. اگرچه طرح ها حساس به حالت نیستند، حالت رسمی، حروف کوچک است، و اسنادی که طرح ها را مشخص می کنند، باید از همین حروف کوچک استفاده کنند. مثال هایی از طرح های مردمی شامل: http, https, ftp, mailto, file, data و irc می باشد. طرح های URI، باید توسط متصدی انتساب اعداد در اینترنت ( آیانا ) ثبت گردند، اگرچه طرح های ثبت نشده در عمل استفاده می شوند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین شناسایی ( URI ) ، تعامل با نمایش های منبع روی یک شبکه ( معمولا وب جهان گستر ) توسط پروتکل های خاص را ممکن می سازد. نقش طرح ها، تعیین ترکیب نحوی به خصوص و پروتکل مرتبطی که هر URI را تعریف می کند، می باشد. معروف ترین قالب یک URI مکان یاب منبع یکسان ( URL ) است، که به صورت معمول و به صورت غیررسمی «نشانی وب»[ ۴] نامیده می شود. مفهوم «نام منبع یکسان» ( URN ) که در عمل کمتر دیده می شود، برای تکمیل URLها از طریق فراهم کردن سازوکاری برای شناسایی منابع در فضای نام به خصوص، می باشد. [ ۳]
هر URI با یک نام «برنامه واکشی» ( طرح ) شروع می شوند، که به مشخصات برای شناسه های منتسب شده در آن طرح ارجاع دارد. ترکیب نحوی URI یک سیستم نامگذاری هم عهد شده و قابل گسترش است که در آن هر مشخصات طرح می تواند ترکیب نحوی و معنای شناسه هایی که از آن طرح استفاده می کنند را تعیین کند. ترکیب نحوی همگانی URI یک فرامجموعه از ترکیب نحوی برای همهٔ طرح های URI می باشد. ترکیب نحوی همگانی URI در ابتدا در درخواست نظر ( RFC ) شماره ۲۳۹۶، که در اوت ۱۹۸۸ منتشر شد، تعریف شد، و در RFC 3986، که در ژانویه ۲۰۰۵ منتشر شد، نهایی سازی گردید.
ترکیب نحوی همگانی URI شامل یک ترتیب سلسله مراتبی از پنج جزء می باشد[ ۵] :
URI = scheme:path که در آن جزء متصدی به سه زیر جزء تقسیم می شود:
authority = host این موضوع در یک نمودار ترکیب نحوی به صورت زیر نمایش می یابد:
URI شامل:
یک جزء طرح غیر خالی، که بعد از آن کالن ( : ) می آید، شامل ترتیبی از نویسه ها است که با یک حرف شروع می شود، و با ترکیبی از از حروف، اعداد، جمع ( + ) ، نقطه ( . ) ، یا خط پیوند ( - ) ادامه می یابد. اگرچه طرح ها حساس به حالت نیستند، حالت رسمی، حروف کوچک است، و اسنادی که طرح ها را مشخص می کنند، باید از همین حروف کوچک استفاده کنند. مثال هایی از طرح های مردمی شامل: http, https, ftp, mailto, file, data و irc می باشد. طرح های URI، باید توسط متصدی انتساب اعداد در اینترنت ( آیانا ) ثبت گردند، اگرچه طرح های ثبت نشده در عمل استفاده می شوند. [ ۳]
wiki: شناسانه منبع یکسان