سیدعلیرضا بن محمداسماعیل حسینی اصفهانی

[ویکی فقه] سیدعلیرضا بن محمداسماعیل صفای قائنی اصفهانی، از ادبا و شعرای اصفهان در دوره قاجاریه بوده است.
سیدعلیرضا بن میرزا محمّداسماعیل حسینی قائنی، ادیب شاعر و طبیب حاذق، از دانشوران اواخر دوره قاجاریه در اصفهان بوده است. او در اصفهان به تحصیل پرداخت و در علم و ادب، حکمت و طب مهارتی به سزا یافت. او علاوه بر طبابت، شعر نیز می سرود و «صفا» تخلّص می کرد و در انجمن های ادبی اصفهان از جمله انجمن ابوالفقراء شرکت داشت. غزل را نیکو می سرود. خط خوشی داشت و نستعلیق و شکسته را خوش می نوشت و در نقاشی صاحب ذوق بود. شعر زیر از اوست: "هوا عبیرفشان گشت و غالیه بوی ••• مگر که زلف تو امروز در کف باد است".
وفات
وی سرانجام در شنبه ۲۴ ربیع الاوّل ۱۳۱۳ق وفات یافته و در تکیه میرزا رفیعا واقع در تخت فولاد اصفهان مدفون شد. مزار او پس از احداث فرودگاه قدیم اصفهان از بین رفت.
آثار و فعالیت ها
وی برای نسخه ای از «مثنوی معنوی» که برادرش میرزا محمّدعلی قائنی آن را کتابت نموده بود، نقاشی هایی را کشیده است. دیوان اشعار او به خط نستعلیق و شکسته او که در سال ۱۳۰۸ق کتابت شده در کتابخانه «سلطان القرائی» در تبریز موجود بوده است. نسخه دیگری از دیوان صفا نزد خانواده اش نگهداری می شود.
همایی، جلال الدین، مقالات ادبی، ص۴۴۰.
...