سگ راهنما

سگ راهنما یا کمکی ( به انگلیسی: Guide dog ) ( در ایالات متحده seeing eye dog به معنی سگ چشم بینا ) [ ۱] منظور از سگِ کمکی یا راهنما، دراغلب موارد، سگی است که برای دستیاری افراد نابینا یا دارای ضعف شدید بینایی، تربیت می شود. اگر چه سگ راهنما در معنی عام خود، شامل همه مواردی است که به یک سگ وظیفه هدایت انسان، محول می شود. وظیفه سگ راهنمای نابینایان در زمان انجام وظیفه، هدایت شخص نابینا برای دور زدن موانع در راه رسیدن به یک مقصد یا دوری کردن از خطرات مسیر راه است.
ساعات انجام وظیفه یک سگ راهنما، با بستن یک قلاده و سینه بند ویژه، مشخص می شود. مهارتهای سگ های راهنما دارای درجات و تنوعاتی است و بستگی به نوع و طول دوره آموزش و تجارب سگ در طول دوران انجام وظیفه دارد. برای مثال بعضی از سگ های راهنما قادرند با دریافت دستور، اشیاء خاصی را یافته و به دست فرمانده برسانند؛ یا می توانند اشیایی که از دست فرمانده، افتاده را، به دندان گرفته و به او برسانند. در ساعات آزادی که به واسطه بازکردن قلاده ویژه مشخص می شود؛ سگ مجاز است همان رفتار سگ های خانگی را بروز دهد. اما در حین انجام وظیفه، سگ باید بسیار خوددار بوده و در مقابل بسیاری از تحریکات روزمره، مانند غذای روی زمین یا مزاحمت سگ یا جانوری دیگر، واکنشی از خود بروز ندهد. سگ ها قادر به تشخیص رنگ قرمز نیستند و نمی توانند به طور مستقل مقررات چراغ راهنمایی را رعایت کنند؛ بنابراین برای عبور از عرض خیابان مهارت های خاص فرمانده و همکاری خاص با سگ راهنما لازم است. [ ۲]