سنگواره چوب ( به انگلیسی: Petrified Wood ) نامی است که به گونهٔ خاصی از بقایای فسیل شده گیاهان خاکی اطلاق می شود. سنگواره چوب محصول فرایند تحجر یک درخت یا گیاه مشابه آن است. این فرایند به واسطهٔ جایگزینی بافت سنگی به جای بافت چوبی و در نتیجه «معدنی شدن» است که خود غالباً شامل دو مرحله کانی زایی و جایگزینی است.
در فرایند «سنگ شدن»، مواد آلی که در ایجاد دیوارهٔ سلولی نقش دارند با مواد معدنی ( که غالباً از خانوادهٔ سیلیکات ها مثل اپال، سنگ یمانی و یا کوارتز است ) جایگزین می شوند. البته در برخی نمونه ها ممکن است ساختار اصلی بخشی از تنهٔ گیاه تا حدودی حفظ شده باشد. برخلاف سایر فسیل های گیاهی، که معمولاً به شکل فرورفتگی یا برجستگی هستند، «سنگواره چوب» یک ساختار سه بُعدی متشکّل از مواد آلی طبیعی و مواد معدنی است. فرایند سنگ شدن زمانی رخ می دهد که بافت چوبی در زیر زمین و در لابه لای رسوبات اشباع شده از آب و یا زیر گدازه و خاکستر آتشفشانی دفن می شود. حضور آب، میزان دسترسی به اکسیژن را کاهش می دهد که این به نوبهٔ خود، مانع تجزیهٔ هوازی بافت چوبی توسط باکتری ها و قارچ ها می شود. این جریان آبِ سرشار از املاح معدنی در میان رسوبات، ممکن است در نهایت به «معدنی شدن» بیانجامد. این رویه زمانی رخ می دهد که املاح معدنی با خروج از محلول و ته نشین شدن، فضای داخلی سلول ها و سایر فضاهای خالی را پر می کنند. در طول جایگزینی، دیوارهٔ سلول های گیاهی به مانند یک بستر برای رسوب املاح معدنی، عمل می کند. در این جا برای حفظ ساختار و جزئیات سلول، نیاز است که بین تخریب سلولز و لیگنین و جایگزینی آن ها با املاح معدنی، تعادل برقرار شود. در طول فرایند «سنگ شدن»، بیشتر مواد آلی غالباً تجزیه می شوند، بااین حال ممکن است مقداری لیگنین باقی بماند. نکته جالب در طول این فرایند، تأثیر دمای محیط بر سرعت آن است، به طوری که در اطراف چشمه های آب گرم، سیلیس با ساختار «اوپال - اِی»، با سرعت بیش تری به بافت چوب نفوذ و اطراف آن ایجاد روکش سیلیسی می کند. اگرچه «سنگواره چوب» غالباً محصول دفن شدن درختان در رسوبات دانه ریز دلتا و بستر رودخانه ها و یا خاکستر و گدازه های خنک آتشفشانی است؛ بااین حال ممکن است یک جنگل هم با حفظ ساختار اصلی خود، دست خوش این تغییر شود که اصطلاحاً به آن «جنگل سنگی» یا «جنگل سنگواره چوب» گفته می شود. نمونه هایی از این جنگل ها در نقاط مختلف جهان وجود دارند که در ادامه به آن ها اشاره خواهد شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر فرایند «سنگ شدن»، مواد آلی که در ایجاد دیوارهٔ سلولی نقش دارند با مواد معدنی ( که غالباً از خانوادهٔ سیلیکات ها مثل اپال، سنگ یمانی و یا کوارتز است ) جایگزین می شوند. البته در برخی نمونه ها ممکن است ساختار اصلی بخشی از تنهٔ گیاه تا حدودی حفظ شده باشد. برخلاف سایر فسیل های گیاهی، که معمولاً به شکل فرورفتگی یا برجستگی هستند، «سنگواره چوب» یک ساختار سه بُعدی متشکّل از مواد آلی طبیعی و مواد معدنی است. فرایند سنگ شدن زمانی رخ می دهد که بافت چوبی در زیر زمین و در لابه لای رسوبات اشباع شده از آب و یا زیر گدازه و خاکستر آتشفشانی دفن می شود. حضور آب، میزان دسترسی به اکسیژن را کاهش می دهد که این به نوبهٔ خود، مانع تجزیهٔ هوازی بافت چوبی توسط باکتری ها و قارچ ها می شود. این جریان آبِ سرشار از املاح معدنی در میان رسوبات، ممکن است در نهایت به «معدنی شدن» بیانجامد. این رویه زمانی رخ می دهد که املاح معدنی با خروج از محلول و ته نشین شدن، فضای داخلی سلول ها و سایر فضاهای خالی را پر می کنند. در طول جایگزینی، دیوارهٔ سلول های گیاهی به مانند یک بستر برای رسوب املاح معدنی، عمل می کند. در این جا برای حفظ ساختار و جزئیات سلول، نیاز است که بین تخریب سلولز و لیگنین و جایگزینی آن ها با املاح معدنی، تعادل برقرار شود. در طول فرایند «سنگ شدن»، بیشتر مواد آلی غالباً تجزیه می شوند، بااین حال ممکن است مقداری لیگنین باقی بماند. نکته جالب در طول این فرایند، تأثیر دمای محیط بر سرعت آن است، به طوری که در اطراف چشمه های آب گرم، سیلیس با ساختار «اوپال - اِی»، با سرعت بیش تری به بافت چوب نفوذ و اطراف آن ایجاد روکش سیلیسی می کند. اگرچه «سنگواره چوب» غالباً محصول دفن شدن درختان در رسوبات دانه ریز دلتا و بستر رودخانه ها و یا خاکستر و گدازه های خنک آتشفشانی است؛ بااین حال ممکن است یک جنگل هم با حفظ ساختار اصلی خود، دست خوش این تغییر شود که اصطلاحاً به آن «جنگل سنگی» یا «جنگل سنگواره چوب» گفته می شود. نمونه هایی از این جنگل ها در نقاط مختلف جهان وجود دارند که در ادامه به آن ها اشاره خواهد شد.
wiki: سنگواره چوب