شانگهای

شانگهای ( به چینی: 上海 ) شهری در چین است که با جمعیت ۲۴ میلیون نفری در سال ۲۰۲۰–۲۰۲۱ یکی از پرجمعیت ترین شهرهای جهان به حساب می آید. این شهر یک مرکز اقتصادی جهانی است و بندر آن پرترددترین بندر کانتینری جهان به حساب می آید. شانگهای در دلتای رود یانگ تسه در جنوب پای رود یانگ تسه در میانهٔ انتهای شرقی خاک اصلی چین قرار دارد. [ ۱]
این شهر یکی از مهم ترین بنادر چین است.
شانگهای شهر غول آسا و لبریز از جمعیت. رابط میان چین و جهانی خارج. شهری که حزب کنونی چین ( کمونیست ) در آن پایه گذاری شد. به «جنگل آسمانخراش ها» معروف است. شهر روشنفکری و کارگری با ۲۵ دانشگاه و مؤسسهٔ دانشگاهی. این شهر در کرانهٔ چپ رودخانهٔ هوانگ پو در جنوب یانگ تسه قرار دارد با فاصلهٔ اندکی از اقیانوس آرام و نامش به چینی «بر فراز دریا» معنی دارد.
شهر شانگهای به دو بخش توسط رودخانه تقسیم می شود.
که بخش شرقی که ناحیهٔ تازه ساخت آن و با معماری جدید می باشد پودونگ و شرق آن شانگهای نام دارد که در منتهی الیه غربی آن فرودگاه خونچای که مربوط به پروازهای داخلی است قرار دارد.
همچنین فرودگاه اصلی شانگهای در منطقهٔ پودونگ واقع است که با یک مونوریل خارج شهری به شهر شانگهای وصل می شود. از نکات جالب این شهر در حال حاضر منطقهٔ شانگهای اکسپو ۲۰۱۰ است که مربوط به نمایشگاه بین المللی در سال ۲۰۱۰ می باشد. زبان مردم این منطقه بیشتر چینی است.
شانگهای شبیه ترین شهر جهان به نیویورک است و همچنین باعث شده تا خیلی ها این شهر را نیویورک شرق بنامند. شانگهای قلب تپندهٔ اقتصاد کشور چین است و می توان در همه جای شهر از این مسئله مطمئن شد.
متروی شانگهای در سال ۱۹۹۳ تأسیس شده و هم اکنون دارای ۱۴ خط و ۳۳۷ ایستگاه می باشد. این مترو طولانی ترین متروی جهان با ۵۴۸ کیلومتر طول می باشد.

شانگهای (فیلم ۱۹۱۵). شانگهای ( انگلیسی: Shanghaied ) فیلمی به کارگردانی چارلی چاپلین است که در سال ۱۹۱۵ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به چارلی چاپلین، ادنا پرواینس، وسلی راگلز، لئو وایت و باد جیمیسون اشاره کرد.

شانگهای (فیلم ۱۹۳۵). شانگهای ( انگلیسی: Shanghai ) فیلمی در ژانر درام و رمانتیک است که در سال ۱۹۳۵ منتشر شد.
• لرتا یانگ
• شارل بوآیه
• وارنر اولاند
• الیسون اسکیپ ورث
• آرنولد کورف
• چارلی گریپوین
• کیه لوک
• اولیو تل
• والتر کینگزفورد
• ویلی فونگ
• سیمونا بانیفیس

شانْگْهای (Shanghai)
شانْگْهای
بزرگ ترین شهر و بندر چین، در استان جیانگسو، کنار رودهای هوانگ پو و ووسونگ، در ۲۴ کیلومتری دهانۀ چانگ جیانگ، با ۱۰,۸۴۹,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). کلان شهر شانگهای ۵,۸۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱۲,۶۶۵,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). مرکز مهم بازرگانی و مالی چین است. صنایع آن عبارت اند از تولید پارچه، کاغذ، مواد شیمیایی، خودرو، فولاد، ماشین آلات کشاورزی، ابزار دقیق، کشتی سازی، و آردسازی. سایر صنایع آن شامل تولید روغن نباتی و پالایش نفت است. شانگهای مستقل از جیانگسو اداره می شود و مستقیماً پاسخگوی دولت مرکزی است. بناهای دیدنی آن عبارت اند از اقامتگاه سون جونگ شان (سون یات سن)، رهبر انقلاب چین؛ خانه، موزه، و مقبرۀ لو شون، نویسندۀ چینی؛ و موزۀ هنر و تاریخ. شانگهای، که در ابتدا در قرن ۱۱ م دهکدۀ ماهیگیری و در ۱۲۹۲ م شهرکی روستایی بود، پس از ۱۸۴۲، که به موجب پیمان نانجینگ به روی تجارت خارجی گشوده و به شهری مهم تبدیل شد. اغلب خارجیان در آبادی بین المللی ساکن بودند، که مستقلاً اداره می شد. مقاومت چینی ها برضد حضور بیگانگان افزایش یافت و در ۱۹۲۷ نیروهای ملیون گومین دانگ و کمونیست ها برای تصرف شهر با هم متحد شدند، و پس از آن ملیون گومین دانگ کمونیست ها را سرکوب کردند. ژاپن از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ شانگهای را در اشغال داشت. پس از بازگرداندن شانگهای به چین، آبادی بین المللی رسماً برچیده شد. نیروهای کمونیست در مه ۱۹۴۹ شانگهای را تصرف کردند. شانگهای در پایان جنگ جهانی اول بزرگ ترین شهر چین بود. در جنگ جهانی دوم، خسارت وارده به شانگهای از سایر شهرهای بزرگ آسیای شرقی کمتر بود. ژاپن در ۱۹۳۸ آن را اشغال کرد و در ۱۹۴۵ به چین بازگردانده شد. در جنگ داخلی چین، شانگهای در ۱۹۴۹ هدف حملۀ نیروهای کمونیست قرار گرفت و در پایان مه همان سال به دست آن ها افتاد.