سهل بن عبدالله تستری

[ویکی فقه] سهل تستری، سهل بن عبداللّه تستری، از مشایخ صوفیۀ خوزستان و عراق عجم در قرن سوم بود.
حوادث زندگی سهل به طور دقیق روشن نیست.وی در ۲۰۳ در تستر ( شوشتر ) به دنیا آمد.
تابعیت
با این که بیش تر ساکنان تستر نژاد عربی داشتند و اقوالی که از سهل باقی مانده نیز به زبان عربی است، ولی او در اصل ایرانی بود، زیرا براساس منابع اصلی تصوف، تستری برای خطاب اشخاص از عبارت فارسی «یا دوست» استفاده می کرد و در خلوت، با حیوانات به فارسی سخن می گفت.
شروع تحصیل
او در شش هفت سالگی قرآن را از حفظ کرد و نزد دایی اش، محمد بن سوّار، که از مشایخ بصره بود، تعلیم دید و با تصوف آشنا شد. محمد بن سوار اولین شیخی بود که به سهل خرقه پوشاند و ذکر «اللّه شاهدی» را به او داد.در ۲۱۶، تستری عازم بصره شد تا برای مسائل نظری خود پاسخی بیابد، اما علمای بصره نتوانستند پاسخگوی مسائل وی باشند.وی سپس به عبّادان (آبادان) رفت و در رباطی با شیخی به نام ابوحبیب حمزة بن عبداللّه عبّادانی دیدار کرد و پاسخ سؤالات خود را نزد او یافت.در همان ایامِ سکونت در عبّادان بود که تجربه ای عرفانی از سر گذراند و به گفتۀ خودش، اسم اعظم خداوند (اللّه) را با نور سبز از شرق تا غرب بر پهنه آسمان دید.
دیدار با ذالنون مصری
...