سید اسدالله مدنی

[ویکی فقه] یکی از روزهای سال ۱۲۹۲ شمسی (۱۳۲۳ ق) در خانه باصفای آقا میرعلی از سادات محترم آذر شهر کودکی پا به عرصه زندگی گذاشت که بعدها خدمات گرانقدری به اسلام و مسلمین کرد. عشق و ارادت پدرش به امیرمؤمنان علی (علیه السلام) او را بر آن داشت تا برای فرزندش یکی از القاب آن حضرت یعنی «اسد الله» را نام بگذارد.
پدر ایشان، مرحوم آقا میر علی، در بازارچه آذر شهر، شغل بزازی داشت. شهید مدنی در چهار سالگی، مادر و در ۱۶ سالگی، پدر خود را از دست داد و دوران کودکی را با رنج و سختی به پایان رساند. و در کنار پدر و در دامان نامادری پرورش یافت. روزهای سخت و حساس کودکی اش را در جوار پدر سپری کرد و با تربیتی اسلامی پا به دنیای نوجوانی گذاشت.
دوران تحصیل
سید اسد الله در اوایل جوانی به سلک طالبان علم و کمال راه یافت و دروس ابتدائی را در حوزه علمیه یزد فرا گرفت. هر چند در روزهای نخستین تحصیل پدر خود را از دست داد اما هم چنان با مشکلات ساخت و راه حوزه علمیه قم را پیش گرفت و مدتها هم نشین رنج و محنت غربت بود. قلب لبریز از عشق و شعف به معارف اسلامی او را واداشت که سالها در جوار بارگاه فاطمه معصومه (سلام الله علیها) ماندگار شود و از محضر بزرگانِ دانش فقه، اصول و فلسفه بهره مند گردد. وی مدتی را که در این شهر بود در پای درس آیت الله حجت کوه کمری و آیت الله سید محمد تقی خوانساری و چهار سال در محضر امام خمینی حضور یافت و از دروس فلسفه، عرفان و اخلاق ایشان بهره فراوان برد و همین درس نیز موجب گشت امام را در مقام عمل بالاتر و برتر از مرز علم بیابد و عشقش نسبت به ایشان فزونی یابد.
هجرت به نجف
آیت الله مدنی در سال ۱۳۶۳ ق (چهل سالگی) به زیارت خانه خدا مشرف شد و پس از اتمام مراسم حج، بی درنگ به سوی نجف اشرف روانه گشت و از همان اوان ورودش به حوزه علمیه، بساط درس و بحث علمی را گسترد و در اندک زمانی رشد نمود.نجف در آن دوران پایگاه بزرگ اسلام بود و اساتید بزرگی چون آیت لله سید محسن حکیم در آن حضور داشتند. آیت الله مدنی سالیان درازی در حوزه پر رونق نجف ماندگار شد و همان گونه که در مقابل بارگاه قدسی امام علی (علیه السلام) زانوی ادب بر زمین نهاد و روز و شب به پالایش روح و شکستن بت نفس همت گماشت، در فضای آکنده از معنویت حوزه علمیه نیز تلاشگری خستگی ناپذیر بود.او که از دانش و معارف بزرگانی چون آیت الله حکیم، آیت الله ابو الحسن اصفهانی و آیت الله سید عبدالهادی شیرازی بهره می برد و مدارج علمی را به سرعت پشت سر می نهاد، روز به روز بر درخشش شخصیت علمی و معنویش نیز افزوده می شد و سرانجام مقام اجتهاد را همراه با فتح قله رفیع عرفان و معنویت کسب کرد.آیت
شهید مدنی جلوه اخلاص، سعید عباس زاده، ص ۲۵.
...

[ویکی شیعه] سید اَسَدُالله مَدَنی (۱۲۹۳ -۱۳۶۰ه. ش) روحانی شیعی و امام جمعه تبریز. وی از مبارزین سیاسی پیش از انقلاب اسلامی بود که چند بار توسط رژیم پهلوی به شهرهای مختلف تبعید شد. بعد از انقلاب نماینده مردم همدان در مجلس خبرگان قانون اساسی بود. وی نماینده امام خمینی در همدان و امام جمعه آن شهر بود و بعد ها همین مسئولیت را در تبریز بر عهده گرفت. مدنی در جریان برگزاری نماز جمعه توسط سازمان مجاهدین خلق ترور شد. در ایران وی را از شهدای محراب می خوانند. مدفن او در قم و در حرم حضرت معصومه (س) قرار دارد.
سید اسداللّه مدنی در سال ۱۲۹۲ ش، در آذر شهر از توابع تبریز به دنیا آمد در چهار سالگی مادر و در ۱۶ سالگی پدر را که آقا میر علی نام داشت از دست داد. علوم مقدماتی دینی را نزد میرزا محمد حسن منطقی و میرزا محسن میرغفاری از علمای آذرشهر آموخته و برای ادامه تحصیلات عازم حوزه علمیه قم شد. او در پاسخ به اعتراض دوستانش که به او گفتند: اکنون وقت این سفر نیست چرا که رضاخان فعالیت علمای اسلام را محدود ساخته و اجازه تبلیغ نمی دهد، می گفت: «حداقل برای خودم که ملا و واعظ می شوم.»
مدنی در دروس آیت اللّه حجت کوه کمری و آیت اللّه سید محمد تقی خوانساری نیز حاضر شد. در سال ۱۳۶۳ق برای ادامه تحصیل، به نجف مهاجرت کرد و در دروس آیت اللّه سید محسن حکیم و آیت سید عبدالهادی شیرازی و سپس امام خمینی که در آن زمان در نجف حضور داشت حاضر شد.مدنی در درس آیت الله سید ابوالقاسم خویی نیز شرکت کرده و از او اجازه اجتهاد دریافت کرد.

[ویکی اهل البیت] شهید آیت الله سید اسدالله مدنی در سال 1293 هجری شمسی در منطقه «آذرشهر» استان آذربایجان شرقی دیده به جهان گشود. پدر ایشان مرحوم آقا میرعلی در بازارچه آذرشهر به بزازی مشغول بود. شهید بزرگوار در سن چهار سالگی از نعمت مادر محروم شد و نیز در سن 16 سالگی پدر خود را از دست داد و با رنجی فراوان وارد دوران جوانی شد.
شهید محراب آیت الله مدنی در آغاز جوانی برای کسب علم و کمال، زادگاه خویش را ترک گفت و به شهر مقدس قم عزیمت نمود. وی با وجود مشکلات فراوان ناشی از فوت پدر و استبداد رضاخانی با پشتکار بسیار به تحصیل علوم دینی پرداخت. او پس از بهره گیری از محضر استادان بزرگی چون آیت الله سید محمدتقی خوانساری و آیت الله حجت کوه کمری و حضور در حلقه درس فلسفه و عرفان امام خمینی به نجف اشرف هجرت کرد و در کنار تکمیل تحصیلات عالی خویش، تدریس در سطوح گوناگون را نیز آغاز کرد. دیری نپایید که از استادان معروف حوزه علمیه نجف شد و توانست از مراجع بزرگی چون آیت الله حکیم، آیت الله حجت کوه کمری و آیت الله خوانساری اجازه اجتهاد بگیرد.
شهید آیت الله مدنی از مجاهدان غیوری است که نخستین فعالیت سیاسی و اجتماعی خود را ستیز با فرقه گمراه بهائیت قرار داد. به روایت تاریخ، رضاخان و عوامل داخلی استعمار برای سرکوب اسلام، مخصوصاً مکتب شیعه، زمینه فعالیت بهائیت و دیگر فرقه های ساختگی را فراهم نمودند؛ تا آنجا که در زمانی کوتاه، سرمایه داران بهایی در آذربایجان و به ویژه اطراف تبریز، بعضی از کارخانه های برق را در دست گرفتند. آیت الله مدنی پس از آگاهی از وضع موجود، با سخنرانی های افشاگرانه و تحریم برق تولیدی آن کارخانه ها و منع خرید و فروش با این فرقه گمراه، سرانجام شهر مذهبی آذرشهر را از لوث وجود استعمارگران پاک نمود.
هنگامی که انسان در تاریخ می اندیشد، درمی یابد که همه علما و بزرگان دین برای تشکیل حکومت دینی از هیچ فعالیتی دریغ نمی کردند. مبارز نستوه آیت الله مدنی تمام عمر خویش را در راه ترویج اسلام و مبارزه با رژیم فاسد طاغوت گذراند. او با زبان گویای خود آگاهی و باور دینی را برای مردم به ارمغان می آورد. او با مسافرت های تبلیغی در داخل و خارج از کشور، چهره منفور طاغوت را بر همگان آشکار می ساخت و برای احیای دین مقدس اسلام از شهادت هراسی نداشت.
هنگامی که انسان به چهره های درخشان تاریخ انقلاب اسلامی نظر می کند، به این نکته مهم دست می یابد که آن ها در طول زندگیشان به فکر احیای اسلام ناب محمدی بودند و برای رسیدن به این هدف از نثار جان خویش پروا نمی کردند. از جمله این مبارزان خستگی ناپذیر، شهید والامقام آیت الله مدنی است که با انجام سفرهای تبلیغیِ داخلی و خارجی و نیز همکاری با گروه فدائیان اسلام، به رهبری نواب صفوی، و تحمل رنج های تبعید و زندان، ضربه سهمگینی بر پیکره پوسیده طاغوت زد و با نثار جان خویش درخت تنومند انقلاب را آبیاری کرد.

[ویکی فقه] سیداسدالله مدنی، از علما، عرفا و امامان جمعه ایران در قرن چهاردهم هجری بود.
وی فرزند آقا میرعلی بود و در ۱۲۹۲ ش در آذرشهر یا دهخوارقان، از توابع تبریز، به دنیا آمد. سیداسدالله در چهار سالگی مادر و در شانزده سالگی پدرش را از دست داد و مسئولیت اداره زندگی خانواده اش را بر عهده گرفت.
تحصیلات و اجتهاد
او مقدمات علوم دینی را در مدرسه طالبیه تبریز گذراند، سپس برای ادامه تحصیل عازم شهر مقدس قم گردید. در این شهر از درس فقه و اصول استادانی چون آیت الله حجت کوه کمری، آیت الله سید محمد تقی خوانساری و از درس اخلاق، فلسفه و عرفان امام خمینی استفاده کرد. در ۱۳۶۲ ق به زیارت خانه خدا رفت و پس از اتمام مراسم حج، در نجف اشرف اقامت گزید و به تحصیل و تدریس پرداخت و مورد توجه خاص آیت الله سید محسن حکیم واقع شد و از محضر درس بزرگانی چون آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، آیت الله حکیم و آیت الله سید عبدالهادی شیرازی استفاده کرد و به درجه اجتهاد نایل گردید و خود به تدریس پرداخت و در شمار فضلا و مدرسان نامدار حوزه علمیه نجف درآمد. علم و فضل و حُسن خلق وی، مجلس درسش را شور و نشاط خاصی بخشیده بود و طلاب بسیاری در آن شرکت می کردند.
حمایت از امام در عراق
آیت الله مدنی در طول اقامت در نجف اشرف در جریان رویدادهای سیاسی ایران قرار داشت. او از استادان شهید سید مجتبی نواب صفوی بود و با فروش کتاب هایش به نواب کمک کرد تا به ایران آمده و کسروی را از حرکت انحرافیش باز دارد. پس از دستگیری امام و واقعه ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، آیت الله مدنی که در نجف ساکن بود، نخستین عالمی بود که حمایت و تبعیت خود را از امام اعلام داشت و در انتشار تلگرام آیت الله حکیم و به همان مناسبت، نقش بسزایی ایفا کرد و خود، کلاس های درسش را تعطیل نمود و مجالس سخنرانی متعددی تشکیل داد و راهپیمایی اعتراض آمیز بزرگی در شهر نجف برگزار کرد که طی آن رژیم شاه را به شدت محکوم نمود. وی تا یک سال بعد که امام خمینی به عراق تبعید شد، محور ناراضیان رژیم ایران در نجف به شمار می رفت.
اقدامات عام المنفعه
...