سامانهٔ سیاره ای ( به انگلیسی: Planetary system ) مجموعه ای از جرم های غیر ستاره ای است که در محدودهٔ گرانشی در مدار یک ستاره یا سیستم ستاره ای قرار دارند. به طور کلی، یک سیستم سیاره ای، با یک یا چند سیاره تشکیل می شود، اگر چه چنین سامانه ای ممکن است که از جرم یا جرم های دیگری مانند سیاره های کوتوله، سیارک ها، ماهواره های طبیعی، اجرام، دنباله دارها، و خرده سیاره ها تشکیل شده باشد. [ ۱] [ ۲] خورشید همراه با سامانهٔ سیاره ای خود، که شامل زمین هم هست به نام سامانهٔ خورشیدی شناخته می شود. [ ۳] در مجموع تاکنون ۲۰۳۰ سیارهٔ فراخورشیدی ( در ۱۲۸۸ سامانهٔ سیاره ای، از جمله ۵۰۲ سیستم با سیاره های متعدد ) تا ۱۱ دسامبر ۲۰۱۵ شناسایی شده است.
از چند دههٔ گذشته تاکنون در اخترزیست شناسی توجه ویژه ای به منطقه های قابل سکونت سیاره ای؛ که در آن منطقه از سامانه سیاره می تواند در سطح خود آب مایع داشته باشد، وجود دارد.
از لحاظ تاریخی، نظریهٔ خورشید مرکزی ( این نظریه که خورشید مرکز جهان است ) با نظریهٔ زمین مرکزی ( قرار دادن زمین در مرکز جهان ) مخالف بود.
نظریهٔ خورشید مرکزی بودن منظومهٔ خورشیدی، با خورشید در مرکز آن، احتمالاً برای نخستین بار در ادبیات ودایی هند باستان، که اغلب از خورشید به عنوان «مرکز کره» یاد می کند آمده است. برخی تفسیرها نوشته های آریابهاتا در کتاب آریابهاتیا را به گونهٔ ضمنی مبتنی بر باور خورشید مرکزی می دانند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز چند دههٔ گذشته تاکنون در اخترزیست شناسی توجه ویژه ای به منطقه های قابل سکونت سیاره ای؛ که در آن منطقه از سامانه سیاره می تواند در سطح خود آب مایع داشته باشد، وجود دارد.
از لحاظ تاریخی، نظریهٔ خورشید مرکزی ( این نظریه که خورشید مرکز جهان است ) با نظریهٔ زمین مرکزی ( قرار دادن زمین در مرکز جهان ) مخالف بود.
نظریهٔ خورشید مرکزی بودن منظومهٔ خورشیدی، با خورشید در مرکز آن، احتمالاً برای نخستین بار در ادبیات ودایی هند باستان، که اغلب از خورشید به عنوان «مرکز کره» یاد می کند آمده است. برخی تفسیرها نوشته های آریابهاتا در کتاب آریابهاتیا را به گونهٔ ضمنی مبتنی بر باور خورشید مرکزی می دانند.
wiki: سامانه سیاره ای