سندرم اختلال تنظیم دوپامین ( DDS ) یک اختلال در عملکرد سامانه پاداش مغز است که در برخی از افرادی که داروهای دوپامینرژیک برای مدت طولانی مصرف می کنند مشاهده می شود. این سندرم، معمولاً در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون ( PD ) که داروهای آگونیست دوپامین را برای مدت طولانی مصرف کرده اند، رخ می دهد. این بیماری با مشکلات خودکنترلی مانند اعتیاد به دارو، اختلال قماربازی یا اعتیاد جنسی مشخص می شود. [ ۱]
نخستین اقدام مدیریتی، شامل کاهش دوز داروی دوپامینرژیک است. اگر این کاهش، حفظ شود، ویژگی های این سندرم، به زودی کاهش می یابد. [ ۲] قطع درمان با آگونیست های دوپامین نیز ممکن است مفید باشد. [ ۳] برخی از ویژگی های رفتاری ممکن است به روان درمانی پاسخ دهند و حمایت اجتماعی برای کنترل عوامل خطر مهم است. در برخی موارد، داروهای ضد روان پریشی ممکن است در صورت وجود روان پریشی، پرخاشگری، اختلال قماربازی یا اعتیاد جنسی ( تمایل بیش از حد به انجام آمیزش جنسی ) استفاده شود. [ ۲]
بر اساس پنج گزارش موردی، [ ۴] [ ۵] والپروات ممکن است در کنترل علائم این سندرم ناشی از لوودوپا که ناشی از استفاده از لوودوپا برای درمان بیماری پارکینسون است، کارایی داشته باشد. [ ۶] [ ۷] [ ۸]
سندرم اختلال تنظیم دوپامین در میان بیماران پارکینسونی شایع نیست و شیوع ممکن است درحدود ۴٪ باشد. [ ۹] [ ۱۰] شیوع آن در مردان، بیشتر است. [ ۱۱] به نظر می رسد سابقهٔ سوءمصرف مانند الکلیسم یا مصرف مواد مخدر، عامل خطر اصلی همراه با سابقهٔ اختلال خلقی باشد. [ ۱۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنخستین اقدام مدیریتی، شامل کاهش دوز داروی دوپامینرژیک است. اگر این کاهش، حفظ شود، ویژگی های این سندرم، به زودی کاهش می یابد. [ ۲] قطع درمان با آگونیست های دوپامین نیز ممکن است مفید باشد. [ ۳] برخی از ویژگی های رفتاری ممکن است به روان درمانی پاسخ دهند و حمایت اجتماعی برای کنترل عوامل خطر مهم است. در برخی موارد، داروهای ضد روان پریشی ممکن است در صورت وجود روان پریشی، پرخاشگری، اختلال قماربازی یا اعتیاد جنسی ( تمایل بیش از حد به انجام آمیزش جنسی ) استفاده شود. [ ۲]
بر اساس پنج گزارش موردی، [ ۴] [ ۵] والپروات ممکن است در کنترل علائم این سندرم ناشی از لوودوپا که ناشی از استفاده از لوودوپا برای درمان بیماری پارکینسون است، کارایی داشته باشد. [ ۶] [ ۷] [ ۸]
سندرم اختلال تنظیم دوپامین در میان بیماران پارکینسونی شایع نیست و شیوع ممکن است درحدود ۴٪ باشد. [ ۹] [ ۱۰] شیوع آن در مردان، بیشتر است. [ ۱۱] به نظر می رسد سابقهٔ سوءمصرف مانند الکلیسم یا مصرف مواد مخدر، عامل خطر اصلی همراه با سابقهٔ اختلال خلقی باشد. [ ۱۱]
