سور سمایی

[ویکی فقه] سور نازل شده بر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم در آسمان را سور سمایی نام نهاده اند.
یکی از تقسیمات قرآن به لحاظ مکان نزول، تقسیم اجزای آن (آیات و سور) به ارضی (زمینی)، سمائی (آسمانی)، بین سماء و ارض (فضای بین آسمان و زمین) و تحت ارضی (غاری یا زیرزمینی) می باشد. این تقسیم در کلمات ابن عربی (در کتاب ناسخ و منسوخ و در تفسیر احکام القرآن) یافت شده و سیوطی به نقل از وی آن را مطرح کرده است.
سور ارضی
شکی نیست که بیش تر آیات و سوره های قرآن بر روی زمین بر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم نازل شده، که به «سور ارضی» معروفند.
نزول قرآن در شب قدر
در مورد اجزای سمایی قرآن (اعم از آیات سمائی و سور سمائی) توضیحی داده نشده؛ هرچند که همه قرآن در شب قدر بر سماء دنیا نازل شد و سپس در طول بیست وسه سال از آن جا بر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم بتدریج نازل شده است. اما اجزایی (آیات تحت ارضی و سور تحت ارضی) از قرآن که در زیر زمین یا غار نازل شده، طبق نقل صحیح از ابن مسعود عبارت از سوره مرسلات است.
اختلاف در آیات نزول قرآن
...