سوره الم تنزیل

[ویکی فقه] سوره الم تنزیل یا سوره سجده، سی و دومین سوره قرآن می باشد.
خداوند در آیه ۱۵ این سوره، یکی از نشانه های بارز مؤمن را به خاک افتادن به علامت تعظیم و سپاس، هنگام یادآوری آیات و نشانه های خدا، و سجده و ستایش خداوند می داند. این آیه، سجده واجب دارد و نام سوره نیز از همین آیه گرفته شده است. هدف کلی سوره، بیان مبدا و معاد، و اقامه برهان بر این مساله است، و نیز دفع شبهه هایی که در باره این دو مساله در دل ها خلجان می کند، و در ضمن به مساله نبوت و کتاب نیز اشاره می نماید، و امتیازی که دو گروه مؤمنین حقیقی به آیات خدا، و فاسقان خارج از زی عبودیت، از یکدیگر دارند بیان می کند، و نیز به دسته اول وعده ثوابی می دهد که از تصور هر متصور بیرون است، و به دسته دوم وعیدی می دهد، و به انتقام شدیدی تهدید می کند که عبارت است از عذاب الیم و ابدی در قیامت، و عذابی کوچک تر از آن که در دنیا به زودی خواهند چشید، و در آخر، سوره را با تاکید آن وعید، و دستور به رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم که تو نیز منتظر باش آن چنان که آنان منتظرند، ختم می کند.
محل نزول سوره سجده
گفته شده: این سوره در مکه نازل شده، مگر سه آیه آن که بعضی گفته اند در مدینه نازل شده است، و آن عبارت است از آیه ا فمن کان مؤمنا کمن کان فاسقا تا تمامی سه آیه.
ویژگی های سوره سجده
۱. سی آیه به عدد اکثر مکتب های تفسیری، ۲۹ آیه به عدد بصری، ۳۸۰، ۳۷۵ یا ۳۳۰ کلمه و ۱۵۰۰، ۱۵۶۴ یا ۱۵۹۹ حرف دارد. ۲. در ترتیب نزول، هفتاد و پنجمین و در قرآن کریم سی و دومین سوره است. ۳. پس از سوره مؤمنون و پیش از سوره طور در مکه فرود آمد؛ به جز آیات ۱۶ تا ۲۰ که مدنی است. ۴. از سور مثانی، و شمار آیات آن کمتر از یک حزب است. ۵. گفته اند یک آیه منسوخ دارد. ۶. آن را از سور عزائم برشمرده اند.
مطالب برجسته سوره سجده
...