سریه کرز بن جابر فهری

[ویکی فقه] «سریه» از ماده «سرو» و به قطعه ای از سپاه گفته می شود که به دستور رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) به سوی مکانی و برای انجام ماموریتی اعزام شدند، این واقعه به حدّی دردناک و وحشیانه بود که خداوند در مورد آن، آیه ای نازل فرموده و ضمن تاکید بر مجازات مشرکان، عذاب دردناکی را در آخرت به آنان بشارت داد.
«سریه» از ماده «سرو» و به قطعه ای از سپاه گفته می شود که به دستور رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) به سوی مکانی و برای انجام ماموریتی اعزام شدند، بدون آنکه پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) همراه آنان خارج شود.
علت وقوع سریه
در شوال سال ششم هجری، هشت نفر از اهالی عُرَینَة (روستایی است در نزدیکی مدینه) به مدینه آمده و اسلام آوردند؛ اما آب و هوای مدینه با آنها سازگار نبود و آنها دچار تب و لرز شدند. در این هنگام رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) دستور فرمودند که آنها به ذو الجدر مکانی است، در فاصله ی شش میلی مدینه در بخش قبا رفته و تا زمان بهبودی در آن منطقه به سر برند. آنان از پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) درخواست کردند، تا به آنها اجازه دهند از شیر شتران استفاده کنند، پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) نیز به درخواست آنان پاسخ مثبت دادند. پس از آن، تازه مسلمانان به ذو الجَدْر رفته و در آن مکان اقامت کردند، تا بهبودی و سلامت خود را دوباره به دست آوردند؛ اما پس از بهبودی و اظهار اسلام، به کفر گذشته ی خویش بازگشته و در صبح یک روز به شتران حمله کرده و تمامی آنان را به غارت بردند.
← تعقیب مجرمان
۱. ↑ ابن عبدالبر، اندلسی ، الدرر فی اختصار المغازی و السیر، قاهره ، وزارت اوقاف مصر، ۱۴۱۵ه. ق.، چاپ اول، ص۹۵.
...