سال بس ( به انگلیسی: Saul Bass ) ( زاده ۸ مه ۱۹۲۰ – درگذشته ۲۵ آوریل ۱۹۹۶ ) از نخستین طراحانی است که هم زمان در سه حوزه تیتراژ، پوستر سینما و کاگردان فیلم فعال بوده و آثار فراوانی آفریده است. تأثیر بس در گرافیک سینمای جهان انکار ناپذیر است.
سال بس هشتم مه ۱۹۲۰ در نیویورک متولد شد. وقتی ۱۶ سال داشت، به کلاس نقاشی در مدرسه جامعه هنر منهتن رفت. پس از پایان تحصیلات در سال ۱۹۳۸ به عنوان دستیار در اداره هنر نیویورک زیر نظر وارنر براس استخدام شد. او در سال ۱۹۴۴ برای ادامه تحصیل در دانشکده بروکلین نیویورک نام نویسی کرد و هم زمان در شرکت تبلیغاتی تامپسون مشغول به کار شد. بس زیر نظر جرج کیپس[ ۱] زیبایی شناسی مدرن برخاسته از تعلیمات مدرسه باوهاوس را آموخت و تجربه کرد. او تا ۱۹۴۵ در بروکلین بود و پس از آن با یک آژانس تبلیغاتی همکاری کرد که وظیفه طراحی بیلبورد تبلیغاتی این آژانس را بر عهده داشت، اما راضی نبود. در سال ۱۹۴۶ به لس آنجلس رفت و در آژانس تبلیغاتی باچانن به عنوان مدیر هنری استخدام شد.
پس از مدتی فعالیت، تصمیم گرفت استودیوی شخصی اش را راه اندازی کند. او در سال ۱۹۵۲ استودیواش را با همکاری دیگران به راه انداخت و آن را استودیو سال بس و شرکا نامگذاری کرد. بس هنگامی که به لس آنجلس رفت، تحت تأثیر آثار خلاقه پل راند[ ۲] قرار گرفت. آثار بس پیچیدگی های رایج در گرافیک آن زمان آمریکا را حذف کرد و بیشتر با یک فرم خلاصه شده آثارش را جلوه می داد. او از جمله طراحانی است که در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ به همراه هرب لوبالین، [ ۳] میلتون گلیزر، [ ۴] هنری ولف، [ ۵] ویلیام گلدن[ ۶] و… شیوه های نوینی را در طراحی پدیدآوردند.
در ۱۹۵۴ اتو پرمینجر[ ۷] پوستر فیلم کارمن جونز[ ۸] را به سال بس سفارش داد. پرمینجر از حاصل کار شگفت زده شد و تصمیم گرفت طراحی تیتراژ فیلم را هم به بس بسپارد.
بس برای فیلم اتو پرمینجر از تلفیق فرم گل سرخ و آتش روی زمینه سیاه استفاده کرد تا بیانگر مفاهیم و گزاره های تصویر موجود در فیلم باشند: موسیقی، عشق، سیاه پوست و… نتیجه این تیتراژ و پوستری که بس طراحی کرد، برای پرمینجر تحسین برانگیز بود و به همین دلیل فیلم بعدی اش را هم به وی سفارش داد.
فیلم بعدی پرمینجر، مرد بازو طلایی بود که در سال ۱۹۵۵ ساخته شد و در همین سال سال بس برایش تیتراژ ساخت. بس دربارهٔ تیتراژ مرد بازو طلایی می گوید: «اعتیاد، بن مایه اصلی فیلم بود و من می خواستم با خطوط شکسته و نا منظم، دست معتادی را نشان دهم که از آستین بیرون می آید و با این کار فضای فیلم را به طور دقیق بیان کنم». تیتراژ مرد بازو طلایی نخستین بازتاب آموخته های بس از باوهاوس بود. علی رغم نظر بس در این باره، تیتراژ به شدت فرم گرایانه است. او به صورت آزادانه از لی اوت[ ۹] خطوط زمخت و نوشته ها بهره برده که با موسیقی جاز هماهنگ شده اند. این تیتراژ سرآغاز شیوه بس بود و او را به شهرت جهانی رساند. بس پس از مرد بازو طلایی باز هم برای پرمینجر تیتراژ طراحی کرد. او در فاصله سال های ۱۹۵۴ تا ۱۹۷۲ برای دوازده فیلم پرمینجر تیتراژ ساخت. سال بس در سال ۱۹۵۸ برای نخستین بار به همکاری آلفرد هیچکاک[ ۱۰] دعوت شد. او برای فیلم سرگیجه تیتراژ طراحی کرد که آن هم جزو بهترین آثار بس به حساب می آید. بس به همراه جان ونتی صحنه های روانشناسانه این فیلم را هم طراحی کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسال بس هشتم مه ۱۹۲۰ در نیویورک متولد شد. وقتی ۱۶ سال داشت، به کلاس نقاشی در مدرسه جامعه هنر منهتن رفت. پس از پایان تحصیلات در سال ۱۹۳۸ به عنوان دستیار در اداره هنر نیویورک زیر نظر وارنر براس استخدام شد. او در سال ۱۹۴۴ برای ادامه تحصیل در دانشکده بروکلین نیویورک نام نویسی کرد و هم زمان در شرکت تبلیغاتی تامپسون مشغول به کار شد. بس زیر نظر جرج کیپس[ ۱] زیبایی شناسی مدرن برخاسته از تعلیمات مدرسه باوهاوس را آموخت و تجربه کرد. او تا ۱۹۴۵ در بروکلین بود و پس از آن با یک آژانس تبلیغاتی همکاری کرد که وظیفه طراحی بیلبورد تبلیغاتی این آژانس را بر عهده داشت، اما راضی نبود. در سال ۱۹۴۶ به لس آنجلس رفت و در آژانس تبلیغاتی باچانن به عنوان مدیر هنری استخدام شد.
پس از مدتی فعالیت، تصمیم گرفت استودیوی شخصی اش را راه اندازی کند. او در سال ۱۹۵۲ استودیواش را با همکاری دیگران به راه انداخت و آن را استودیو سال بس و شرکا نامگذاری کرد. بس هنگامی که به لس آنجلس رفت، تحت تأثیر آثار خلاقه پل راند[ ۲] قرار گرفت. آثار بس پیچیدگی های رایج در گرافیک آن زمان آمریکا را حذف کرد و بیشتر با یک فرم خلاصه شده آثارش را جلوه می داد. او از جمله طراحانی است که در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ به همراه هرب لوبالین، [ ۳] میلتون گلیزر، [ ۴] هنری ولف، [ ۵] ویلیام گلدن[ ۶] و… شیوه های نوینی را در طراحی پدیدآوردند.
در ۱۹۵۴ اتو پرمینجر[ ۷] پوستر فیلم کارمن جونز[ ۸] را به سال بس سفارش داد. پرمینجر از حاصل کار شگفت زده شد و تصمیم گرفت طراحی تیتراژ فیلم را هم به بس بسپارد.
بس برای فیلم اتو پرمینجر از تلفیق فرم گل سرخ و آتش روی زمینه سیاه استفاده کرد تا بیانگر مفاهیم و گزاره های تصویر موجود در فیلم باشند: موسیقی، عشق، سیاه پوست و… نتیجه این تیتراژ و پوستری که بس طراحی کرد، برای پرمینجر تحسین برانگیز بود و به همین دلیل فیلم بعدی اش را هم به وی سفارش داد.
فیلم بعدی پرمینجر، مرد بازو طلایی بود که در سال ۱۹۵۵ ساخته شد و در همین سال سال بس برایش تیتراژ ساخت. بس دربارهٔ تیتراژ مرد بازو طلایی می گوید: «اعتیاد، بن مایه اصلی فیلم بود و من می خواستم با خطوط شکسته و نا منظم، دست معتادی را نشان دهم که از آستین بیرون می آید و با این کار فضای فیلم را به طور دقیق بیان کنم». تیتراژ مرد بازو طلایی نخستین بازتاب آموخته های بس از باوهاوس بود. علی رغم نظر بس در این باره، تیتراژ به شدت فرم گرایانه است. او به صورت آزادانه از لی اوت[ ۹] خطوط زمخت و نوشته ها بهره برده که با موسیقی جاز هماهنگ شده اند. این تیتراژ سرآغاز شیوه بس بود و او را به شهرت جهانی رساند. بس پس از مرد بازو طلایی باز هم برای پرمینجر تیتراژ طراحی کرد. او در فاصله سال های ۱۹۵۴ تا ۱۹۷۲ برای دوازده فیلم پرمینجر تیتراژ ساخت. سال بس در سال ۱۹۵۸ برای نخستین بار به همکاری آلفرد هیچکاک[ ۱۰] دعوت شد. او برای فیلم سرگیجه تیتراژ طراحی کرد که آن هم جزو بهترین آثار بس به حساب می آید. بس به همراه جان ونتی صحنه های روانشناسانه این فیلم را هم طراحی کرد.
wiki: سال بس