سید هاشم بحرانی

[ویکی فقه] سید هاشم بحرانی فرزند سید سلیمان حسینی بحرانی و معروف به «علامه بحرانی» است. سلسله نسب او با بیست و پنج واسطه به امام موسی بن جعفر ـ علیه السّلام ـ می رسد. در نیمه اول قرن یازدهم در روستای «کتکتان» از توابع شهر «توبلی» که پایتخت علمی و سیاسی بحرین در آن عصر بود، فرزندی از سلاله پاک رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ به دنیا آمد. گرچه تاریخ تولد او به طور دقیق به دست نیامده است. بر اساس برخی از دلایل، تاریخ تولدش را بین سالهای ۱۰۳۰ تا ۱۰۴۰ ق. یاد کرده اند.
سید بحرانی پس از چندی تحصیل در زادگاهش راهی نجف اشراف شد و از استادان آن حوزه باشکوه استفاده فراوان برد و سالها بعد با رسیدن به مقام علمی و معنوی اجتهاد، بزرگ مرجع آن حوزه گشت. گرچه سال ورودش به نجف، به صورت دقیق مشخص نیست اما به یقین در سال ۱۰۶۳ ق. نزد استاد بزرگ نجف، فخرالدین طریحی به دانش اندوزی مشغول بوده است. او پس از چندی به زادگاهش بحرین بازگشت و بعد از رحلت شیخ محمد بن ماجد بحرانی عهده دار منصب مرجعیت و رهبری دینی علمی مردم گردید.
اساتید
۱. شیخ فخرالدین طریحی نجفی (متوفی ۱۰۸۷ ق.) مؤلف کتاب «مجمع البحرین و مطلع النیرین».۲. سید عبدالعظیم بن عباس استرآبادی از بزرگان علمای اخباری بود که به علامه بحرانی اجازه نقل روایت داد.
شاگردان
۱. شیخ محمد بن حسن حر عاملی، مؤلف کتاب «وسائل الشیعه». ۲. شیخ محمود بن عبدالسلام المعنی. ۳. شیخ عبدالله بن علی بن احمد بحرانی (متوفی ۱۱۴۸ ه . ق) مؤلف کتاب «الرسائل المتشتته». ۴. سید محمد بن علی سیف الدین عطار بغدادی. ۵. شیخ علی مقابی بحرانی. ۶. شیخ حسن بحرانی. ۷. شیخ هیکل بن عبد علی اسدی جزائری.
دومین بهار حدیث
...

[ویکی شیعه] سید هاشم بن سلیمان توبِلی بحرانی (حدود ۱۰۵۰-۱۱۰۷ یا ۱۱۰۹ق/۱۰۱۹-۱۰۷۴ یا ۱۰۷۶ش) مشهور به علامه بحرانی از فقها، محدثین و مفسرین شیعه در قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم قمری و اهل بحرین است. او مرجعیت دینی و اجتماعی اهالی بحرین را برعهده داشت. کتاب تفسیری البرهان فی تفسیر القرآن از اوست. شیخ حر عاملی صاحب کتاب وسائل الشیعه شاگرد اوست.
نام کامل او، هاشم بن سلیمان بن اسماعیل حسینی توبِلی، از نوادگان سیدمرتضی علم الهدی است و نسبش به واسطه او به امام موسی بن جعفر(ع) می رسد. بحرانی در خانواده ای روحانی در کتکان از قرای توبِلی، حاکم نشین آن روز بحرین زاده شد. ولادت او را در حدود سال ۱۰۵۰ق /۱۶۴۰م دانسته اند.
در منابع اطلاعی درباره دوران تحصیل او یافت نمی شود. درباره استادان او نیز آگاهی چندانی در دست نیست و از میان آنان تنها برخی از مشایخ اجازه او شناخته شده است. بحرانی ظاهراً بخش مهمی از تحصیل خود را در وطنش گذراند و آن گونه که از برخی شواهد برمی آید، سفرهایی نیز به نجف و مشهد داشته است. در مشهد از عبدالعظیم بن عباس استرآبادی، عالم اخباری از شاگردان شیخ بهایی، اجازه نقل حدیث دریافت کرد.، که زمان آن را پیش از ۱۰۷۴ق دانسته است و در سفرش به نجف، از شیخ فخرالدین طریحی رمّاحی نیز اجازه ای دریافت کرد. سلسله مشایخ روایی بحرانی، چنانکه در پایان البرهان آمده است، به کلینی و شیخ صدوق و شیخ طوسی می رسد.

[ویکی اهل البیت] سید هاشم علامه بحرانی از علمای بزرگ شیعه در علم حدیث که آثار گرانقدری از خویش به جای گذاشت.
سخن از ستاره درخشان بحرین، سید هاشم بحرانی است. او فرزند سید سلیمان حسینی بحرانی و معروف به «علامه بحرانی» است. سلسله نسب او با بیست و پنج واسطه به امام موسی بن جعفر علیه السلام می رسد.
در نیمه اول قرن یازدهم در روستای «کتکتان» از توابع شهر «توبلی» که پایتخت علمی و سیاسی بحرین در آن عصر بود، فرزندی از سلاله پاک رسول خدا صلی الله علیه و آله به دنیا آمد. گرچه تاریخ تولد این وجود سعادتمند به طور دقیق بدست نیامده است. بر اساس برخی از دلایل، تاریخ تولدش را بین سال های 1030 تا 1040 ق. یاد کرده اند.
سید بحرانی پس از چندی تحصیل در زادگاهش راهی نجف اشراف شد و از استادان آن حوزه باشکوه استفاده فراوان برد و سال ها بعد با رسیدن به مقام علمی و معنوی اجتهاد، بزرگ مرجع آن حوزه گشت. گرچه سال ورودش به نجف، به صورت دقیق مشخص نیست اما به یقین در سال 1063 ق. نزد استاد بزرگ نجف، فخرالدین طریحی به دانش اندوزی مشغول بوده است.
او پس از چندی به زادگاهش بحرین بازگشت و بعد از رحلت شیخ محمد بن ماجد بحرانی عهده دار منصب مرجعیت و رهبری دینی علمی مردم گردید.
سید بحرانی در دوران تحصیلات خویش از محضر استادان گرانقدری بهره مند گشت که برخی از آن ها بدین شرح است:
1. شیخ فخرالدین طریحی نجفی (متوفی 1087 ق.) مؤلف کتاب «مجمع البحرین و مطلع النیرین». وی از خاندان های بزرگ نجف اشرف بود. برخی دیگر از کتاب هایش عبارت اند از: «شرح مختصر النافع» و «تمیز المتشابه من اسماء الرجال». علامه بحرانی و علامه مجلسی هر دو از شاگردان فخرالدین طریحی بودند.
2. سید عبدالعظیم بن عباس استرآبادی از بزرگان علمای اخباری بود که به علامه بحرانی اجازه نقل روایت داد.