شاهی بنگاله

شاهی بنگاله ( بنگالی: শাহী বাঙ্গলা ) یا سلطان نشین بنگاله[ ۲] یک امپراتوری[ ۳] [ ۴] [ ۵] در سده های چهاردهم، پانزدهم و شانزدهم میلادی در دلتای گنگ در بنگال بود. این کشور دارای چند دولت خراجگزار از جمله اودیسا در جنوب غرب، آراکان در جنوب شرق، [ ۶] و تریپورا در شرق بود. [ ۷] بنگاله در اوایل قرن شانزدهم به اوج گستردگی جغرافیایی خود رسید و بر سرزمینی از کامروپ و کاماتا در شمال شرق تا جون پور و بیهار در غرب حکم رانی می کرد. این کشور به عنوان یک کشور با اقتصاد قوی و یکی از قدرتمندترین کشورهای آسیایی مشهور بود. انحطاط بنگاله با فترتی توسط امپراتوری سور آغاز شد و پس از آن با فتح این سرزمین به دست امپراتوری گورکانی، بنگاله به چند پادشاهی کوچک تجزیه شد.
شاهی بنگاله یک سلطنت سنی مذهب با ریشه های هندی، سیستانی، حبشی و بنگالی بود. [ ۸] تکثرگرایی دینی این امپراتوری مشهور بود و در آن جوامع غیرمسلمان به صورت مسالمت آمیز زندگی می کردند. گرچه بنگالی رایج ترین زبان بنگال بود، زبان فارسی در آن به عنوان زبان رسمی، دیپلماتیک و تجاری مورد استفاده قرار می گرفت. شهرهای بنگاله به شهرهای ضرابخانه مشهور بودند که در آن ها تانکاها ضرب می شدند. این شهرها با بناهای باشکوهی آراسته شده بودند. [ ۹]
در سال ۱۵۰۰، شهر گور پایتخت بنگاله، پنجمین شهر پرجمعیت جهان بود. [ ۱۰] از دیگر شهرهای بنگاله می توان به نخستین پایتخت پاندوآ، قطب اقتصادی سونارگوان، مساجد شهر باگرهات و بندر و مرکز تجاری چیتاگونگ اشاره کرد. بنگاله از طریق راه های دریایی و زمینی با کشورهای آسیا، آفریقا، اقیانوس هند و اروپا ارتباط داشت و مهاجران و بازرگانان بسیاری را از نقاط مختلف جهان به خود جلب کرده بود. کشتی ها و بازرگانان بنگالی در سراسر منطقه از جمله در ملاکا، چین و مالدیو تجارت می کردند.
شاهی بنگاله توسط جهان گردان هم عصر اروپایی و چینی به عنوان یک پادشاهی نسبتاً مرفه توصیف می شد. به دلیل فراوانی کالاها در بنگال، این منطقه به عنوان «ثروتمندترین کشور برای تجارت» معروف بود. بنگاله میراث معماری محکمی برجای گذاشته است. بناهای مربوط به این دوره نشان می دهند که تأثیرات خارجی در یک سبک متمایز بنگالی ادغام شده است. [ ۸] شاهی بنگاله همچنین بزرگترین و قوی ترین دوره حکومت مسلمانان در تاریخ بنگال است. [ ۱۱]