سایه بازی، شکلی باستانی از داستان گویی و تئاتر است که از چهره های بریده شده ( عروسک های سایه ای ) که بین منبع نور و صفحه ای نیمه شفاف نگه داشته می شوند استفاده می کند. شکل های برش خورده عروسک ها گاهی اوقات شامل رنگ شفاف یا انواع دیگر جزئیات است. با حرکت دادن عروسک ها و منبع نور می توان جلوه های مختلفی را به دست آورد. یک عروسک گردان با استعداد می تواند چهره ها را طوری جلوه دهد که راه می روند، می رقصند، می جنگند، سر تکان می دهند و می خندند. در سایه بازی چهار نوع اجرا وجود دارد: بازیگرانی که از بدن خود به عنوان سایه استفاده می کنند، عروسک هایی که بازیگران آنها را به عنوان سایه در زمان روز نگه می دارند، تماشای فضایی و تماشای سایه ها از دو طرف صفحه. [ ۱] سایه بازی در فرهنگ های مختلف، هم در بین کودکان و هم در بزرگسالان در بسیاری از کشورهای جهان رایج است. بیش از 20 کشور دارای گروه های نمایش سایه هستند. سایه بازی یک سنت قدیمی است و در جنوب شرقی آسیا به ویژه در اندونزی, مالزی, تایلند و کامبوج پیشینه طولانی دارد. سایه بازی یک هنر باستانی و یک سنت عامیانه زنده در چین ، هند ، ایران و نپال بوده است. همچنین در مصر, ترکیه, سوریه, یونان, آلمان, فرانسه و ایالات متحده آمریکا نیز شناخته شده است. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
بازی سایه احتمالاً از نمایش های «همتراز» با صحنه های روایی نقاشی شده روی پارچه ای بزرگ و داستان سرایی از طریق آهنگ ایجاد شده است. از آنجایی که نمایش ها در قدیم بیشتر در شب اجرا می شد، از یک چراغ نفتی یا شمع برای ایجاد سایه استفاده می شد. تئاتر عروسکی سایه احتمالاً در هزاره اول قبل از میلاد در آسیای مرکزی - چین یا در هند سرچشمه گرفته است. [ ۶] [ ۲]
حداقل در حدود 200 سال قبل از میلاد، به نظر می رسد که شکل های روی پارچه با عروسک های هندی tholu bommalata جایگزین شده اند. عروسک ها نزدیک به صفحه نمایش گرفته می شوند و از پشت با نوری روشن می شوند، در حالی که دست ها و بازوها با عصای متصل و پایین پاها که آزادانه از روی زانو حرکت می کنند. [ ۷]
شواهد تئاتر عروسکی سایه در متون قدیمی چینی و هندی یافت می شود. مهمترین مراکز تاریخی تئاتر سایه، چین، آسیای جنوب شرقی و شبه قاره هند بوده است. [ ۲] [ ۳] [ ۸] به گفته مارتین بانهام، اشاره چندانی به فعالیت های نمایشی بومی در خاورمیانه بین قرن سوم پس از میلاد تا قرن سیزدهم، از جمله قرن های پس از فتح اسلامی در منطقه، وجود ندارد. [ ۹] به گفته بانهام، نمایش عروسکی سایه احتمالاً پس از تهاجمات مغول در خاورمیانه رواج یافت و پس از آن در قرن شانزدهم نوآوری های محلی را در خود جای داد. در ادبیات اسلامی ایران اشاره اندکی به بازی سایه وجود دارد، اما در سرزمین های تحت تأثیر امپراتوری عثمانی و ترکیه در قرن نوزدهم بسیار دیده می شود. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبازی سایه احتمالاً از نمایش های «همتراز» با صحنه های روایی نقاشی شده روی پارچه ای بزرگ و داستان سرایی از طریق آهنگ ایجاد شده است. از آنجایی که نمایش ها در قدیم بیشتر در شب اجرا می شد، از یک چراغ نفتی یا شمع برای ایجاد سایه استفاده می شد. تئاتر عروسکی سایه احتمالاً در هزاره اول قبل از میلاد در آسیای مرکزی - چین یا در هند سرچشمه گرفته است. [ ۶] [ ۲]
حداقل در حدود 200 سال قبل از میلاد، به نظر می رسد که شکل های روی پارچه با عروسک های هندی tholu bommalata جایگزین شده اند. عروسک ها نزدیک به صفحه نمایش گرفته می شوند و از پشت با نوری روشن می شوند، در حالی که دست ها و بازوها با عصای متصل و پایین پاها که آزادانه از روی زانو حرکت می کنند. [ ۷]
شواهد تئاتر عروسکی سایه در متون قدیمی چینی و هندی یافت می شود. مهمترین مراکز تاریخی تئاتر سایه، چین، آسیای جنوب شرقی و شبه قاره هند بوده است. [ ۲] [ ۳] [ ۸] به گفته مارتین بانهام، اشاره چندانی به فعالیت های نمایشی بومی در خاورمیانه بین قرن سوم پس از میلاد تا قرن سیزدهم، از جمله قرن های پس از فتح اسلامی در منطقه، وجود ندارد. [ ۹] به گفته بانهام، نمایش عروسکی سایه احتمالاً پس از تهاجمات مغول در خاورمیانه رواج یافت و پس از آن در قرن شانزدهم نوآوری های محلی را در خود جای داد. در ادبیات اسلامی ایران اشاره اندکی به بازی سایه وجود دارد، اما در سرزمین های تحت تأثیر امپراتوری عثمانی و ترکیه در قرن نوزدهم بسیار دیده می شود. [ ۹]
wiki: سایه بازی