زیگموند فروید

[ویکی فقه] زیگموند شلومو فروید (Sigmund Schlomo Freud, ۱۸۵۶-۱۹۳۹) روان شناس و عصب شناس اتریشی است که به پدر علم روان کاوی مشهور است.
زیگموند فروید، ۶ می ۱۸۵۶ در خانواده ای یهودی در فرایبورگ از مادری ۲۰ ساله و پدری ۴۰ ساله که تاجر پشم بود متولد شد. در ۴ سالگی با خانواده اش به وین رفت. او ۸۳ سال زندگی کرد که ۷۸ سال از آن بجز مسافرت های مکررش در وین گذشت.هنگام تحصیل، فروید از لحاظ مذهب و نژاد خود موجب سرزنش و تحقیر هم ردیف هایش قرار گرفت و این ها موجب کناره گیری و انزوای او شد. در ۱۷ سالگی در دانشگاه پزشکی وین نام نویسی کرد و در ۱۸۸۱ در سن بیست وپنج سالگی دکترای خود را دریافت نمود.
جونز، وتیل، فروید و اصول روان کاوی، هاشم رضی، انتشارات کاوه، ۱۳۳۹.
فروید در آزمایشگاه بروک با دکتر ژوزف بروئر آشنا شد (۱۸۸۰) که معالجه دختر ۲۱ ساله فروید را او آغاز کرده بود، او ضمن این کار حقایق فراوانی درباره تجارب کودک و نشانه های عصبی کشف کرد. همکاری با بروئر به انتشار اثر مشترکشان یعنی مطالعه در زمینه هیستری (۱۸۹۵) منتهی شد که اولین کتاب فروید در زمینه روان کاوی است. همین سال، سال تولد روان کاوی نیز تلقی می شود.در این هنگام که فروید، علاقه عمیقی به روان نژندی پیدا کرده بود تصمیم گرفت برای مطالعه نزد "جی ام شارکو" که در انجام خواب مصنوعی شهرت یافته بود به فرانسه برود. بعد از ۵ ماه اقامت در پاریس به وین بازگشت تا طبابت را از سر بگیرد. همان سال با "مارتابنیز" آشنا شد و با او ازدواج کرد (۱۸۸۶) که حاصل آن شش فرزند بود.
تأسیس انجمن بین المللی روان کاوی
در سال ۱۹۰۸ انجمن بین المللی روان کاوی به ریاست فروید تاسیس شد. این انجمن کنگره هایی را ترتیب می داد که مسائل مهم روان کاوی در آن جا مورد بحث قرار می گرفت. یک سال بعد، فروید به دعوت استانلی هال (Stanley Hall) روان شناس نامی آمریکا به اتازونی سفر کرد. سخنرانی های فروید در آن جا موفقیت شایانی برایش فراهم آورد که نتیجه آن بسط و توسعه روان کاوی در آمریکا بود.
میزیاک، هنریک، تاریخچه و مکاتب روان شناسی، احمد صوانی، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۶.
...