[ویکی فقه] سیره قرآنی امام حسین. امام حسین علیه السّلام ازکسانی است که زندگیش با قرآن عجین شده است. او از کودکی با قرآن همراه بود؛ و انس با قرآن داشت و عاشق و دلداده قرآن بود. کلامش آیات قرآن و برگرفته از قرآن بود و رفتارش مطابق با قرآن. در این نوشتار کوتاه نمی توان به صورت کامل به سیره و زندگی قرآنی امام حسین علیه السّلام پرداخت، از این رو به طور اجمال به مواردی از آن چه راکه از دوران کودکی حضرت تا شهادتش را دربرگرفته است اشاره می کنیم.
امام حسین علیه السّلام از کودکی به قرآن عشق می ورزید؛ زیرا او از خاندان وحی بود وآیات فراوانی از قرآن در خانه شان بر رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل گشته بود و بی شک، امام حسین علیه السّلام متاثر از فضای قرآنی حاکم براین خانواده بود. ایشان از سنین کودکی به قرائت ، حفظ، تفسیر و تاویل قرآن اهمیت زیادی می داد. و اولین آموزگارش جدش رسول الله صلی الله علیه و آله وسلّم بود.
فراگیری سوره توحید
هنگامی که از امام حسین علیه السّلام پرسیدند : از رسول خدا چه شنیدی؟ چیزهایی را که از جد بزرگوارش شنیده و آموخته بود یاد کرد و از جمله فرمود: وعلمنی «قل هو الله احد» او «قل هوالله احد» و.... را به من آموخت. شاید رازو رمزی درآموزش سوره توحید نهفته بود و آن پرورش خاص توحیدی برای تبلور کمال توحید و خدا پرستی دراو و رسیدن به بالاترین مرحله توحید بود که محرک و مؤثر واقعی در وجود بندگان حقیقی و خاص خدا است که غیر از بندگی و فرمانبری، او مقصد و هدف دیگری ندارند و حتی خود را متفانی فی الله می کنند. چنین بندگانی مؤثر در وجود و متصرف در امورشان فقط خدا است و داعی آنها به کار و انگیزه آنها برای قیام تنها امر خدا است، و آیه: «عباد مکرمون لا یسبقونه بالقول وهم بامره یعملون» همه بندگان مقرب خدایند که هرگز پیش از امر خدا کاری نخواهد کرد و هرچه کنند به فرمان او کنند، در حق ایشان صادق است. چون مرتبه توحید هرچه عالیتر و خالص تر شود تسلیم در برابر فرمان حق کامل تر می گردد و در نتیجه تمام خواسته ها و اهداف چنین انسانهای والایی در جنب مطلوب حقیقی و مقصود بالذات و منتهای آمال آنان که خداست، فانی و نیست می شود. ایمان خالص و توحید بی شائبه و پاک از هر رنگ و زنگ، آنها را فقط متوجه به خدا می کند و بس.
کلام امام حسین در دعای عرفه
چنان که امام حسین ـ علیه السّلام ـ در دعای عرفه به درگاه الهی عرضه داشته است : «انت الذی ازلت الاغیار عن قلوب احبائک حتی لم یحبوا سواک، و لم یلجئوا الی غیرک» تویی که دیگران را از قلوب دوستانت راندی تا اینکه غیر از تو را دوست نداشته باشند و به جز تو به کسی پناه نبرند. حتی اینان بالاتر از آنند که از طمع در حور و قصور و ثواب و پاداش بهشت ، و یا ترس از جهنم و عذاب و عقاب، اطاعت امر حق کنند، در علل و انگیزش حرکات و افعال این افراد ممتاز و بندگان خاص خدا چیزی جز فرمان خدا جستن خطا است. سخن خود امام (ع) در بیان انگیزه های عبادت بندگان بهترین تبیین این حقیقت است که فرمود : ان قوما عبدوا الله رغبة فتلک عبادة التجار و ان قوما عبدوا الله رهبة فتلک عبادة العبید و ان قوما عبدوا الله شکرا فتلک عبادة الاحرار و هی افضل العبادة گروهی خدا را می پرستند به جهت آرزوی بهشت این عبادت تاجران است و گروهی خدا را می پرستند از ترس جهنم، این عبادت بردگان است و گروهی خدا را میپرستند به شکرانه نعمت هایش این عبادت آزادمردان است و این بهترین عبادت است. سیره امام حسین علیه السّلام الگوی مجسم تعالیم قرآن و نمونه بارز تجلی اخلاق قرآن و اسلام است. آن حضرت، با رفتارش، تصویر زیبایی از اخلاق اسلامی و قرآنی را ترسیم فرمودبه گونه ای که همه رفتارش هماهنگ با قرآن و الهام گرفته از آن بود.
چند نمونه استناد به قرآن
...
امام حسین علیه السّلام از کودکی به قرآن عشق می ورزید؛ زیرا او از خاندان وحی بود وآیات فراوانی از قرآن در خانه شان بر رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل گشته بود و بی شک، امام حسین علیه السّلام متاثر از فضای قرآنی حاکم براین خانواده بود. ایشان از سنین کودکی به قرائت ، حفظ، تفسیر و تاویل قرآن اهمیت زیادی می داد. و اولین آموزگارش جدش رسول الله صلی الله علیه و آله وسلّم بود.
فراگیری سوره توحید
هنگامی که از امام حسین علیه السّلام پرسیدند : از رسول خدا چه شنیدی؟ چیزهایی را که از جد بزرگوارش شنیده و آموخته بود یاد کرد و از جمله فرمود: وعلمنی «قل هو الله احد» او «قل هوالله احد» و.... را به من آموخت. شاید رازو رمزی درآموزش سوره توحید نهفته بود و آن پرورش خاص توحیدی برای تبلور کمال توحید و خدا پرستی دراو و رسیدن به بالاترین مرحله توحید بود که محرک و مؤثر واقعی در وجود بندگان حقیقی و خاص خدا است که غیر از بندگی و فرمانبری، او مقصد و هدف دیگری ندارند و حتی خود را متفانی فی الله می کنند. چنین بندگانی مؤثر در وجود و متصرف در امورشان فقط خدا است و داعی آنها به کار و انگیزه آنها برای قیام تنها امر خدا است، و آیه: «عباد مکرمون لا یسبقونه بالقول وهم بامره یعملون» همه بندگان مقرب خدایند که هرگز پیش از امر خدا کاری نخواهد کرد و هرچه کنند به فرمان او کنند، در حق ایشان صادق است. چون مرتبه توحید هرچه عالیتر و خالص تر شود تسلیم در برابر فرمان حق کامل تر می گردد و در نتیجه تمام خواسته ها و اهداف چنین انسانهای والایی در جنب مطلوب حقیقی و مقصود بالذات و منتهای آمال آنان که خداست، فانی و نیست می شود. ایمان خالص و توحید بی شائبه و پاک از هر رنگ و زنگ، آنها را فقط متوجه به خدا می کند و بس.
کلام امام حسین در دعای عرفه
چنان که امام حسین ـ علیه السّلام ـ در دعای عرفه به درگاه الهی عرضه داشته است : «انت الذی ازلت الاغیار عن قلوب احبائک حتی لم یحبوا سواک، و لم یلجئوا الی غیرک» تویی که دیگران را از قلوب دوستانت راندی تا اینکه غیر از تو را دوست نداشته باشند و به جز تو به کسی پناه نبرند. حتی اینان بالاتر از آنند که از طمع در حور و قصور و ثواب و پاداش بهشت ، و یا ترس از جهنم و عذاب و عقاب، اطاعت امر حق کنند، در علل و انگیزش حرکات و افعال این افراد ممتاز و بندگان خاص خدا چیزی جز فرمان خدا جستن خطا است. سخن خود امام (ع) در بیان انگیزه های عبادت بندگان بهترین تبیین این حقیقت است که فرمود : ان قوما عبدوا الله رغبة فتلک عبادة التجار و ان قوما عبدوا الله رهبة فتلک عبادة العبید و ان قوما عبدوا الله شکرا فتلک عبادة الاحرار و هی افضل العبادة گروهی خدا را می پرستند به جهت آرزوی بهشت این عبادت تاجران است و گروهی خدا را می پرستند از ترس جهنم، این عبادت بردگان است و گروهی خدا را میپرستند به شکرانه نعمت هایش این عبادت آزادمردان است و این بهترین عبادت است. سیره امام حسین علیه السّلام الگوی مجسم تعالیم قرآن و نمونه بارز تجلی اخلاق قرآن و اسلام است. آن حضرت، با رفتارش، تصویر زیبایی از اخلاق اسلامی و قرآنی را ترسیم فرمودبه گونه ای که همه رفتارش هماهنگ با قرآن و الهام گرفته از آن بود.
چند نمونه استناد به قرآن
...
wikifeqh: سیره_قرآنی_امام_حسین