سیواس
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
نام شهری است از بلاد روم
دانشنامه عمومی
سیواس ( لاتین و یونانی: Sebastia, Sebastea, Sebasteia, Sebaste, Σεβάστεια, Σεβαστή, ارمنی: Սեբաստիա, کردی: Sêwas ) یکی از شهرهای مهم ترکیه و مرکز ایالت سیواس آن کشور است.
این شهر در قدیم و در زبان های یونانی و لاتین سباستئا نام داشت.
سلطان علاءالدین کیقباد شهر سیواس را در ساحل قزل ایرماق تجدید بنا کرد و ساختمان های جدید آن را از سنگ تراشیده ساخت. حمدالله مستوفی گوید:《. . . هوایش سرد است حاصلش غله، میوه و پنبه باشد》. ابن بطوطه آن را بزرگ ترین شهر سلطان عراق می داند و گوید منزل امراء و عمال سلطان در آنجاست، شهریست با عمارات نیکو و کوچه های گشاد و بازارهای پرجمعیت و خانه ای در آنجاست مانند مدرسه موسوم به دارالسیاده. [ ۱]
این شهر در قدیم و در زبان های یونانی و لاتین سباستئا نام داشت.
سلطان علاءالدین کیقباد شهر سیواس را در ساحل قزل ایرماق تجدید بنا کرد و ساختمان های جدید آن را از سنگ تراشیده ساخت. حمدالله مستوفی گوید:《. . . هوایش سرد است حاصلش غله، میوه و پنبه باشد》. ابن بطوطه آن را بزرگ ترین شهر سلطان عراق می داند و گوید منزل امراء و عمال سلطان در آنجاست، شهریست با عمارات نیکو و کوچه های گشاد و بازارهای پرجمعیت و خانه ای در آنجاست مانند مدرسه موسوم به دارالسیاده. [ ۱]
wiki: سیواس
سیواس (فیلم). سیواس ( انگلیسی: Sivas ) فیلم درام ترکی محصول سال ۲۰۱۴ به کارگردانی کاآن موژدَجی ( خاقان مژده چی ) می باشد.
• تقدیر ویژه دوازدهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم زردآلوی طلایی ایروان
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• تقدیر ویژه دوازدهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم زردآلوی طلایی ایروان
wiki: سیواس (فیلم)
دانشنامه آزاد فارسی
سیواس (Sivas)
(نام های باستانی: سباسته، سباستیا، و کابیرا) ولایت و شهری کوهستانی در آناتولی مرکزی، بر کرانۀ رود قِزِل ایرماق، در جمهوری ترکیه. در دامنۀ کوه قرار دارد و ارتفاع آن از سطح دریا ۱,۳۰۰ متر است. تابستانی خشک و کوتاه و زمستانی سرد و طولانی دارد. اقتصاد آن بر پایۀ کشت غلات و گیاهان صنعتی، استخراج معادن آهن، سرب، کروم، باریوم، مس، و سنگ مرمر، صنایع سیمان، فرآوری مواد غذایی، صنایع دستی و جهانگردی استوار است. به سبب وجود تفرجگاه های متعدد و زیبا و چشمه های آب گرم و معدنی جهانگردان بسیاری از آن دیدن می کنند. آثار تمدن اورارتو، هیتی، و فریگی در آن جا یافت شده است. آسوریان، ایرانیان، مقدونیان، رومیان، سلجوقیان، و عثمانیان به ترتیب در سیواس حکومت کرده اند. پومپیوس، سردار رومی (۱۰۶ـ۴۸پ م)، آن جا را دیوسپولیس نامید. مدتی پایتخت دولت سلجوقی آناتولی بود. سیواس قدیم بر جاده اصلی کاروان رو به ایران و بغداد قرار داشت و مرکز مهم داد وستد برای تاجران یونانی، رومی، بیزانسی، و ترک بود. شهر کنونی در ۸ کیلومتری سیواس کهن احداث شده است. بایزید اول عثمانی در دهۀ آخر قرن ۸ق آن جا را تصرف کرد. امیرتیمور گورکانی در یورشی به شهر، آن را غارت و ویران کرد. در دورۀ سلطنت محمد فاتح و سلیم اول عثمانی سیواس قطعاً جزو دولت عثمانی شد. کنگرۀ تاریخی ۱۹۱۹، به ریاست مصطفی کمال پاشا (آتاتورک)، در این شهر تشکیل شد. از دژ باستانی سیواس اثری برجا نمانده، امّا برخی ابنیه از دوره های سلجوقی و ایلخانی باقی است؛ ازجمله اولوجامع (مسجد عالی) و مسجد دو مناره، که به فرمان شمس الدین جوینی (۶۸۳ق) ساخته شد؛ و مدرسۀ بروجیه (بروجردی) متعلق به ۶۷۰ق. از این شهر برخی شاعران و عارفان و نویسندگان فارسی نویس برخاسته اند که از آن جمله اند: احمد سیواسی، قاضی برهان الدین احمد، شهاب الدین سیواسی، و شمس الدین سیواسی، بنیادگذار طریقت شمسیه.
(نام های باستانی: سباسته، سباستیا، و کابیرا) ولایت و شهری کوهستانی در آناتولی مرکزی، بر کرانۀ رود قِزِل ایرماق، در جمهوری ترکیه. در دامنۀ کوه قرار دارد و ارتفاع آن از سطح دریا ۱,۳۰۰ متر است. تابستانی خشک و کوتاه و زمستانی سرد و طولانی دارد. اقتصاد آن بر پایۀ کشت غلات و گیاهان صنعتی، استخراج معادن آهن، سرب، کروم، باریوم، مس، و سنگ مرمر، صنایع سیمان، فرآوری مواد غذایی، صنایع دستی و جهانگردی استوار است. به سبب وجود تفرجگاه های متعدد و زیبا و چشمه های آب گرم و معدنی جهانگردان بسیاری از آن دیدن می کنند. آثار تمدن اورارتو، هیتی، و فریگی در آن جا یافت شده است. آسوریان، ایرانیان، مقدونیان، رومیان، سلجوقیان، و عثمانیان به ترتیب در سیواس حکومت کرده اند. پومپیوس، سردار رومی (۱۰۶ـ۴۸پ م)، آن جا را دیوسپولیس نامید. مدتی پایتخت دولت سلجوقی آناتولی بود. سیواس قدیم بر جاده اصلی کاروان رو به ایران و بغداد قرار داشت و مرکز مهم داد وستد برای تاجران یونانی، رومی، بیزانسی، و ترک بود. شهر کنونی در ۸ کیلومتری سیواس کهن احداث شده است. بایزید اول عثمانی در دهۀ آخر قرن ۸ق آن جا را تصرف کرد. امیرتیمور گورکانی در یورشی به شهر، آن را غارت و ویران کرد. در دورۀ سلطنت محمد فاتح و سلیم اول عثمانی سیواس قطعاً جزو دولت عثمانی شد. کنگرۀ تاریخی ۱۹۱۹، به ریاست مصطفی کمال پاشا (آتاتورک)، در این شهر تشکیل شد. از دژ باستانی سیواس اثری برجا نمانده، امّا برخی ابنیه از دوره های سلجوقی و ایلخانی باقی است؛ ازجمله اولوجامع (مسجد عالی) و مسجد دو مناره، که به فرمان شمس الدین جوینی (۶۸۳ق) ساخته شد؛ و مدرسۀ بروجیه (بروجردی) متعلق به ۶۷۰ق. از این شهر برخی شاعران و عارفان و نویسندگان فارسی نویس برخاسته اند که از آن جمله اند: احمد سیواسی، قاضی برهان الدین احمد، شهاب الدین سیواسی، و شمس الدین سیواسی، بنیادگذار طریقت شمسیه.
wikijoo: سیواس
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید