ستاره دریایی

ستارهٔ دریایی جانوری از شاخهٔ خارپوستان و ردهٔ ستاره دریاییان ( نام علمی: Asteroidea ) است. این نام همچنین به خانواده هایی از آبزیان که خویشاوند با ستاره های دریایی که از ردهٔ ستاره شکننده هستند، استفاده شده است. حدود ۱۹۰۰ گونه ستارهٔ دریایی در تمام اقیانوس های جهان، از مناطق گرم و گرمسیری گرفته تا مناطق سرد و قطبی در بستر دریا زندگی می کنند. آن ها از ناحیه بین جزر و مدی تا اعماق ناحیه مغاکی و عمق ۶٬۰۰۰ متری یافت می شوند اما بیشترین گوناگونی آن ها در مناطق نزدیک به ساحل قابل مشاهده است. [ ۲] [ ۳]
ستاره های دریایی از دورهٔ اردویسین، مربوط به دوران دیرینه زیستی یعنی حدود ۴۰۰ میلیون سال پیش تا کنون در اقیانوس ها و دریاها زندگی می کنند. معمولاً در دریاها و اقیانوس هایی که دارای شوری طبیعی هستند در اعماق زیاد یا آب های ساحلی و در محدودهٔ جزر و مد یافت می شوند. به همین دلیل اغلب پس از عقب نشینی دریا هنگام جزر می توان آن ها را روی سواحل مشاهده کرد. [ ۴]
در آب های شیرین هرگز نمی توان یک ستارهٔ دریایی پیدا کرد، زیرا آن ها با زندگی در آب شیرین سازگاری ندارند و در آب های کم شور یا بی نهایت شور نیز نمی توانند زندگی کنند. به عنوان مثال در دریای خزر یا دریاچه های داخلی ایران هیچ گونه ای از ستاره های دریایی وجود ندارد. در عوض در خلیج فارس چند گونه از آن ها یافت می شود. این نشان می دهد که ستاره های دریایی در طول ۴۰۰ میلیون سال زندگی خود نتوانسته اند با شرایط شوری اندک سازش کنند و به همین خاطر همیشه در دریاها و اقیانوس های دارای شوری ۳۵ در هزار یافت می شوند. [ ۴]
ستاره های دریایی با شکل متقارن جذاب خود در ادبیات، افسانه ها، طراحی و فرهنگ عامه نقش داشته اند. آن ها گاهی توسط مردم کنجکاو جمع آوری و نگهداری می شوند، در طراحی یا لوگوها استفاده می شوند و در برخی فرهنگ ها، علیرغم سمیت احتمالی، خورده می شوند.
ستاره های دریایی از بی مهرگان دریایی هستند. آنها معمولاً یک دیسک مرکزی و معمولاً پنج بازو دارند، اگرچه برخی از گونه ها تعداد بازوهای بیشتری دارند. سطح فوقانی ممکن است صاف، دانه ای یا خاردار باشد و با صفحاتی پوشیده شده باشد. بسیاری از گونه ها دارای رنگ های روشن در سایه های مختلف قرمز یا نارنجی هستند، در حالی که گونه های دیگر آبی، خاکستری یا قهوه ای هستند. آن ها تغذیه کنندهٔ فرصت طلب هستند و بیشتر شکارچی بی مهرگان کف زی در دریابن هستند. چندین گونه دارای رفتارهای تغذیه ای تخصصی از جمله انحراف معده و پالیده خواری هستند. آن ها چرخه های زندگی پیچیده ای دارند و می توانند هم به صورت جنسی و هم غیرجنسی تولیدمثل کنند. بیشتر آن ها می توانند قسمت های آسیب دیده یا بازوهای از دست رفته را بازسازی کنند و می توانند به عنوان روشی دفاعی، بازوهای خود را از دست بدهند. برخی از آن ها چندین نقش مهم زیست محیطی را ایفا می کنند. [ ۵] ستاره های دریایی، مانند ستاره دریایی اخرایی ( Pisaster ochraceus ) و ستاره دریایی صخره ای ( Sticaster australis ) ، به عنوان نمونه هایی از مفهوم گونه های کلیدی در اکولوژی شناخته شده اند. ستاره دریایی تاج تیغی ( Acanthaster planci ) یک شکارچی حریص مرجانی در سرتاسر منطقه هند و اقیانوس آرام است و ستاره دریایی اقیانوس آرام شمالی به عنوان یکی از گونه های مهاجم مهم در نظر گرفته می شود. [ ۶]

ستاره دریایی (فیلم ۲۰۲۳). ستاره دریایی ( انگلیسی: Starfish ) فیلم هندی رمانتیک هندی - زبان است که در سال ۲۰۲۳ اکران گردید، کارگردان فیلم آخیلش جیسوال بود. [ ۱] [ ۲] تهیه کنندگی فیلم را بوشان کومار تحت نشان تی - سریز پروداکشنز انجام داد. بازیگران اصلی فیلم خوشالی کومار ( Khushalii Kumar ) ، میلیند سمان، توشار خانا و اِهان بات هستند. [ ۳] [ ۴]
فیلم در روز ۲۴ نوامبر ۲۰۲۳ اکران گردید. [ ۵]

ستارۀ دریایی (starfish)
هر نوع خارپوست، از زیرردۀ ستاره های دریایی، با بازوهای منشعب از بخش مرکزی بدن. این جانور معمولاً پنج بازو دارد، اما برخی از گونه ها بازوهای بیشتری دارند. ستاره های دریایی با خار و اندام هایی انبرمانند پوشیده شده اند. همچنین، دارای ضمائم لوله ای کوچکی در سطح پوست شان اند که به آن ها در راه رفتن و تنفس کمک می کند. ستاره های دریایی شکارچی اند و اندازۀ آن ها از۱.۲ تا ۹۰ سانتی متر متغیر است. برخی از گونه ها، از پاهای لوله ای مکنده شان برای بازکردن صدف نرم تنان دوکفه ای استفاده می کنند، سپس معدۀ خود را وارونه می کنند تا شکار را دربرگیرد، آنگاه شکار را می خورند. گونۀ سمی و شکارچی تاج خارداردر اقیانوس آرام به مرجان ها آسیب بسیار می رساند و باعث نابودی شدید آن ها در سد آبسنگی بزرگ استرالیادر دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ شد. در این زمان تعداد آن ها چند برابر شده بود. در ۱۹۹۰، این جانور عملاً ناپدید، اما در ۱۹۹۶ اوج تکثیر آن ها در سد بزرگ مرجانی گزارش شد. گونۀ مخرب دیگر Asteria amurensis است که در ۱۹۹۳، تعداد آن در اطراف سواحل تاسمانیا گسترش یافت و به نواحی دور، از جمله سیدنی، رسید. این گونه، در اصل در شمال اقیانوس آرام یافت می شود و احتمالاً به همراه آب توازن کشتی های ژاپنی به تاسمانیا آورده شده است.