سیره عملی امام مهدی

[ویکی فقه] در این مقاله به سیره های عملی حضرت مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) در ابعاد گوناگون آن، چه از جنبه فردی و چه از جنبه اجتماعی، برای برقراری حکومت عدل جهانی، پس از ظهور آن حضرت می پردازیم.
مهدی (عجّل الله فرجه الشریف) در برابر خداوند و جلال خداوند، فروتن است، همچون عقاب، به هنگامی که بال خویش فرو گشاید و سر به زیر انداخته، از اوج آسمان فرو د آید. مهدی، در برابر جلال خداوند اینسان خاشع و فروتن است. خدا و عظمت خدا، در وجود او متجلی است، و همه ی هستی او را در خود فرو برده است. مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، عادل است و خجسته و پاکیزه. او ذرّه ای از حق را فرو نگذارد. خداوند دین اسلام را به دست او عزیز گرداند... مهدی، همواره بیم خداوند را به دل دارد، و به مقام تقرّبی که نزد خدا دارد مغرور نشود. او به دنیا دل نبدد، و سنگی روی سنگ نگذارد. در حکومت او، به احدی بدی نرسد، مگر آنجا که حدّ خدایی جاری گردد.
سیرت خلقی
مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، صاحب حشمت و سکینه و وقار است. مهدی جامه هایی درشتناک پوشد، و نان جو خورد. علم و حلم مهدی از همه ی مردمان بیشتر است. مهدی، همنام پیامبر است (محمد)، و خُلق او، خُلق محمدی است. مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، در جهان، با مشعل فروزان هدایت سیر کند، و چونان صالحان بزیَد.
سیرت عملی
به هنگام رستاخیز مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، آنچه هست، دوستی و یگانگی است، تا آنجا که هر کس هر چه نیاز دارد، از آن دیگری بردارد، بی هیچ ممانعتی. در زمان مهدی، مؤمنان در معاملات از یکدیگر سود نگیرند. کینه ها از دل ها بیرون رود، و همه جا را آسایش و امنیت فرا گیرد. مهدی، بخشنده است، و بی دریغ، مال و خواسته، به این و آن دهد. نسبت به عمّال و کارگزاران و ماموران دولت خویش بسیار سخت گیر باشد، و با ناتوانان و مستمندان، بسیار دل رحم و مهربان. علامة المهدیّ، ان یَکُونَ شدیداً عَلَی العُمّال، جَواداً بِالمال، رَحیماً بِالمَساکین. مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، در رفتار چنان است که گویی با دست خود، کره و عسل، به دهان مسکینان می نهد. مهدی (عجّل الله فرجه الشریف)، چونان امیرالمؤمنین (علیه السّلام) زندگی کند، نان خشک بخورد، و با پارسایی بِزیَد.
سیرت انقلابی
...