سیدبهاءالدین بن محمد رضوی خوانساری اصفهانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سیّد بهاءالدّین رضوی خوانساری متخلّص به «جهدی» فرزند سیّدمحمّد، عالم فاضل و شاعر ادیب در اصفهان می باشد.
سیّد بهاءالدّین رضوی خوانساری متخلّص به «جهدی» فرزند سیّدمحمّد، عالم فاضل و شاعر ادیب، در سال ۱۳۲۸ق متولّد شد. در اصفهان نزد عدّه ای از فضلاء از جمله حاج سیّد صدرالدّین کوپائی به تحصیل پرداخته سپس در قم نزد علمای اعلام از جمله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی آن را ادامه داد. سپس به نجف اشرف عزیمت نموده و با شرکت در درس آقا سیّدابوالحسن اصفهانی به اجتهاد نائل آمده و از طرف ایشان به عنوان تبلیغ به حجاز و آفریقا سفر کرد. مدّتی نیز در شهرهای ایران از جمله تهران و قم و تبریز به ارشاد مردم مشغول بوده و در این زمان جزو آزادی خواهان وارد شده و موجبات نارضایتی پدر را فراهم نمود. وی سرانجام در سال ۱۳۶۳ق وفات یافته در تکیه خانوادگی در نزدیکی قبرستان لسان الارض در تخت فولاد مدفون گردید. و شعر نیز می سروده و دیوان اشعاری دارد. این رباعی از اوست: آنان که از این شراب مست افتادند ••••• دادند دل و ز پا و دست افتادنداین باده چه باده است یاران، که از او ••••• این قوم چو ماهیان به شست افتادند
اشرف الکتابی، مرتضی، تذکره شعرای خوانسار، ص۴۲.
۱. ↑ اشرف الکتابی، مرتضی، تذکره شعرای خوانسار، ص۴۲.۲. ↑ مهدوی، سید مصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۱۵۱.۳. ↑ مهدوی، سید مصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۶۶۲.۴. ↑ موسسه پژوهشی علمی فرهنگی طلیعه منطق، فرزانگان خوانسار، ص۴۲-۴۳.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۱۸۰-۱۸۱.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس