سنجران

سنجران یا سنجاران یکی از محلات قدیمی تبریز بود که از شمال به محله شتربان یا همان دوه چى مهران رود ( میدان چایی ) و محله مسکوچى لار از جنوب به محلات ارمنى نشین بارون آواک و میارمیار ( مهادمهین ) ، از شرق به بازار بزرگ تبریز، مسجد جامع و محله ى راسته کوچه از جنوب شرق به دیک باشى یا دیح باشى که تپه اى در میان باشد و از غرب به محله تاج احمدیلر یا تاج احمدى ها و ورجی ( ویجویه ) محدود است.
امام زاده موسى کاظم معروف به کهنه امام زاده و بیش از ده ها مسجد کوچک و بزرگ از نشان هاى این محله میباشد، در حال حاضر خیابان فلسطین ( ملل متحد سابق ) از وسط محله سنجران گذشته و قسمتی از این محله در طرف راسته کوچه و بخشی نیز در سمت ورجی مانده است. سنجران در گذشته محله بزرگی در مرکز تبریز قدیم بوده ولی امروزه غیره از یک یخچال قدیمى به نام یخچال حاج میرزا مهدى و چندین کوی و کوچه فرسوده با بافت قدیمی، از آن چیزی باقی نمانده است. [ ۱]
میدان محله سنجران، «میدان کلکته چی» و مسجدی به نام «مسجد حاج محمد باقر کلکته چی» که تاجر معروف چاى، مابین کلکته هندوستان و فرنگستان بود، قرار دارد. به طور کلی محله سنجران همواره در محدوده قلعه های دروازه استانبول و دروازه گجیل بوده و امروزه نیز آثاری از آن دروازه های قدیمی در این محله وجود دارد. در این محله دروازه ای بود که آن را درب سنجران یا درب سنجاران می گفتند. [ ۲]
نادر میرزا دربارهٔ سنجران چنین می نویسد: «بافت بسیار قدیمی شهری دارد و بعضی خانه ها اصالت چند صد ساله دارد. . . کوی قدیم است و آباد، هیچ بستانی بدین کوی نباشد آن بسته به کوی چارمنار است. کدخدای این محله حاج اصغر ساپچى ساکن محله مسکوچى لار و بعد از وى فرزند اش حبیب ساپچى بود، وى فردى کاردان و درخوی آن مرد تندی باشد. . . اگر کوی قراآغاج و چوستدوزان را چون بنگریم، پس جایی بزرگ و عریض و طویل است که بیش از نیم فرسنگ درازای او باشد. »[ ۳]
از مشاهیر معروف محله سنجران می توان به «  شیخ هدایت غروى و فرزند وى علامه شیخ ابولقاسم غروى تبریزى ( که از نوادگان شیخ بهایى بودند ) و همچنین حاج سید ابوالحسن آقا مولانا، کریم داشاب ( کریم مهاجر ) و فرزند وى حاج فرمان داشاب ( انورى کیا ) معروف به حاج فرمان دمیرچى و استاد بزرگ موسیقی آذربایجان غلامحسین بیگجه خانی و سلاله قره سید، اشاره کرد.