[ویکی فقه] سیدمحمدباقر بن محمداسماعیل حسینی خاتون آبادی اصفهانی. میرمحمّدباقر خاتون آبادی عالم فاضل فقیه محقق و ادیب مدقّق امامی، از علمای قرن دوازدهم هجری اواخر دوره صفوی در اصفهان می باشد.
میرمحمّدباقر بن میرمحمّداسماعیل (متوفی ۱۱۱۶) بن میرمحمدباقر حسینی خاتون آبادی، عالم فاضل فقیه محقق و ادیب مدقّق، از علمای قرن دوازدهم هجری.در سال ۱۰۷۰ق در اصفهان متولّد شده و نزد جمعی از علمای اصفهان از جمله ملّامحمّدباقر محقق سبزواری و پدر دانشمند خود و آقاحسین خوانساری به تحصیل پرداخت و خود عالمی جامع و فقیهی کامل گردید تا جائی که مورد توجّه و عنایت شاه سلطان حسین صفوی قرار گرفته و به دستور او برخی از کتاب ها را از عربی به فارسی ترجمه کرد و پس از احداث مدرسه چهارباغ او را مامور تدریس در آن مدرسه نمود. در سال ۱۱۲۴ق نیز او را به سمت «رئیس العلماء» و منصب «ملّاباشی» منصوب نمود.
شاگردان
کسانی چون ملاعبدالحسین کاظمی (زنده تا ۱۱۲۰)، سیدنورالدین جزایری (متوفی ۱۱۵۸)، سیداحمد علوی خاتون آبادی (متوفی ۱۱۶۱) و محمدصالح قزوینی (متوفی قبل از ۱۱۹۱) نزد او تلمذ کرده اند.
خاتون آبادی، عبدالحسین بن محمدباقر، وقایع السنین و الاعوام، ج۱، ص۵۲۱، یا، گزارش های سالیانه از ابتدای خلقت تا سال ۱۱۹۵ هجری، چاپ محمدباقر بهبودی، تهران ۱۳۵۲ش.
به نوشته برخی مؤلفان، میرمحمدباقر به لحاظ علمی هم رتبه پدر خود بود، اما ویژگی هایی چون خوش بیانی و مهارت در تدریس و منزلت ویژه او نزد شاه سلطان حسین صفوی (حک: ۱۱۰۵ـ۱۱۳۵) بر شهرت او افزود.شاه وی را به استادی خود برگزید و بر همه عالمان آن عصر مقدّم داشت و همواره با او مشورت می کرد.امرا و دولتمردان نیز به پیروی از شاه در برابر او خاضع بودند.
خاتون آبادی، عبدالحسین بن محمدباقر، وقایع السنین و الاعوام، ج۱، ص۵۵۶ـ ۵۵۷، یا، گزارش های سالیانه از ابتدای خلقت تا سال ۱۱۹۵ هجری، چاپ محمدباقر بهبودی، تهران ۱۳۵۲ش.
...
میرمحمّدباقر بن میرمحمّداسماعیل (متوفی ۱۱۱۶) بن میرمحمدباقر حسینی خاتون آبادی، عالم فاضل فقیه محقق و ادیب مدقّق، از علمای قرن دوازدهم هجری.در سال ۱۰۷۰ق در اصفهان متولّد شده و نزد جمعی از علمای اصفهان از جمله ملّامحمّدباقر محقق سبزواری و پدر دانشمند خود و آقاحسین خوانساری به تحصیل پرداخت و خود عالمی جامع و فقیهی کامل گردید تا جائی که مورد توجّه و عنایت شاه سلطان حسین صفوی قرار گرفته و به دستور او برخی از کتاب ها را از عربی به فارسی ترجمه کرد و پس از احداث مدرسه چهارباغ او را مامور تدریس در آن مدرسه نمود. در سال ۱۱۲۴ق نیز او را به سمت «رئیس العلماء» و منصب «ملّاباشی» منصوب نمود.
شاگردان
کسانی چون ملاعبدالحسین کاظمی (زنده تا ۱۱۲۰)، سیدنورالدین جزایری (متوفی ۱۱۵۸)، سیداحمد علوی خاتون آبادی (متوفی ۱۱۶۱) و محمدصالح قزوینی (متوفی قبل از ۱۱۹۱) نزد او تلمذ کرده اند.
خاتون آبادی، عبدالحسین بن محمدباقر، وقایع السنین و الاعوام، ج۱، ص۵۲۱، یا، گزارش های سالیانه از ابتدای خلقت تا سال ۱۱۹۵ هجری، چاپ محمدباقر بهبودی، تهران ۱۳۵۲ش.
به نوشته برخی مؤلفان، میرمحمدباقر به لحاظ علمی هم رتبه پدر خود بود، اما ویژگی هایی چون خوش بیانی و مهارت در تدریس و منزلت ویژه او نزد شاه سلطان حسین صفوی (حک: ۱۱۰۵ـ۱۱۳۵) بر شهرت او افزود.شاه وی را به استادی خود برگزید و بر همه عالمان آن عصر مقدّم داشت و همواره با او مشورت می کرد.امرا و دولتمردان نیز به پیروی از شاه در برابر او خاضع بودند.
خاتون آبادی، عبدالحسین بن محمدباقر، وقایع السنین و الاعوام، ج۱، ص۵۵۶ـ ۵۵۷، یا، گزارش های سالیانه از ابتدای خلقت تا سال ۱۱۹۵ هجری، چاپ محمدباقر بهبودی، تهران ۱۳۵۲ش.
...
wikifeqh: سید_محمد_باقر_بن_محمداسماعیل_خاتون آبادی