[ویکی فقه] سیدابوالقاسم بن محمدمحسن امام جمعه حسینی خاتون آبادی. سیدابوالقاسم بن محمدمحسن امام جمعه حسینی خاتون آبادی، از فقهای متولد اصفهان در قرن سیزده هجری و امام جمعه تهران بوده است.
سیّدابوالقاسم امام جمعه ابن میر محمّدمحسن بن سیّدمرتضی بن سیّدمحمّدمهدی بن میرمحمّدحسین بن میر محمّدصالح بن میر زین العابدین بن میر محمّدصالح حسینی خاتون آبادی، عالم فاضل فقیه مجتهد، در ۶ ذی قعده ۱۲۱۵ق در اصفهان متولّد شد. وی از اصفهان به تهران مهاجرت کرد، و از درس ملاّمحمّدتقی استرآبادی و ملاّعبداللّه زنوزی بهره گرفت. سپس به عتبات عالیات عزیمت نمود، در درس شیخ حسن آل کاشف الغطاء و دیگران حاضر شد، و علوم خویش را تکمیل نمود، و آن گاه به تهران مراجعت کرد. وی از سال ۱۲۶۲ پس از وفات میرمحمّدمهدی امام جمعه عموی خود به منصب امام جمعگی تهران منصوب شد، و علاوه بر این سمت، به تدریس و حلّ مشکلات مردم، و تالیف و تصنیف پرداخت، و ریاست دینی پایتخت را برعهده گرفت. او سرانجام در دوشنبه ۱۵ ربیع الاوّل ۱۲۷۲ق در تهران وفات یافت، و در بیرون دروازه قدیم تهران مدفون گردید، و بر سر قبر او گنبد و بارگاه عالی ساختند، و به سر قبرِآقا معروف شد.
آثار و تالیفات
کتب زیر از تالیفات او است:۱. البلدان المفتوح العنوه؛۲. رساله عملیّه فارسی، مطبوع؛۳. کتابی در تحقیق بعضی مسائل اصولی؛۴. منتخب الفقه.
اعتمادالسلطنه، محمدحسن خان ضیع الدوله، چهل سال تاریخ ایران (المآثر و الآثار)، ج۱، ص۱۹۱-۱۹۲.
۱. ↑ اعتمادالسلطنه، محمدحسن خان ضیع الدوله، چهل سال تاریخ ایران (المآثر و الآثار)، ج۱، ص۱۹۱-۱۹۲.۲. ↑ معلم حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۲، ص۵۴۷-۵۴۹.۳. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه: الکرام البرره فی القرن الثالث بعد العشره، ج۱، ص۶۲-۶۴.۴. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۳، ص۱۴۵-۱۴۶.
...
سیّدابوالقاسم امام جمعه ابن میر محمّدمحسن بن سیّدمرتضی بن سیّدمحمّدمهدی بن میرمحمّدحسین بن میر محمّدصالح بن میر زین العابدین بن میر محمّدصالح حسینی خاتون آبادی، عالم فاضل فقیه مجتهد، در ۶ ذی قعده ۱۲۱۵ق در اصفهان متولّد شد. وی از اصفهان به تهران مهاجرت کرد، و از درس ملاّمحمّدتقی استرآبادی و ملاّعبداللّه زنوزی بهره گرفت. سپس به عتبات عالیات عزیمت نمود، در درس شیخ حسن آل کاشف الغطاء و دیگران حاضر شد، و علوم خویش را تکمیل نمود، و آن گاه به تهران مراجعت کرد. وی از سال ۱۲۶۲ پس از وفات میرمحمّدمهدی امام جمعه عموی خود به منصب امام جمعگی تهران منصوب شد، و علاوه بر این سمت، به تدریس و حلّ مشکلات مردم، و تالیف و تصنیف پرداخت، و ریاست دینی پایتخت را برعهده گرفت. او سرانجام در دوشنبه ۱۵ ربیع الاوّل ۱۲۷۲ق در تهران وفات یافت، و در بیرون دروازه قدیم تهران مدفون گردید، و بر سر قبر او گنبد و بارگاه عالی ساختند، و به سر قبرِآقا معروف شد.
آثار و تالیفات
کتب زیر از تالیفات او است:۱. البلدان المفتوح العنوه؛۲. رساله عملیّه فارسی، مطبوع؛۳. کتابی در تحقیق بعضی مسائل اصولی؛۴. منتخب الفقه.
اعتمادالسلطنه، محمدحسن خان ضیع الدوله، چهل سال تاریخ ایران (المآثر و الآثار)، ج۱، ص۱۹۱-۱۹۲.
۱. ↑ اعتمادالسلطنه، محمدحسن خان ضیع الدوله، چهل سال تاریخ ایران (المآثر و الآثار)، ج۱، ص۱۹۱-۱۹۲.۲. ↑ معلم حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۲، ص۵۴۷-۵۴۹.۳. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه: الکرام البرره فی القرن الثالث بعد العشره، ج۱، ص۶۲-۶۴.۴. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذّریعه الی تصانیف الشیعه، ج۳، ص۱۴۵-۱۴۶.
...
wikifeqh: سیدابوالقاسم_امام جمعه