وداها

و باور داشت که پیام جاودانه بودن زندگی که توسط ادیان توحیدی - ابراهیمی بخصوص مسیحیت و اسلام به پیشگاه خاص و عام انسانی ارائه گردیده است، به علت اینکه این پیام با وعده عذاب های شدید جهنمی برای دیگران و دگر باوران و دگر اندیشان همراه می باشد، نه می تواند پیام شاد برای تک تک افراد انسانی باشد و نه از طرف خداوند متعال به گوش سر بنیانگذاران و مخترعین یوغ های سنگین و سبک شرایع دینی این ادیان ابلاغ گردیده باشد.

از این عبارت بر می آیید که هندوان قبل از پیدایش مراسم خاکستر نمودن جسد مردگان ، آنها را به خاک می سپرده اند. دعای بالا به احتمال قوی به هنگام خاکسپاری خوانده می شده است.
بخش اول هرکدام از وداهای چهارگانه مربوط به شنوده های شهودی می باشد یعنی آیات وحیانی شنیده شده از طریق الهامات و القائات باطنی و نه از طریق گوش سر توسط rishi های بی نام و نشان با تلفظ ریشی به معنای خردمند یا درویش و صوفی و عارف ریش دار . مثل پیشوایان و مراجع تقلید بعضی از ادیان عصر جدید. با این تفاوت که هندوان ریشی به دنبال نام و نشان و مقام و منزلت و جاه و جلال دنیوی نبوده اند. فلاسفه و عارفان هندو بر این باور اند که نقل و قول های ودایی برای اولین بار حدود 3500 سال قبل از میلاد مسیح توسط یک هندوی خردمند به نام vayasa با تلفظ وی آسا ( به زبان فارسی به معنای : شبیه یا مثل و مانند او ) جمع آوری و نوشته شده اند. اما پژوهشگران خاور شناس غربی تاریخ نوشتار را تا حدود 1750 سال قبل از میلاد ریشه یابی می کنند. بخش چهارم هرکدام هرکدام از وداها upanishad با تلفظ اوپانی شاد نام دارند که به معنای نشستن دایره وار شاگردان در اطراف خردمند مرکزی یا معلم ترجمه شده است. این بخش ها بیشتر بیان کننده جنبه فلسفی و عرفانی محتوای وداها محسوب می شوند و در برگیرنده چهار آموزش اصلی باور و جهان بینی هندوان و بوداییان می باشند. یعنی atman ؛ brahman ؛samsara ؛ Karma . با تلفظ: آتمان یعنی روان ؛ برهمان یا کیهان یعنی برترین آفریننده ؛ سَم سَرا یعنی چرخه یا گردش و یا زنجیره تولد و مرگ ؛ کارما یعنی سرنوشت .
واژه های moksha با تلفظ موکشا و Nirvana با تلفظ نیروانا هم معنی می باشند و به معنای آرامش کامل . هندوان در این زمینه به یک نوع جبرگرایی باور دارند، به این معنا که فقط در پایان زنجیره تولد و مرگ رسیدن به حالت موکشا یا آرامش کامل امکانپذیر می باشد و بودائیان بر اساس پیشنهاد بودا معتقد اند که رسیدن به حالت نیروانا قبل از موعد مقرر یعنی قبل از پایان یافتن چرخه تولد و مرگ از طریق پیاده شدن و کناره گیری از این زنجیره امکان پذیر می باشد. امروز میتوانیم بدانیم مشروط بر اینکه بخواهیم : که چرخه یا گردش یا زنجیره تولد و مرگ انسان همانطوری که بودا معتقد بوده است فقط در چهار چوب زنجیر علت و معلول مادی امکان پذیر می باشد ، یعنی بهمراهی و همگامی و در بطن و در طول تسلسل تولد و مرگ کیهان از طریق چرخه یا گردش وقوع مه بانگ های متوالی بر اثر نوسانات باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض محتوای کیهان یا جهان و نه از طریق حلول روان . اینکه بودا به حلول روان باور نداشته و تکرار تولد و مرگ را فقط در چهارچوب زنجیره علت و معلول مادی پذیرا بوده است ، مورد تائید علمی می باشد. اما پیاده شدن از زنجیره تولد و مرگ در عمل مطلقا محال و غیر ممکن می باشد و فقط در فکر و خیال میتوان از قطار بی در و پنجره و دریچه و روزنه کیهانی پیاده شد و اطراف آنرا غبار آلود مشاهده نمود.