سیپریان کمیل نوروید ( تلفظ لهستانی: ) تا ۲۳ می ۱۸۸۳، نمایشنامه نویس، نقاشی، مجسمه ساز و فیلسوف لهستانی بوده است او اکنون به عنوان یکی از چهار شاعر مهم رمانتیک لهستانی در نظر گرفته می شود، اگرچه محققان هنوز در مورد اینکه آیا او به عنوان یک رمانتیک متاخر یا یک مدرنیست اولیه توصیف می شود، بحث می کنند.
نوروید زندگی غم انگیز و غالباً فقرزده ای داشت. او مشکلات سلامتی فزاینده، عشق نافرجام، نقدهای تند انتقادی و افزایش انزوای اجتماعی را تجربه کرد. او بیشتر عمر خود را در خارج از کشور زندگی کرد و در بیست سالگی سرزمین های لهستان را ترک کرد. او پس از سفر کوتاهی به اروپای غربی در جوانی و سفر کوتاهی به ایالات متحده آمریکا، جایی که به عنوان تصویرگر کار می کرد، عمدتاً در پاریس زندگی کرد و سرانجام در آنجا درگذشت.
سبک اصیل و ناسازگار نوروید که در جوانی به عنوان یک «ستاره در حال ظهور» در نظر گرفته می شد، در طول زندگی اش مورد قدردانی قرار نگرفت. تا حدودی به این دلیل، او از جامعه بالا طرد شد. آثار او تنها پس از مرگش توسط جنبش لهستان جوان در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم دوباره کشف و قدردانی شد. امروزه تأثیرگذارترین اثر او Vade - mecum است، مجموعه ای وسیع از آیات که او در سال ۱۸۶۶ به پایان رساند. بسیاری از آثار او، از جمله Vade - mecum، در طول زندگی اش منتشر نشده باقی ماند.
سیپریان نوروید در ۲۴ سپتامبر ۱۸۲۱ در خانواده ای از اشراف کوچک لهستانی، لیتوانیایی با نشان توپور دنیا آمد در روستای مازوویی لاسکو، گووخه در نزدیکی ورشو، پدرش یک کارمند کوچک دولتی بود. یکی از اجداد مادری او پادشاه لهستان جان سوم سوبیسکی بود.
سیپریان نوروید و برادرش زود یتیم شدند. مادرش زمانی که سیپریان چهار ساله بود درگذشت و در سال ۱۸۳۵ پدرش نیز درگذشت: نوروید در آن زمان ۱۴ ساله بود. سیپریان و برادرش در بیشتر دوران کودکی خود در مدارس ورشو تحصیل کردند. در سال ۱۸۳۶ نوروید تحصیلات خود را قطع کرد ( در حالی که کلاس پنجم را تمام نکرده بود ) و وارد یک مدرسه خصوصی نقاشی شد و زیر نظر الکساندر کوکولار و تحصیل کرد. تحصیلات رسمی ناقص او او را مجبور به تبدیل شدن به یک خودآموز کرد، و در نهایت او دوازده زبان را آموخت.
اولین هجوم نوروید به حوزه ادبی در نشریه پیسمین کاروژو رخ داد که اولین شعر او را با نام موژ استانی سینیت ( آخرین غزل من ) در شماره ۸ دهه ۱۸۴۰ منتشر کرد. در آن سال ده شعر و یک داستان کوتاه منتشر کرد. شعرهای اولیه او با استقبال خوبی از سوی منتقدان مواجه شد و او مهمان پذیرایی در سالن های ادبی ورشو شد. شخصیت او در آن زمان به عنوان یک «شبکه» و «ستاره در حال ظهور» از نسل جوان شاعران لهستانی توصیف می شود. در ۱۸۴۲_۱۸۴۱ او به همراه در کنگره لهستان سفر کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنوروید زندگی غم انگیز و غالباً فقرزده ای داشت. او مشکلات سلامتی فزاینده، عشق نافرجام، نقدهای تند انتقادی و افزایش انزوای اجتماعی را تجربه کرد. او بیشتر عمر خود را در خارج از کشور زندگی کرد و در بیست سالگی سرزمین های لهستان را ترک کرد. او پس از سفر کوتاهی به اروپای غربی در جوانی و سفر کوتاهی به ایالات متحده آمریکا، جایی که به عنوان تصویرگر کار می کرد، عمدتاً در پاریس زندگی کرد و سرانجام در آنجا درگذشت.
سبک اصیل و ناسازگار نوروید که در جوانی به عنوان یک «ستاره در حال ظهور» در نظر گرفته می شد، در طول زندگی اش مورد قدردانی قرار نگرفت. تا حدودی به این دلیل، او از جامعه بالا طرد شد. آثار او تنها پس از مرگش توسط جنبش لهستان جوان در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم دوباره کشف و قدردانی شد. امروزه تأثیرگذارترین اثر او Vade - mecum است، مجموعه ای وسیع از آیات که او در سال ۱۸۶۶ به پایان رساند. بسیاری از آثار او، از جمله Vade - mecum، در طول زندگی اش منتشر نشده باقی ماند.
سیپریان نوروید در ۲۴ سپتامبر ۱۸۲۱ در خانواده ای از اشراف کوچک لهستانی، لیتوانیایی با نشان توپور دنیا آمد در روستای مازوویی لاسکو، گووخه در نزدیکی ورشو، پدرش یک کارمند کوچک دولتی بود. یکی از اجداد مادری او پادشاه لهستان جان سوم سوبیسکی بود.
سیپریان نوروید و برادرش زود یتیم شدند. مادرش زمانی که سیپریان چهار ساله بود درگذشت و در سال ۱۸۳۵ پدرش نیز درگذشت: نوروید در آن زمان ۱۴ ساله بود. سیپریان و برادرش در بیشتر دوران کودکی خود در مدارس ورشو تحصیل کردند. در سال ۱۸۳۶ نوروید تحصیلات خود را قطع کرد ( در حالی که کلاس پنجم را تمام نکرده بود ) و وارد یک مدرسه خصوصی نقاشی شد و زیر نظر الکساندر کوکولار و تحصیل کرد. تحصیلات رسمی ناقص او او را مجبور به تبدیل شدن به یک خودآموز کرد، و در نهایت او دوازده زبان را آموخت.
اولین هجوم نوروید به حوزه ادبی در نشریه پیسمین کاروژو رخ داد که اولین شعر او را با نام موژ استانی سینیت ( آخرین غزل من ) در شماره ۸ دهه ۱۸۴۰ منتشر کرد. در آن سال ده شعر و یک داستان کوتاه منتشر کرد. شعرهای اولیه او با استقبال خوبی از سوی منتقدان مواجه شد و او مهمان پذیرایی در سالن های ادبی ورشو شد. شخصیت او در آن زمان به عنوان یک «شبکه» و «ستاره در حال ظهور» از نسل جوان شاعران لهستانی توصیف می شود. در ۱۸۴۲_۱۸۴۱ او به همراه در کنگره لهستان سفر کرد.
wiki: سیپریان نوروید