سیدمحمدشفیع جاپلقی بروجردی

[ویکی فقه] جاپَلَقی، محمد شفیع، فقیه ، محدّث و رجالی امامی قرن سیزدهم است.
در روستای جاپَلَق (در حوالی بروجرد ) به دنیا آمد.
تاریخ تولد او معلوم نیست.
نام پدرش علی اکبر بود.
نسب جاپلقی به سیدنظام الدین احمد ، از نوادگان امام کاظم علیه السلام که بقعه اش در امامزاده قاسم بروجرد است، می رسد.

فعالیت علمی
جاپلقی پس از فراگیری علوم ابتدایی در زادگاهش، راهی اراک شد.
ادبیات را در قریه کَرَهرود اراک، نزد ملاعبدالحمید کَرَهرودی فرا گرفت، سپس به کاشان و اصفهان رفت و برخی کتب فقهی را نزد فقیهانی چون ملااحمد نراقی (متوفی ۱۲۴۵)، محمدجعفر آباده ای (متوفی ۱۲۸۰) و محمدعلی مازندرانی (متوفی ۱۲۴۵) خواند.
سید محمدباقر شَفْتی (متوفی ۱۲۶۰)، ملاعلی اکبر اصفهانی (متوفی ۱۲۳۲) و احتمالاً سیدمحمد مجاهد (متوفی ۱۲۴۲) از دیگر استادان او در اصفهان بودند.
جاپلقی سپس به بروجرد رفت و پس از توقف کوتاهی در آن جا ــ که بیش تر به مطالعه کتابِ اصولیِ القوانین المُحْکَمَه نوشته میرزاابوالقاسم قمی (متوفی ۱۲۳۱) گذشت ــ برای ادامه تحصیل راهی عتبات شد و پس از فراگیری برخی مباحث فقهی و اصولی نزد ملا عباس علی کَزازی (متوفی بعد از ۱۲۲۳) در کرمانشاه ، به کربلا رفت.
در آن جا نزد سیدمحمد مجاهد و برادرش سیدمهدی طباطبایی ، فقه آموخت و نزد سیدصفرعلی لاهیجی قزوینی (شاگرد سیدمحمد مجاهد و مؤلف درایه الحدیث) علم رجال را فرا گرفت.
استاد دیگر او، شریف العلماء مازندرانی (متوفی ۱۲۴۶) بود که جاپلقی عمدتاً در علم اصول از او بهره برد.

← دریافت اجازه روایت
دو فرزند او (سیدعلی اکبر و سیدعلی اصغر)، سیدحسین بروجردی (صاحب نخبة المقال )، میرزا عبدالمحمد کرمانشاهی و حسین علی تویسرکانی (متوفی ۱۲۸۶) از شاگردان او بودند.
برخی از آنان، از جمله فرزندانش و شیخ عبدالحسین تهرانی ملقب به شیخ العراقین ، از او اجازه روایت گرفتند.
وی به مرافعات مردم نیز رسیدگی می کرد.

وفات
...