شفاعت خواستن از غیر خداوند

[ویکی فقه] شفاعت به معنای واسطه شدن و توسل به معنای واسطه قرار دادن است. این دو مفهوم از معتقدات مسلمانان و مذاهب اسلامی است؛ اما بین تمامی فرقه های اسلامی، تنها وهابی ها هستند که شفاعت در دنیا را منکر بوده و قائلین به آن را مشرک می دانند. در این نوشتار شفاعت و توسل و قائلان به آن و مخالفان آنرا بررسی خواهیم کرد.
توسل، یعنی واسطه قرار دادن، انبیاء، امامان و صالحان به پیشگاه خداوند چنانچه خداوند، در قرآن کریم می فرماید:«یَا اَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا اِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ؛
مائدة/سوره۵، آیه۳۵.
شفاعت، واسطه شدن، انبیاء، امامان و صالحان ببن خدا و خلق در قیامت برای بخشیده شدن گناهانی است که از مؤمنان سر زده است.
← اجماع مسلمانان بر شفاعت در قیامت
این نمونه های کوچکی بود از نظرات علمای شیعه و سنی در این باره که به جهت اختصار به همین تعداد بسنده می شود.اما آن چه که از بین تمامی فرقه های اسلامی، تنها وهابی ها آن را قبول ندارند و به شدت با آن به مخالفت برخواسته و قائل به آن را مشرک می دانند، شفاعت در دنیا، یعنی همان توسل است، که ما این مطلب را در پاسخ به سؤال اول بررسی و صحت آن را از دیدگاه قرآن ثابت کردیم.