سنجاب پرنده سیبریایی

سنجاب پرنده سیبریایی ( Pteromys volans ) یک سنجاب اوراسیایی است که پراکندگی آن از غرب به دریای بالتیک و از شرق به اقیانوس آرام محدود می شود. این تنها گونه از سنجاب های پرنده است که در اروپا یافت می شود. محدوده بقای این گونه در اتحادیه اروپاست و در فنلاند، استونی و لتونی یافت می شود. یک سنجاب سیبریایی ماده وزنی در حدود ۱۵۰ گرم دارد، نرها به طور میانگین اندکی کوچک تر هستند. بدنشان بین ۱۳ تا ۲۰ سانتی متر طول دارد، با یک دم پهن به طول ۹ تا ۱۴ سانتی متر. چشمان این جانور درشت و به کاملاً به رنگ سیاه براق است. پوشش آن ها کاملاً خاکستری است، و قسمت جلوی بدنشان ( شکم ) اندکی کوچکتر از قسمت پشتشان ( کمر ) است؛ و خط سیاه باریکی بین گردن و و باله جلو وجود دارد. یک ویژگی متمایر سنجاب های پرنده وجود غشاء خزدار پرواز یا بال پوست است، یک باله پوستی که در امتداد پاهای عقب و جلو قرار دارد. با صاف کردن یا پخش یکسان این غشاء سنجاب های پرنده امکان پروازهایی از جنس پرش های بلند از یک درخت به درخت دیگر را می یابند که گاه فاصلهٔ بین آن ها به حدود یکصد متر نیز می رسد، بیشترین نسبت جهش ( سُریدن ) دیده شده آن ها ۳٫۳۱ ثبت شده، اما به طور معمول ۱الی ۱٫۵ است. غذای آن ها شامل برگ، دانه، مخروط سوزنی برگ ها، غنچه، جوانه، فندقی ( میوه ) ، سته، و گهگاه تخم و جوجه پرندگان می باشد. در زمان فراوانی توسکا، توس و کاتکین، سنجاب ها ممکن است آن ها را برای زمستان در سوراخ هایی ایجاد شده توسط دارکوب ها و حفره های موجود در برآمدگی های زمین ذخیره کنند. سنجاب ها توسط سمور ها، جغدها و گربه ها شکار می شوند. آنها در اوایل بهار جفت گیری می کنند. در جنوب فنلاند فصل اولیه جفت گیری در اواخر ماه مارس شروع می شود، , و فصل ثانویه در آوریل اتفاق می افتد. بعد از یک دورهٔ بارداری ۵ هفته ای، جنس ماده معمولاً ۲ یا ۳ نوزاد می زاید، که هر کدام تقریباً ۵ گرم وزن دارد. آنها ترجیح می دهند لانه شان را در حفره هایی که توسط دارکوب ها به وجود آمده بسازند، همچنین ممکن است لانه را در آشیانه پرندگان بسازند، اگر اندازه ورودیه آن مناسب باشد. داخل لانه شامل یک توده از مصالح ملایم ( ترجیحاً گلسنگ های نرم ) است که جمع آوری می کنند. آن ها می توانند حدود ۵ سال زندگی کنند. سنجاب ها بیشتر متوجه جنگل های کهنسال با ترکیبی از مخروطیان و درختان برگریز هستند. این جانوران اغلب شب زی اند، و بیشتر در اواخر عصر فعال می شوند، اگرچه ماده ها ممکن است در طول روز نوزادان را تغذیه کنند. آن ها به خواب زمستانی نمی روند، البته در زمستان ممکن است چند روز متوالی به خواب بروند. مانند دیگر حیوانات خجالتی و شب رو به ندرت دیده می شوند. نشانهٔ شناخته شده شان ترشحاتیست شبیه به دانه های برنج زرد - نارنجی رنگ که اغلب در اطراف لانه شان دیده می شود.