ادعیه
/~ad~iye/
لغت نامه دهخدا
- ادعیه مأثوره ؛ دعاهائی که هر خلف از سلف خود روایت کند. ( تعریفات جرجانی ). دعاهائی که از رسول صلی اﷲعلیه و آله و سلم منقولست. ( غیاث ).
- علم الادعیة والاوراد ؛ و هو علم یبحث عن الأدعیة المأثورة والأوراد المشهورة بتصحیحهما و ضبطهما و تصحیح روایتهما و بیان خواصهما و عدد تکرارهما و اوقات قرائتهما و شرائطهما و مبادیه مُبینة فی العلوم الشرعیة والغرض منه معرفة تلک الأدعیة و الأوراد علی الوجه المذکور لینال باستعمالهما الفوائد الدینیة والدنیویة. کذا فی مفتاح السعادة. و جعله من فروع علم الحدیث بعلة استمداده من کتب الأحادیث. والکتب المؤلفة فیه کثیرة جِدا. ( کشف الظنون ).
ادعیه. [ اُ عی ی َ ] ( ع اِ ) ادعوة. اغلوطة. بَردَکی. ( ربنجنی ). بَردَکی. ( مهذب الاسماء ). برد. بردک. ( مهذب الاسماء ). لغز. احجیه. چیستان. ج ، اداعی .
فرهنگ فارسی
جمع : دعائ
بردگی چیستان
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
مثال : ادعیه صحیفه سجادیه
به معنیای دعاها و دعا
به معنیای دعاها و دعا
دعا ها