سپیدایی

سپیدایی[ ۱] یا آلبِدو ( به انگلیسی: Albedo ) به معنی درصد بازتاب نور از سطح یک جسم است. مقادیر این کمیت می تواند از صفر ( تاریک مطلق ) تا یک ( روشن مطلق ) تغییر پیدا کند. آلبدو را گاه با درصد و گاه با یک عدد اعشاری کوچک تر از یک نشان می دهند.
دمای یک سیاره عملاً تحت تأثیر میزان انعکاس انرژی خورشیدی، موسوم به سپیدایی سیاره، و اثرات گازهای گلخانه ای است.
سپیدایی سیارهٔ زمین ۰/۲۹ است، بدین معنی که ۲۹٪ انرژی خورشیدی را سریعاً منعکس می کند؛ لذا ۷۱٪ آن را جذب می نماید. سپیدایی سیارهٔ زهره حدود ۰٫۷۰ است ( مقدار ذکر شده در منابع از ۰٫۶۵ تا ۰٫۸۵ متغیر است ) ، در نتیجه تنها ۳۰٪ انرژی خورشیدی توسط سیارهٔ زهره جذب می شود. اما جو زهره که از کربن دی اکسید تشکیل شده به قدری غلیظ است که دمای سطح آن به طور قابل ملاحظه ای بالا می رود. مریخ سپیدایی برابر با ۰٫۱۵ دارد، از این رو بیشتر انرژی خورشیدی را جذب می کند، اما جو رقیق کربن دی اکسید مریخ ( حدود ۰٫۰۱ زمین ) نمی تواند گرمای زیادی را به دام اندازد؛ بدین دلیل هم اکنون سطح مریخ برای بقای گونه های حیات برپایهٔ آب/کربن بیش از حد سرد است. با این وجود، در گذشته، زمانی که آتش فشان های عظیم مقادیر گسترده ای گاز ( شامل بخار آب، کربن دی اکسید و متان ) را در جو منتشر می کردند، دمای آن به میزان قابل توجهی بالاتر بوده و احتمالاً امکان پا گرفتن حیات در آنجا وجود داشته است. [ ۲]