سیم کشی با مقره و لوله

سیم کشی با مَقرِه و لوله ( به انگلیسی: Knob - and - tube wiring ) ( گاهی اوقات به اختصار K& T ) یک روش استاندارد اولیه سیم کشی برق در ساختمان ها است که از حدود ۱۸۸۰ تا ۱۹۳۰ در آمریکای شمالی رایج بود. [ ۱] [ ۲] این شامل رساناهای مسی تک عایق شده بود که در داخل حفره های دیوار یا سقف اجرا می شد و از سوراخ های - مته تیرچه و واداری از طریق لوله های عایق سازبارْفَتَن محافظ عبور می کرد و در امتداد طول خود بر روی عایق کننده های مقره چینی میخکوب شده پشتیبانی می شد. در جاهایی که رساناها وارد یک دستگاه سیم کشی مانند لامپ یا کلید می شوند یا به داخل دیوار کشیده می شوند، توسط غلاف گذاری عایق ساز پارچه ای انعطاف پذیر به نام بافندگی محافظت می شوند. اولین عایق بندی پارچه پنبه ای قیر - اشباع شده بود، سپس لاستیک رایج شد. بهم تابیدن سیم در چنین تأسیساتی برای استحکام مکانیکی خوب به یکدیگر تابیده شده، سپس لحیم شده و با نوار عایق ساز لاستیکی و نوار ورسایش ( پارچه اشباع شده از قیر ) پیچیده شده یا در داخل جعبه های تقسیم فلزی ساخته می شوند.