[ویکی فقه] شارل حِلو، چهارمین رئیس جمهوری لبنان پس از استقلال (۱۳۴۳ـ۱۳۴۹ش/ ۱۹۶۴ـ۱۹۷۰) بود.
وی در ۲۳ شوال ۱۳۳۱ (۳ مهر ۱۲۹۲) / ۲۵ سپتامبر ۱۹۱۳، در خانواده ای مارونی، در بیروت به دنیا آمد. پس از اتمام دوره دبیرستان در بیروت، برای ادامه تحصیل به مدرسه عالی حقوق فرانسه رفت و موفق به اخذ دانشنامه رشته حقوق شد. پس از آن به وکالت پرداخت و تا ۱۳۲۵ش/۱۹۴۶ سردبیری و نویسندگی در روزنامه فرانسوی زبان لوژور لبنان را برعهده داشت وی همراه پیر جمیّل در ۱۳۱۵ش/۱۹۳۶ حزب کتائب را پایه گذاری کرد، اما پس از مدت کوتاهی از آن کناره گرفت و به حزب قانون اساسی (الحزب الدستوری) به رهبری بشاره خوری، نخستین رئیس جمهوری لبنان، پیوست. حلو از ۱۳۲۶ تا ۱۳۲۸ش/ ۱۹۴۷ـ ۱۹۴۹ سفیر لبنان در واتیکان بود. در ۱۳۲۸ش/ ۱۹۴۹ وزارت دادگستری و وزارت امورخارجه، در ۱۳۳۳ـ۱۳۳۴ش/۱۹۵۴ـ ۱۹۵۵ وزارت دادگستری وبهداشت، در ۱۳۳۷ش/ ۱۹۵۸ هم زمان وزارت اقتصاد و وزارت اطلاع رسانی، و در ۱۳۴۳ش/۱۹۶۴ وزارت تربیت ملی و هنرهای زیبا را برعهده داشت.
← مخالفان کمیل شمعون
(۱) حمید احمدی، دمکراسی انجمنی و ثبات سیاسی در جوامع ناهمگون: بررسی تجربه لبنان، تهران ۱۳۸۵ش؛(۲) ایگور تیمافی یف، کمال جنبلاط: الرجل و الاسطورة، ترجمة خیری ضامن، (بیروت ۲۰۰۰)؛(۳) ایتامار رابینوویچ، جنگ برای لبنان: ۱۹۷۰ـ ۱۹۸۵، ترجمه جواد صفائی و غلامعلی رجبی یزدی، تهران ۱۳۶۸ش؛(۴) رحل شارل حلو رئیس الفترة الحرجة، الشرق الاوسط، ش ۸۰۷۷ (شوال ۱۴۲۱)؛(۵) Retrieved March,۱, ۲۰۰۹, from http://www.asharqalawsat. Com/print.asp did ۲۰۶۳۲ & issueno ۸۰۷۷؛(۶) لیلی رعد، تاریخ لبنان: السیاسی و الاقتصادی، ۱۹۵۸ـ ۱۹۷۵، طرابلس، طرابلس لبنان ۲۰۰۵؛(۷) محمد زعیتر، المارونیة فی لبنان: قدیماً و حدیثآ، بیروت ( ۱۴۱۴/ ۱۹۹۴)؛(۸) فواز طرابلسی، تاریخ لبنان الحدیث: من الامارة الی اتفاق الطائف، بیروت ۲۰۰۸؛(۹) لبیب عبدالساتر، التاریخ المعاصر، بیروت ۱۹۸۳؛(۱۰) ملحم قربان، تاریخ لبنان السیاسی الحدیث، ج ۲، بیروت ۱۴۰۰/۱۹۸۰؛(۱۱) جوزف قصیفی، «من ملعب کرة القدم الی الملعب اللبنانی: الکتائب عاشت تناقضات المجتمع اللبنانی و تداعیاته»، در موسوعة الاحزاب اللبنانیة، ج ۲، بیروت: المرکز العربی للمعلومات، ۲۰۰۶؛(۱۲) نواف کباره، «الشهابیة: مشروع بناءالدولة فی لبنان، ۱۹۵۸ـ۱۹۷۰»، در لبنان فی تاریخه و تراثه، ج ۲، بیروت: مرکز الحریری الثقافی، ۱۹۹۳؛(۱۳) ماجد خلیل ماجد، تاریخ الحکومات اللبنانیة: ۱۹۲۶ـ۱۹۹۶، التألیف ـ الثقة ـ الاستقالة، (بیروت) ۱۹۹۷؛(۱۴) موسوعة السیاسة، چاپ عبدالوهاب کیالی : بیروت: المؤسسة العربیة للدراسات و النشر، ۱۹۷۹ـ۱۹۹۴؛(۱۵) Tabitha Petran, The struggle over Lebanon, New York ۱۹۸۷.(۱۶) Paul Salem, "reflections on Lebanon's foreign policy", in Peace for Lebanon from war to reconstruction, ed Deirdre Collings, Boulder, colo: Lynne Rienner Publishers, ۱۹۹۴.(۱۷) Raghid Solh, Lebanon and Arabism: national identity and state formation, London ۲۰۰۴.(۱۸) Charles Winslow, Lebanon: war and politics in a fragmented society, London ۱۹۹۶.
وی در ۲۳ شوال ۱۳۳۱ (۳ مهر ۱۲۹۲) / ۲۵ سپتامبر ۱۹۱۳، در خانواده ای مارونی، در بیروت به دنیا آمد. پس از اتمام دوره دبیرستان در بیروت، برای ادامه تحصیل به مدرسه عالی حقوق فرانسه رفت و موفق به اخذ دانشنامه رشته حقوق شد. پس از آن به وکالت پرداخت و تا ۱۳۲۵ش/۱۹۴۶ سردبیری و نویسندگی در روزنامه فرانسوی زبان لوژور لبنان را برعهده داشت وی همراه پیر جمیّل در ۱۳۱۵ش/۱۹۳۶ حزب کتائب را پایه گذاری کرد، اما پس از مدت کوتاهی از آن کناره گرفت و به حزب قانون اساسی (الحزب الدستوری) به رهبری بشاره خوری، نخستین رئیس جمهوری لبنان، پیوست. حلو از ۱۳۲۶ تا ۱۳۲۸ش/ ۱۹۴۷ـ ۱۹۴۹ سفیر لبنان در واتیکان بود. در ۱۳۲۸ش/ ۱۹۴۹ وزارت دادگستری و وزارت امورخارجه، در ۱۳۳۳ـ۱۳۳۴ش/۱۹۵۴ـ ۱۹۵۵ وزارت دادگستری وبهداشت، در ۱۳۳۷ش/ ۱۹۵۸ هم زمان وزارت اقتصاد و وزارت اطلاع رسانی، و در ۱۳۴۳ش/۱۹۶۴ وزارت تربیت ملی و هنرهای زیبا را برعهده داشت.
← مخالفان کمیل شمعون
(۱) حمید احمدی، دمکراسی انجمنی و ثبات سیاسی در جوامع ناهمگون: بررسی تجربه لبنان، تهران ۱۳۸۵ش؛(۲) ایگور تیمافی یف، کمال جنبلاط: الرجل و الاسطورة، ترجمة خیری ضامن، (بیروت ۲۰۰۰)؛(۳) ایتامار رابینوویچ، جنگ برای لبنان: ۱۹۷۰ـ ۱۹۸۵، ترجمه جواد صفائی و غلامعلی رجبی یزدی، تهران ۱۳۶۸ش؛(۴) رحل شارل حلو رئیس الفترة الحرجة، الشرق الاوسط، ش ۸۰۷۷ (شوال ۱۴۲۱)؛(۵) Retrieved March,۱, ۲۰۰۹, from http://www.asharqalawsat. Com/print.asp did ۲۰۶۳۲ & issueno ۸۰۷۷؛(۶) لیلی رعد، تاریخ لبنان: السیاسی و الاقتصادی، ۱۹۵۸ـ ۱۹۷۵، طرابلس، طرابلس لبنان ۲۰۰۵؛(۷) محمد زعیتر، المارونیة فی لبنان: قدیماً و حدیثآ، بیروت ( ۱۴۱۴/ ۱۹۹۴)؛(۸) فواز طرابلسی، تاریخ لبنان الحدیث: من الامارة الی اتفاق الطائف، بیروت ۲۰۰۸؛(۹) لبیب عبدالساتر، التاریخ المعاصر، بیروت ۱۹۸۳؛(۱۰) ملحم قربان، تاریخ لبنان السیاسی الحدیث، ج ۲، بیروت ۱۴۰۰/۱۹۸۰؛(۱۱) جوزف قصیفی، «من ملعب کرة القدم الی الملعب اللبنانی: الکتائب عاشت تناقضات المجتمع اللبنانی و تداعیاته»، در موسوعة الاحزاب اللبنانیة، ج ۲، بیروت: المرکز العربی للمعلومات، ۲۰۰۶؛(۱۲) نواف کباره، «الشهابیة: مشروع بناءالدولة فی لبنان، ۱۹۵۸ـ۱۹۷۰»، در لبنان فی تاریخه و تراثه، ج ۲، بیروت: مرکز الحریری الثقافی، ۱۹۹۳؛(۱۳) ماجد خلیل ماجد، تاریخ الحکومات اللبنانیة: ۱۹۲۶ـ۱۹۹۶، التألیف ـ الثقة ـ الاستقالة، (بیروت) ۱۹۹۷؛(۱۴) موسوعة السیاسة، چاپ عبدالوهاب کیالی : بیروت: المؤسسة العربیة للدراسات و النشر، ۱۹۷۹ـ۱۹۹۴؛(۱۵) Tabitha Petran, The struggle over Lebanon, New York ۱۹۸۷.(۱۶) Paul Salem, "reflections on Lebanon's foreign policy", in Peace for Lebanon from war to reconstruction, ed Deirdre Collings, Boulder, colo: Lynne Rienner Publishers, ۱۹۹۴.(۱۷) Raghid Solh, Lebanon and Arabism: national identity and state formation, London ۲۰۰۴.(۱۸) Charles Winslow, Lebanon: war and politics in a fragmented society, London ۱۹۹۶.
wikifeqh: شارل_حلو
