[ویکی فقه] میرزا رفیعا از سادات طباطبا و سلسله نسبش بدین صورت است: رفیع الدوله محمد فرزند حیدر، فرزند علی، فرزند سید بهاءالدین حیدر (ابی الفتوح)، فرزند کمال الدین حسن، فرزند شهاب الدین علی نقیب، فرزند فتوح الدین (ابوالمجد)، فرزند شهاب الدین علی، فرزند حمزه، فرزند اسحاق، فرزند طاهر، فرزند علی (ابوالحسن شهاب الدین)، فرزند محمد (ابوجعفر شهاب الدین، مدفون در مشهد)، فرزند احمد (ابی الفتوح)، فرزند محمد، فرزند احمد (احمد رئیس)، فرزند ابراهیم (طباطبای شاعر)، فرزند اسماعیل دیباج اکبر، فرزند ابراهیم (به لحاظ سخاوت زیاد به وی غمرمی گفتند)، فرزند حسن مثنی ، فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام ، فرزند امام علی علیه السلام .
سلسله های طباطبایی میرزا رفیعا، میرزا علی آقا، میر شاهمراد، میر محمد شفیع و میرباقر که پنج طایفه مهم طباطبایی مقیم اصفهان ، اردستان ، نائین و زوارهاند، از نوادگان سید بهاءالدین حیدرند. سید حیدر در قرن هفتم هنگام هجوم مغولها به زواره در خانه خویش به شهادت رسید و مزارش در مجاورت حسینیه بزرگ زواره زیارتگاه است. پدرش سید کمال الدین نیز که از علمای معروف قرن ششم هجری است، در این شهر مدفون می باشد. به میرزا رفیعا لقب حسنی حسینی نیز داده اند، زیرا که نسبش از ناحیه پدر به امام حسن مجتبی علیه السّلام و از سوی مادر به امام حسین علیه السلام می رسد.
خانواده و ولادت
سید حیدر از زهاد و پرواپیشگان قرن دهم است و مرقدش از زیارتگاههای شهر نائین می باشد. در سال ۹۹۷هـ ق صاحب فرزندی شد که پدر نام محمد را برایش برگزید که بعدها به رفیع الدین و میرزا رفیعا مشهور شد و چون غالب ایام در نائین اقامت داشت، پسوند نائینی بعد از نامش دیده میشود. القاب آقا رفیعا و رفیعا را نیز برایش ذکر کرده اند. میرزا رفیعا پس از تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، راهی اصفهان شد.
استادان
از استادانش در نائین آگاهی به دست نیامد، جز اینکه از برخی قرائن برمی آید مقدمات علوم دینی و ادبیات فارسی و عربی را نزد پدرش فرا گرفته است. اینک به مربیان مشفق وی اشاره می کنیم.۱ ـ شیخ بهایی ۲ ـ ملاعبدالله شوشتری : فرزند ملاحسین، از مشاهیر قرن دهم و معاصر شیخ بهایی است. وی از گروهی از اعلام ازجمله مقدس اردبیلی روایت کرده است. میرزا رفیعا که به درسش حاضر می شد، از او اجازه نقل حدیث گرفت. میرزا در برخی نوشته هایش از وی روایت نقل کرده است. او غیر از ملاعبدالله شوشتری مقتول است. ۳ ـ میر ابوالقاسم فندرسکی : از بزرگان عرفان و فلسفه و مدرس حوزه اصفهان بود. میرزا رفیعا قانون و شفای ابوعلی را نزد او آموخت و از اندیشه های عرفانی او تاثیر پذیرفت. خاتون آبادی ذیل حوادث سال ۱۰۵۰هـ ق یادآور می شود: «فوت سید سند فطن کیس استاد الفضلاء و رئیس الحکما میرابوالقاسم فندرسکی استاد جمعی از فحول چون سید سند میرزا رفیعای نائینی و علامه آخوند مولانا محمدباقر خراسانی و چون استادالفضلاء آقا حسین خوانساری رحمهمالله، مؤلف (این) ارقام از جناب مولانا محمد علیا استرآبادی که مسلم اهل عصر خود بود در صلاح و سداد و عبادت و اخلاق خوب با قدر وافری از علم فقه و تفسیر و حدیث شنید که می فرمود: میرابوالقاسم مردی بود در کمال دیانت و خوش مذهبی و معتنی به شان تصلب در ظواهر شرع و صاحب دین بود.» ۴ ـ ملا خلیل قزوینی : خاتون آبادی و شیخ آقا بزرگ تهرانی به وی اشاره کرده اند، میرزا رفیعا از محضرش بهره برد. ملاخلیل مذکور از علمای معاصر علامه مجلسی است و او را به عنوان متکلم و اصولی جامع معرفی نموده اند. او از منتقدان و مخالفان صوفیه بود و به نظر میرسد میرزا رفیعا در نوشتن شرح بر اصول کافی و تعلیقه بر کتاب کافی از این استاد بی تاثیر نبوده است چرا که ملاخلیل قزوینی برای کتاب مزبور ارزش فوق العادهای قائل بود و به شاگردان خویش توصیه می کرد قدر آن را دانسته و مردم را به چنین کتابی توجه دهند. همچنین او شرحی فارسی و عربی بر کافی دارد و در آرای فقهی نیز ملا خلیل قزوینی قائل به وجوب نماز جمعه نبود موضوعی که میرزا رفیعا درباره آن رساله ای نوشت. ۵ ـ سید محمد باقر داماد استرآبادی (۱۰۵۰-۹۷۹هـق) ولی قلی بن داود شاملو می نویسد: «... (میرزا رفیعا) در مبادی سن شباب تحصیل علم حدیث و فقه را در خدمت عمدةالعلما میرمحمد باقر داماد... نموده اند.»
شاگردان
...
سلسله های طباطبایی میرزا رفیعا، میرزا علی آقا، میر شاهمراد، میر محمد شفیع و میرباقر که پنج طایفه مهم طباطبایی مقیم اصفهان ، اردستان ، نائین و زوارهاند، از نوادگان سید بهاءالدین حیدرند. سید حیدر در قرن هفتم هنگام هجوم مغولها به زواره در خانه خویش به شهادت رسید و مزارش در مجاورت حسینیه بزرگ زواره زیارتگاه است. پدرش سید کمال الدین نیز که از علمای معروف قرن ششم هجری است، در این شهر مدفون می باشد. به میرزا رفیعا لقب حسنی حسینی نیز داده اند، زیرا که نسبش از ناحیه پدر به امام حسن مجتبی علیه السّلام و از سوی مادر به امام حسین علیه السلام می رسد.
خانواده و ولادت
سید حیدر از زهاد و پرواپیشگان قرن دهم است و مرقدش از زیارتگاههای شهر نائین می باشد. در سال ۹۹۷هـ ق صاحب فرزندی شد که پدر نام محمد را برایش برگزید که بعدها به رفیع الدین و میرزا رفیعا مشهور شد و چون غالب ایام در نائین اقامت داشت، پسوند نائینی بعد از نامش دیده میشود. القاب آقا رفیعا و رفیعا را نیز برایش ذکر کرده اند. میرزا رفیعا پس از تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، راهی اصفهان شد.
استادان
از استادانش در نائین آگاهی به دست نیامد، جز اینکه از برخی قرائن برمی آید مقدمات علوم دینی و ادبیات فارسی و عربی را نزد پدرش فرا گرفته است. اینک به مربیان مشفق وی اشاره می کنیم.۱ ـ شیخ بهایی ۲ ـ ملاعبدالله شوشتری : فرزند ملاحسین، از مشاهیر قرن دهم و معاصر شیخ بهایی است. وی از گروهی از اعلام ازجمله مقدس اردبیلی روایت کرده است. میرزا رفیعا که به درسش حاضر می شد، از او اجازه نقل حدیث گرفت. میرزا در برخی نوشته هایش از وی روایت نقل کرده است. او غیر از ملاعبدالله شوشتری مقتول است. ۳ ـ میر ابوالقاسم فندرسکی : از بزرگان عرفان و فلسفه و مدرس حوزه اصفهان بود. میرزا رفیعا قانون و شفای ابوعلی را نزد او آموخت و از اندیشه های عرفانی او تاثیر پذیرفت. خاتون آبادی ذیل حوادث سال ۱۰۵۰هـ ق یادآور می شود: «فوت سید سند فطن کیس استاد الفضلاء و رئیس الحکما میرابوالقاسم فندرسکی استاد جمعی از فحول چون سید سند میرزا رفیعای نائینی و علامه آخوند مولانا محمدباقر خراسانی و چون استادالفضلاء آقا حسین خوانساری رحمهمالله، مؤلف (این) ارقام از جناب مولانا محمد علیا استرآبادی که مسلم اهل عصر خود بود در صلاح و سداد و عبادت و اخلاق خوب با قدر وافری از علم فقه و تفسیر و حدیث شنید که می فرمود: میرابوالقاسم مردی بود در کمال دیانت و خوش مذهبی و معتنی به شان تصلب در ظواهر شرع و صاحب دین بود.» ۴ ـ ملا خلیل قزوینی : خاتون آبادی و شیخ آقا بزرگ تهرانی به وی اشاره کرده اند، میرزا رفیعا از محضرش بهره برد. ملاخلیل مذکور از علمای معاصر علامه مجلسی است و او را به عنوان متکلم و اصولی جامع معرفی نموده اند. او از منتقدان و مخالفان صوفیه بود و به نظر میرسد میرزا رفیعا در نوشتن شرح بر اصول کافی و تعلیقه بر کتاب کافی از این استاد بی تاثیر نبوده است چرا که ملاخلیل قزوینی برای کتاب مزبور ارزش فوق العادهای قائل بود و به شاگردان خویش توصیه می کرد قدر آن را دانسته و مردم را به چنین کتابی توجه دهند. همچنین او شرحی فارسی و عربی بر کافی دارد و در آرای فقهی نیز ملا خلیل قزوینی قائل به وجوب نماز جمعه نبود موضوعی که میرزا رفیعا درباره آن رساله ای نوشت. ۵ ـ سید محمد باقر داماد استرآبادی (۱۰۵۰-۹۷۹هـق) ولی قلی بن داود شاملو می نویسد: «... (میرزا رفیعا) در مبادی سن شباب تحصیل علم حدیث و فقه را در خدمت عمدةالعلما میرمحمد باقر داماد... نموده اند.»
شاگردان
...
wikifeqh: میرزا_رفیعا