سحابی خرچنگ

سحابی خرچنگ یا میغوارهٔ چنگار یک سحابی در کهکشانِ راهِ شیری است. قُطر سحابی خرچنگ بالغ بر ۱۰ سال نوری تخمین زده می شود. [ ۲]
سحابی خرچنگ، شناخته شده ترین جرم باقی مانده از انفجار یک ابرنواختر در سال ۱۰۵۴ پس از میلاد است که در صورت فلکی ثور یا گاو قرار دارد. این سحابی دارای وسعتی به بزرگی ۱۰ سال نوری بوده و احتمالاً منشأ بخش بزرگی از پرتوهای کیهانی است، زیرا قوی ترین منبع ساطع کننده پرتو ایکس و امواج رادیویی در فلک محسوب می شود.
• قدر: ۸٫۴ سال نوری
• اندازه: یک مستطیل ۴*۶ دقیقه مربع
• نوع: سحابی بامانده ابرنواختری
• صورت فلکی: ثور ( گاو ) [ ۳]
سحابی خرچنگ، شناخته شده ترین جرم باقی مانده از انفجار یک ابرنواختر در سال ۱۰۵۴ پس از میلاد است که در صورت فلکی ثور یا گاو قرار دارد. این سحابی دارای وسعتی به بزرگی ۱۰ سال نوری بوده و احتمالاً منشأ بخش بزرگی از پرتوهای کیهانی است، زیرا قوی ترین منبع ساطع کننده پرتو ایکس و امواج رادیویی در فلک محسوب می شود. این سحابی میزبان یک تپ اختر در مرکز خود است؛ تپ اخترها، ستاره هایی نوترونی هستند که با سرعت بالایی دور خود می چرخند و با ارسال پالس های تابشی مداوم، نوعی میدان مغناطیسی بسیار قوی به وجود می آورند. ستاره های نوترونی نیز متراکم ترین و کوچک ترین ستاره های شناخته شده هستند. ابرنواختر، الکترون ها و پروتون هایی که پس از انفجار هسته فروپاشی شده یک ستاره پر جرم و بزرگ باقی مانده در اثر پدیده طبیعی گرانش فشرده شده و این ستاره ها را تشکیل داده اند.
اسناد ثبت شده به وسیلهٔ چینی ها، ژاپنی ها و سرخ پوستان آمریکا حاکی از آن است که در سال ۱۰۵۴ یک ابرنواختر در کهکشان ما منفجر شده است. اکنون می دانیم که باقی ماندهٔ آن ابرنواختر، جسمی است در صورت فلکی گاو که سحابی خرچنگ نامیده می شود. [ ۴] این سحابی که در اوایل یک سحابی سیاره ای تلقی می شد، اکنون به منزلهٔ یکی از شناخته شده ترین بقایای ابرنواختری است. سحابی خرچنگ، هم از نظر ویژگی های مشاهده شده در آن و هم از نظر گسترهٔ وسیع تابش هایی که از آن دریافت می کنیم و به ما اطلاعات می رساند، جسم قابل ملاحظه ای است. معلوم شده است که بیشتر این تابش ها به وسیلهٔ فرایند سنکروترون تولید می شود.
سحابی خرچنگ با سرعتی حدود ۱٬۵۰۰ کیلومتر بر ثانیه در حال از هم گسستگی است. انتظار می رود که این سحابی درچند هزار سال آینده به تدریج در تمام طول موج ها کم فروغ تر شده و سرانجام ناپدید گردد. در این میانه سحابی خرچنگ قوی ترین منبع تابش امواج رادیویی و پرتوی ایکس در آسمان است که احتمال می رود یکی از عوامل صدور بخش بزرگی از پرتوهای کیهانی آسمان همین سحابی باشد.