مساجد شهر باگرهات میراث جهانی یونسکو در منطقه باگرهات، بنگلادش است. این مسجدها حاوی چندین مسجد ساخته شده در دوره سلاطین بنگال در قرن پانزدهم است که مسجد شصت گنبد بزرگترین آن است. سایر مساجد شامل مسجد سینگار، مسجد نه گنبد، مقبره خان جهان، مسجد بی بی بیگنی و مسجد رونویجوی پور است. این مساجد در زمان فرمانداری اولوغ خان جهان، یک افسر نظامی ترک ساخته شد که توسط سلطان محمود شاه بنگال به عنوان فرماندار در سونداربانس منصوب شده بود.
این سایت یک "شهر ضرابخانه " از سلطان بنگال بود. باگرهات یکی از بزرگترین مساجد دوره سلطان در بنگلادش را دارد. این شهر تاریخی که توسط فوربز به عنوان یکی از ۱۵ شهر گمشده جهان ثبت شده است، بیش از ۵۰ سازه در سبک معماری هندو اسلامی به سبک سلاطین بنگال بنا کرده است. مساجد باگرهات نشان د هنده"سبک خان جهان" از سلاطین بنگال را نشان می دهد. این مساجد پس از بین بردن پوشش گیاهی که قرن ها آنها را از دید پنهان کرده بود، کشف شد. این سایت در سال ۱۹۸۳ توسط یونسکو تحت معیارهای ( iv ) ، "به عنوان نمونه برجسته از یک مجموعه معماری که نمایانگر مرحله پیشین تمدن تاریخ بشر است شناخته شده است، [ ۱] که مسجد شصت گنبدی با ۶۰ ستون و ۷۷ گنبد، شناخته شده ترین است[ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] این مساجد دارای آثار هنری با رنگهای مایل به قرمز و تزیینات تزئینی است.
این شهر مسجدی در جنوب بنگال در نزدیکی رودخانه بزرگ دلتای گنگ در ۶۰ کیلومتر ( ۳۷ مایل ) از ساحل خلیج بنگال واقع شده است. این شهر در مساحتی ۵۰ کیلومتر مربع ( ۱۹ مایل مربع ) ) گسترش یافته است. [ ۱] توجه به طبیعت پوشش زیستگاه جنگلی سنگین و سکونتگاه ببرها، این شهر با زیرساخت های منحصر به فردی ساخته شده است تا بتواند آن را مسکونی کند. [ ۵] [ ۳] [ ۷]
سلطان بنگال در قرن پانزدهم، اولوغ خان جهان را به عنوان فرماندار خود در ساندنباران در جنوب بنگال منصوب کرد. اولوغ خان جهان فردی با اصالت ترک بود. عنوان اولوغ برای حکام در فرهنگ ترکی - ایرانی رایج بود. سلطان بنگال مهاجران بسیاری از خاورمیانه و آسیای میانه را به خود جلب کرد که ایده هایی از معماری اسلامی را با خود به همراه آوردند. سلطان بنگال در پایتخت پاندوا و گودا مستقر بود. در شرق بنگال، سونارگائون یک مرکز مهم اداری بود. منطقه اراکان برمه نیز تحت سلطه سلطان بنگال قرار داشت. جنگل ساندنباران در جنوب غربی بنگال واقع شده است. به گفته ریچارد ایتون، افرادی که در جنگلها زندگی می کردند خارج از سلسله مراتب اجتماعی هندو بودند. [ ۸] تصوف توسط مبلغان مسلمان برای جذب جمعیت محلی به کار گرفته شد. تعداد بالای مساجد حاکی از سرعتی است که با کمک آن مردم محلی به اسلام گرویده اند. برنامه ریزی این شهر کاملاً از سبک معماری اسلامی پیروی می کند. به ویژه، تزئینات ترکیبی از سبک های مختلف از جمله معماری بنگالی، معماری ایرانی و معماری اسلامی است. این شهر ۳۶۰ مسجد[ ۱] ( بیشتر آنها با طرح های یکسان ) ، بسیاری از ساختمان های عمومی، مقبره ها، پل ها، شبکه راه ها و مخازن آب را در بر می گرفت. ماده مورد استفاده در ساخت و ساز آجر پخته شده بود که طی قرن ها تحت شرایط شوری خاک و جو رو به زوال قرار گرفته است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین سایت یک "شهر ضرابخانه " از سلطان بنگال بود. باگرهات یکی از بزرگترین مساجد دوره سلطان در بنگلادش را دارد. این شهر تاریخی که توسط فوربز به عنوان یکی از ۱۵ شهر گمشده جهان ثبت شده است، بیش از ۵۰ سازه در سبک معماری هندو اسلامی به سبک سلاطین بنگال بنا کرده است. مساجد باگرهات نشان د هنده"سبک خان جهان" از سلاطین بنگال را نشان می دهد. این مساجد پس از بین بردن پوشش گیاهی که قرن ها آنها را از دید پنهان کرده بود، کشف شد. این سایت در سال ۱۹۸۳ توسط یونسکو تحت معیارهای ( iv ) ، "به عنوان نمونه برجسته از یک مجموعه معماری که نمایانگر مرحله پیشین تمدن تاریخ بشر است شناخته شده است، [ ۱] که مسجد شصت گنبدی با ۶۰ ستون و ۷۷ گنبد، شناخته شده ترین است[ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] این مساجد دارای آثار هنری با رنگهای مایل به قرمز و تزیینات تزئینی است.
این شهر مسجدی در جنوب بنگال در نزدیکی رودخانه بزرگ دلتای گنگ در ۶۰ کیلومتر ( ۳۷ مایل ) از ساحل خلیج بنگال واقع شده است. این شهر در مساحتی ۵۰ کیلومتر مربع ( ۱۹ مایل مربع ) ) گسترش یافته است. [ ۱] توجه به طبیعت پوشش زیستگاه جنگلی سنگین و سکونتگاه ببرها، این شهر با زیرساخت های منحصر به فردی ساخته شده است تا بتواند آن را مسکونی کند. [ ۵] [ ۳] [ ۷]
سلطان بنگال در قرن پانزدهم، اولوغ خان جهان را به عنوان فرماندار خود در ساندنباران در جنوب بنگال منصوب کرد. اولوغ خان جهان فردی با اصالت ترک بود. عنوان اولوغ برای حکام در فرهنگ ترکی - ایرانی رایج بود. سلطان بنگال مهاجران بسیاری از خاورمیانه و آسیای میانه را به خود جلب کرد که ایده هایی از معماری اسلامی را با خود به همراه آوردند. سلطان بنگال در پایتخت پاندوا و گودا مستقر بود. در شرق بنگال، سونارگائون یک مرکز مهم اداری بود. منطقه اراکان برمه نیز تحت سلطه سلطان بنگال قرار داشت. جنگل ساندنباران در جنوب غربی بنگال واقع شده است. به گفته ریچارد ایتون، افرادی که در جنگلها زندگی می کردند خارج از سلسله مراتب اجتماعی هندو بودند. [ ۸] تصوف توسط مبلغان مسلمان برای جذب جمعیت محلی به کار گرفته شد. تعداد بالای مساجد حاکی از سرعتی است که با کمک آن مردم محلی به اسلام گرویده اند. برنامه ریزی این شهر کاملاً از سبک معماری اسلامی پیروی می کند. به ویژه، تزئینات ترکیبی از سبک های مختلف از جمله معماری بنگالی، معماری ایرانی و معماری اسلامی است. این شهر ۳۶۰ مسجد[ ۱] ( بیشتر آنها با طرح های یکسان ) ، بسیاری از ساختمان های عمومی، مقبره ها، پل ها، شبکه راه ها و مخازن آب را در بر می گرفت. ماده مورد استفاده در ساخت و ساز آجر پخته شده بود که طی قرن ها تحت شرایط شوری خاک و جو رو به زوال قرار گرفته است. [ ۳]
wiki: مساجد شهر باگرهات