شمار اسمان ها

[ویکی فقه] شمار آسمان ها. در آیات بسیاری با تعبیر سماوات ، بر تعدّد آسمان ها و با واژه های سبع سماوات، سبع طرائق و سبعاً شداداً به هفت گانه بودن آن ها تصریح شده است.
← کنایه بودن عدد هفت
ملاحظه تعابیر قرآن دارای اهمیت است و نُه بار در قرآن به آسمان های هفت گانه تصریح شده و در دعاها نیز «هفت آسمان» فراوان آمده است و نمی توان به سادگی از کنار آن ها گذشت.
بنابراین باید گفت: آسمان ها، فضای گسترده ای هستند که یکی پشت دیگری، در فضای بی پایان قرار دارد و همه ستارگان و مجموعه های شمسی و کهکشان های مشهود، در متن نخستین و نزدیک ترین آسمان ( سماء دنیا ) جای گرفته اند؛ چنان که در ] ۱۲ فصّلت : ۴۱ آمده است: «وَ زَیّنّا السَّماءَ الدُّنیا بِمَصـبِیحَ».
با توجّه به این آیه و آیه ۶ صافّات : ۳۷ (إنّا زَیَّنّا السّماءَ الدُّنیا بِزینة الکَواکِبِ) آشکار می شود که اجرام آسمانیِ قابل مشاهده، در آسمان اوّل جای دارند؛ پس باید شش آسمان دیگر وجود داشته باشد که در دسترس بشر نیست.
در قرآن از این شش آسمان، وصفی به میان نیامده، جز آن که به صورت طبقاتی پشت سر هم قرار دارند.
آیه ۱۵ نوح : ۷۱ نیز قرار گرفتن هفت آسمان روی هم را تأیید می کند: «ألَم تَرَوا کَیف خَلَقَ اللّهُ سَبعَ سَمـوت طِباقاً = آیا نمی دانید خداوند چگونه هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفرید؟» برخی، رؤیت در آیه را به معنای علم دانسته و بر آنند که ذکر هفت آسمان در کلام نوح به صورت نشانه توحید ، دلیل آن است که مردم آن زمان از هفت آسمان آگاه بودند و انبیای گذشته نیز از آن یاد کرده اند.

نظر طباطبایی در آیات آفرینش آسمان ها
...