سیدحسین بن عبدالرسول بزمی شجره اصفهانی

[ویکی فقه] سیدحسین بن عبدالرسول بزمی شجره اصفهانی، شاعر و ادیب دانشمند در اصفهان می باشد.
سیّدحسین شجره بن عبدالرسول بزمی، شاعر و ادیب دانشمند، در سال ۱۲۷۸ش (و یا به نوشته سخنوران نامی معاصر در سال ۱۲۷۱ش) متولّد شد. تحصیلات ابتدایی را در قهفرخ از توابع چهارمحال بختیاری انجام داد و چندین سال به تدریس در مدارس آموزش و پرورش پرداخت سپس به تهران آمد و در کالج آمریکائی (البرز) به تحصیل پرداخت و دوره متوسّطه را به پایان رسانید. آن گاه وارد دانشکده حقوق گردید و از آن دانشکده فارغ التّحصیل گردید و در دادگستری و سپس وزارت دارایی به کار پرداخت. او همچنین با روزنامه های کیهان و ایران همکاری داشت. سرانجام در جمعه ۲۱ جمادی الثّانی ۱۴۰۲ق در طهران وفات یافت.
تالیفات
این کتب از تالیفات اوست: ۱. «تحقیق در احوال و رباعیات خیّام» ۳. رساله در تعبیر رؤیا و روان شناسی امروز ۴. ترجمه «شخصیّت مولوی» تالیف: نیکلسون ۵. علم معاش
طبع شعری
در سرودن شعر طبعی روان داشت. ابتدا «ناهید» و سپس «شیوا» تخلّص می کرد. این شعر از اوست: زلف مشکین بر رخ سیمین پریشان کرده ای ••••• آفتابی را به زیر ابر پنهان کرده ای در هوای آتشین رُخسار خویش از هر طرف ••••• ای بسا مرغ دل اندر سینه بریان کرده ای
مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۲۹۵.
...