[ویکی فقه] شعله های آتش جهنم (قرآن). در این مقاله به بررسی آیاتی که مربوط به عذاب و سختی و دردآور بودن شعله های آتش جهنم می باشد می پردازیم.
کلا انها لظی• نزاعة للشوی. «اما هرگز چنین نیست شعله های سوزان آتش است. دست و پا و پوست سر را می کند و می برد».خداوند می فرماید: (هرگز چنین نیست) هیچ فدیه و فدائی پذیرفته نمی شود (کلا). (آن شعله های سوزان آتش است) (انها لظی). پیوسته زبانه می کشد، و هر چیز را در کنار و مسیر خود می یابد می سوزاند. دست و پا و پوست سر را می کند و با خود می برد (نزاعة للشوی). (لظی) به معنی شعله خالص آتش است، و یکی از نام های جهنم نیز می باشد، و در آیات فوق هر دو معنی ممکن است. (نزاعة) به معنی چیزی است که پی درپی جدا می کند. و (شوی) به معنی دست و پا و اطراف بدن است، و گاه به معنی بریان کردن نیز آمده، ولی در اینجا منظور همان معنی اول است، زیرا هنگامی که آتش سوزان و شعله وری به چیزی می رسد اول اطراف و جوانب و شاخ و برگ آن را می سوزاند و جدا می کند.
وعده عذاب الهی
سیصلی نارا ذات لهب. «و به زودی وارد آتشی می شود که دارای شعله فروزان است».در این آیه می افزاید: به زودی وارد آتشی می شود که دارای شعله برافروخته است (سیصلی نارا ذات لهب). اگر نام او (ابولهب) بود، آتش عذاب او نیز ابولهب است و شعله های عظیم دارد (توجه داشته باشید لهب در اینجا به صورت نکره و دلالت بر عظمت آن شعله می کند). نه تنها (ابولهب) که هیچیک از کافران و بدکاران اموال و ثروت و موقعیت اجتماعیشان آنها را از آتش دوزخ و عذاب الهی رهائی نمی بخشد، چنانکه در آیه ۸۸ و ۸۹ سوره شعراء می خوانیم: یوم لا ینفع مال و لا بنون الا من اتی الله بقلب سلیم: قیامت روزی است که نه اموال و نه فرزندان، هیچکدام سودی به حال انسان ندارد، مگر آن کس که با قلب سالم (روحی با ایمان و با تقوی) در محضر پروردگار حاضر شود. مسلما منظور از آیه (سیصلی نارا ذات لهب) آتش دوزخ است، ولی بعضی احتمال داده اند که آتش دنیا را نیز شامل شود.
کلا انها لظی• نزاعة للشوی. «اما هرگز چنین نیست شعله های سوزان آتش است. دست و پا و پوست سر را می کند و می برد».خداوند می فرماید: (هرگز چنین نیست) هیچ فدیه و فدائی پذیرفته نمی شود (کلا). (آن شعله های سوزان آتش است) (انها لظی). پیوسته زبانه می کشد، و هر چیز را در کنار و مسیر خود می یابد می سوزاند. دست و پا و پوست سر را می کند و با خود می برد (نزاعة للشوی). (لظی) به معنی شعله خالص آتش است، و یکی از نام های جهنم نیز می باشد، و در آیات فوق هر دو معنی ممکن است. (نزاعة) به معنی چیزی است که پی درپی جدا می کند. و (شوی) به معنی دست و پا و اطراف بدن است، و گاه به معنی بریان کردن نیز آمده، ولی در اینجا منظور همان معنی اول است، زیرا هنگامی که آتش سوزان و شعله وری به چیزی می رسد اول اطراف و جوانب و شاخ و برگ آن را می سوزاند و جدا می کند.
وعده عذاب الهی
سیصلی نارا ذات لهب. «و به زودی وارد آتشی می شود که دارای شعله فروزان است».در این آیه می افزاید: به زودی وارد آتشی می شود که دارای شعله برافروخته است (سیصلی نارا ذات لهب). اگر نام او (ابولهب) بود، آتش عذاب او نیز ابولهب است و شعله های عظیم دارد (توجه داشته باشید لهب در اینجا به صورت نکره و دلالت بر عظمت آن شعله می کند). نه تنها (ابولهب) که هیچیک از کافران و بدکاران اموال و ثروت و موقعیت اجتماعیشان آنها را از آتش دوزخ و عذاب الهی رهائی نمی بخشد، چنانکه در آیه ۸۸ و ۸۹ سوره شعراء می خوانیم: یوم لا ینفع مال و لا بنون الا من اتی الله بقلب سلیم: قیامت روزی است که نه اموال و نه فرزندان، هیچکدام سودی به حال انسان ندارد، مگر آن کس که با قلب سالم (روحی با ایمان و با تقوی) در محضر پروردگار حاضر شود. مسلما منظور از آیه (سیصلی نارا ذات لهب) آتش دوزخ است، ولی بعضی احتمال داده اند که آتش دنیا را نیز شامل شود.
wikifeqh: شعله های_آتش_جهنم_(قرآن)