شرف

[ویکی فقه] شرف در اصل به معنای بلندی مکان است که به جهت تشبیه بلندی معنوی به بلندی مکانی به شخص برزوگوار، شریف اطلاق می شود.
شرف در اصل به معنای بلندی و مکان بلند است؛ از این رو، به جهت تشبیه بلندی معنوی به بلندی مکانی، به فردِ بلند مرتبه و بزرگوار، شریف اطلاق شده است.از احکام مرتبط با آن در بابهای بسیاری، نظیر طهارت، صلات، حج، زکات، وکالت، نکاح و قضاء سخن گفته اند.
شریف از صفات خداوند
شریف از صفات خداوند متعال است؛ زیرا همه علو و بلندمرتبگی از آن او است و او بلند مرتبه ترین است؛ چنان که در مرحله بعد صفت اولیای او می باشد.
موارد اطلاق شریف
صفت شریف به کسی که دارای مال و ثروت است یا نزد مردم موقعیت و منزلت ممتاز اجتماعی دارد اطلاق می شود. بنابر این، شریف هم به کسی که از شرف الهی و آخرتی برخوردار است اطلاق می گردد و هم به کسی که دارای شرف دنیوی است. از سوی دیگر، عنوان شریف گاه صفت زمان واقع می شود، گاه مکان و گاهی کلام.
احکام شرف
...

شرف (اخترشناسی). شَرَف (اخترشناسی)
در احکام نجوم، موقعیت یک ستاره یا خورشید در منطقة البروج، که بیشترین تأثیر سیاره یا خورشید را هنگام قرارگرفتن در آن موقعیت می دانستند. متضاد این وضعیت را هبوط می نامیدند. مثلاً شرف خورشید در درجۀ نوزدهم بُرج حمل و هبوط آن در قرینۀ شرف، یعنی نوزدهم بُرج میزان بود. شرف و هبوط را به همۀ برج های دیگر نیز نسبت می دادند، امّا در درجه ای خاص، تأثیر ستاره را قوی یا ضعیف می شماردند. به جز سیاره ها و خورشید، شرف و هبوط را برای عقدتین ماه نیز در نظر می گرفتند.

شرف (تخلص). رجوع شود به:خراسانی، شرف الدین (۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۸۲ش)

شرف (نشریه). شَرَف (نشریه)
نشریۀ اجتماعی، خبری و مصور وابسته به ادارۀ کل انطباعات ممالک محروسۀ ایران، چاپ تهران. نخستین شماره، به مدیریت محمدحسن صنیع الدوله (اعتمادالسلطنه)، در اول محرم ۱۳۰۰/۲۱ آبان ۱۲۶۱ش منتشر شد. در هر شماره تصویر یکی از بزرگان مملکت با مختصر شرح حالی از وی چاپ و در صفحۀ اول تصویر ناصرالدین شاه و در صفحۀ سوم تصویر مظفرالدین شاه، ولیعهد او، چاپ می شد. تا شمارۀ هفدهم، هیچ جا اسمی از نقاش تصاویر نیست. در شمارۀ هفدهم و هجدهم، زیر تصاویر اسم ابوتراب غفاری، برادر کمال الملک، چاپ شد و تا شمارۀ ۶۱ (شعبان ۱۳۰۵ق)، در زیر تصویر «باغ و عمارت کامرانیه»، نام وی آمده است. آخرین شمارۀ شرف، یعنی شمارۀ ۱۸۷ (مورخ ۱۳۰۹ق)، بدون ذکر ماهِ انتشار است. ویژگی شرف در زیبایی هنری آن است. خوشنویسان و نقاشان آن از سرآمدان این دو هنر در عصر خود بودند. در ۱۳۵۰ش، دورۀ روزنامۀ شرف تجدید چاپ شد.