سرخو حرّا ( نام علمی: Lutjanus argentimaculatus ) یک گونه از تیرهٔ سرخوماهیان است که درازای آن به طور میانگین به ۸۰ سانتی متر می رسد. این گونه برای نخستین بار در سال ۱۷۷۵ توسط پیتر فوشکول تعریف شد.
این ماهیان که زیستگاهشان در آب های کم عمق ساحلی است، شکارچی بوده و از بی مهرگان کف زی نظیر میگوها، خرچنگ، شاه میگوهای جوان و ماهی ها تغذیه می کنند. سرخوهای جوان و نابالغ در جنگل های حرا و حتی در بخش های پائینی چشمه های آب های شیرین نیز یافت می شوند. ابتدا به مناطق ساحلی و سپس به بخش های صخره ای عمیق تر مهاجرت می کنند و گاهی تا عمق بیش از ۱۰۰ متر نیز یافت می شوند.
ردیف های فلس بالای خط جانبی در قسمت جلو موازی با نیم رخ پشتی و در زیر بخش شعاع های نرم باله پشتی به صورت مایل در می آید. ردیف فلس های زیر خط جانبی افقی هستند. اولین کمان آبششی دارای ۱۶ تا ۲۰ عدد خار آبششی است. باله ها کاملاً توسعه یافته اند. باله پشتی دارای ۱۰ شعاع سخت و ۱۳ تا ۱۵ شعاع نرم و بالۀ مخرجی دارای ۳ شعاع سخت و ۸ تا ۹ شعاع نرم است. باله دمی تخت بوده و رنگ بدن قرمز قهوه ای است که در بخش شکمی کمی کمرنگ تر است. روی خط جانبی دارای ۵۶ عدد فلس می باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین ماهیان که زیستگاهشان در آب های کم عمق ساحلی است، شکارچی بوده و از بی مهرگان کف زی نظیر میگوها، خرچنگ، شاه میگوهای جوان و ماهی ها تغذیه می کنند. سرخوهای جوان و نابالغ در جنگل های حرا و حتی در بخش های پائینی چشمه های آب های شیرین نیز یافت می شوند. ابتدا به مناطق ساحلی و سپس به بخش های صخره ای عمیق تر مهاجرت می کنند و گاهی تا عمق بیش از ۱۰۰ متر نیز یافت می شوند.
ردیف های فلس بالای خط جانبی در قسمت جلو موازی با نیم رخ پشتی و در زیر بخش شعاع های نرم باله پشتی به صورت مایل در می آید. ردیف فلس های زیر خط جانبی افقی هستند. اولین کمان آبششی دارای ۱۶ تا ۲۰ عدد خار آبششی است. باله ها کاملاً توسعه یافته اند. باله پشتی دارای ۱۰ شعاع سخت و ۱۳ تا ۱۵ شعاع نرم و بالۀ مخرجی دارای ۳ شعاع سخت و ۸ تا ۹ شعاع نرم است. باله دمی تخت بوده و رنگ بدن قرمز قهوه ای است که در بخش شکمی کمی کمرنگ تر است. روی خط جانبی دارای ۵۶ عدد فلس می باشد.

wiki: سرخو حرا