سلطان الواعظین شیرازی

[ویکی شیعه] سید محمد موسوی شیرازی معروف به سلطان الواعظین شیرازی (۱۳۱۴ق-۱۳۹۱ق) از عالمان شیعه و نویسنده کتاب شب های پیشاور که متن مناظرات او با عالمان اهل سنت است. وی در وعظ و خطابه مشهور بوده است. سلطان الواعظین به کشورهای مختلف، سفرهای تبلیغی داشت و در مناظرات با گروه های مسلمان و غیر مسلمان شرکت می کرد.
کتاب های «صد مقاله سلطانی» و «گروه رستگاران یا فرقه ناجیه» از دیگر آثار او است.
سید محمد موسوی شیرازی، معروف به سلطان الواعظین در سال ۱۳۱۴ق (۱۲۷۵ش) در تهران متولد شد. پدرش سید علی اکبر، معروف به اشرف الواعظین بود. سلطان الواعظین در مقدمه کتابش صد مقاله سلطانی نَسَب خود را با ۲۵ واسطه به امام موسی کاظم(ع) می رساند.

[ویکی اهل البیت] مرحوم سلطان الواعظین در سال 1314 ه.ق در تهران چشم به جهان گشود. این تاریخ تولد با فرموده خود ایشان - با توجه به مقدمه ای که بر شب های پیشاور نوشته اند و در آن سال سفر خود به این شهر را در سن سی سالگی ذکر کرده اند - نیز تأیید می شود.
خانواده ای که مرحوم سید محمد در آن به دنیا آمد از مهمترین و معتبرترین سادات ایران بشمار می رود. نسب شریف وی چنان که مرحوم آیت الله العظمی نجفی مرعشی نگاشته اند، با 25 واسطه به حضرت موسی بن جعفر، امام کاظم علیه السلام، می رسد. باری، این افتخاری بس بزرگ است که وی از دودمانی سر برآورده است که همگی زندگی خویش را بر بنای ولایت استوار می ساخته اند:
اولئک آبای ء فجئنی بمثلهم ، اذا جمعتنا یا جریر المجامعُ ؛ ایشان پدران من هستند؛ ای جریر! (تو هم اگر می توانی) زمانی که در مجالس گرد هم می آئیم مانند ایشان را بیاور.
این سلسله شریفه در ایران - که به حضرت سید امیر محمد عابد فرزند بلاواسطه امام هفتم حضرت موسی بن جعفر علیه السلام ختم می شود - دارای احترام خاصی در طول تاریخ بوده است. مهاجرت آن ها به ایران در زمان مأمون و حضور حضرت ثامن الائمه، حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام، در مرو صورت گرفته است، بدین شرح که سید امیر محمد عابد به همراه حضرت سید امیر احمد (شاه چراغ) و جمع کثیری از بنی هاشم، از مدینه طیبه به قصد زیارت حضرت امام رضا علیه السلام، به سوی ایران حرکت می کنند. قافله ایشان به دستور مأمون، خلیفه عباسی، در شیراز متوقف می گردد. پس از این کاروانیان در سراسر ایران متفرق می شوند و هر یک دیاری را برای خویش برمی گزینند.
حضرت سید امیر محمد عابد فرزندان عالی قدری داشته است که افضل آن ها در علم و زهد و تقوی، حضرت سید ابراهیم مجاب بوده است. نوادگان او در قرون اخیر به مجابی شهره گشته اند. یکی از این سادات جلیل القدر مجابی، مرحوم آقا سید حسن واعظ شیرازی می باشد. وی جد بزرگ مرحوم سلطان الواعظین است. (آقا سید حسن) در مسیر سفری که به مشهد مقدس داشته است، به تقاضای فتحعلی شاه قاجار در تهران اقامت گزیده و به وعظ و خطابه و تبلیغ مشغول می شود. وی در سال 1291 ه.ق درگذشت. بعد از او فرزندش آقا سید قاسم بحرالعلوم که به زهد و تقوی مشهور بود ریاست (نقابت) سلسله جلیله سادات شیرازی را به دست گرفت؛ تا آن که ایشان نیز در سال 1308 ه.ق به رحمت ایزدی پیوست و در کنار پدر ارجمندش در کربلای معلی مدفون گردید. بعد از ایشان ریاست این خاندان به مرحوم حاج سید علی اکبر اشرف الواعظین پدر صاحب ترجمه، مرحوم سلطان الواعظین رسید.
خطیب ارجمند و سید جلیل القدر مرحوم حجة الاسلام والمسلمین حاج سید علی اکبر اشرف الواعظین شیرازی، پدر گرامی سلطان الواعظین، شیخ الطائفه و رئیس جمعیت بسیاری از سادات شیراز از پرچمداران دیانت و مروجین مذهب و شریعت بود. ایشان سال ها در تهران به ترویج و تبلیغ مشغول بود تا آن که حوادث مشروطه پیش آمد.