زیردریایی زرد

زیردریایی زرد (آلبوم). زیردریایی زرد دهمین آلبوم منتشر شده گروه راک انگلیسی بیتلز است که در سال ۱۹۶۹ ( میلادی ) با برچسب اپل رکوردز منتشر شد. این آلبوم، موسیقی متن فیلم پویانمایی به همین نام است که هفت ماه زودتر در انگلیس به روی صحنه رفته بود.
• اطلاعات ضبط زیر دریایی زرد
• آلبوم های ۱۹۶۹ ( میلادی )
• آلبوم های انگلیسی زبان
• آلبوم های بیتلز
• آلبوم های تهیه شده توسط جرج مارتین
• آلبوم های جرج مارتین
• آلبوم های دارنده گواهی نامه الماس انجمن صنعت ضبط موسیقی آمریکا
• آلبوم های ضبط شده در ابی رود استودیوز
• آلبوم های مفهومی
• فیلم پویانمایی موسیقی متن های فیلم
• موسیقی متن های انگلیسی زبان
• آلبوم های موسیقی متن ۱۹۶۹ ( میلادی )
• مقاله های بدون منبع
• همه مقاله های بدون منبع
• مقاله های دارای میکروفرمت اچ اودیو
• همه مقاله های خرد
• مقاله های خرد موسیقی

زیردریایی زرد (ترانه). زیردریایی زرد ( به انگلیسی: Yellow Submarine ) یک آهنگ از گروه راک انگلیسی بیتلز، نوشته شده توسط پل مک کارتنی ( ثبت شده با عنوان لنون/مک کارتنی ) از آلبوم سال ۱۹۶۶ آن ها، هفت تیر است. رینگو استار دیگر عضو گروه، خوانندهٔ آهنگ است. این ترانه دوباره در سال ۱۹۶۹ در دهمین آلبوم گروه با همین نام منتشر شد.
رینگو استار: خواننده اصلی و پشتیبان، درام
جان لنون: گیتار آکوستیک، بک وکال، جلوه های صوتی ( حباب ) ، فریاد زدن
پل مک کارتنی :گیتار باس، بک آواز، فریاد زدن
جورج هریسون: تنبور ، بک آواز، جلوه های صوتی ( امواج )
مشارکت کنندگان اضافی
نیل آسپینال  : بک آواز
Alf Bicknell  : جلوه های صوتی ، بک آواز
پتی بوید  : خنده، بک آواز
مال ایوانز  : درام باس ، بک آواز
ماریان فیتفول:خواننده پشتیبان
برایان جونز :جلوه های صوتی ، اوکارینا ، خواننده پشتیبان
جورج مارتین:خواننده پشتیبان

زیردریایی زرد (فیلم). زیردریایی زرد ( انگلیسی: Yellow Submarine ) یک پویانمایی کمدی، موزیکال و فانتزی به کارگردانی جرج دانینگ است که در سال ۱۹۶۸ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به جان کلایو، جفری هیوز و بیتلز اشاره کرد.
این فیلم برپایهٔ ترانه ای از بیتلز ساخته شده است[ ۲] و در آغاز، قرار بود اعضای این گروهِ محبوب موسیقی، خودشان به جای شخصیت های کارتونی شان صحبت کنند، [ ۳] اما در انتها، ضمنِ ساختِ آهنگ و اجرای ترانه های فیلم، فقط در تیتراژ پایانی آن صداپیشگی کردند و هنرمندان دیگری در طول فیلم، به جای شخصیت های کارتونی آن ها صحبت کردند.
فیلم با موفقیت خوبی در گیشه و جلب نظر منتقدان همراه بود. مجله تایم در موردش نوشت: «فیلم مبدل به یک موفقیت چشمگیر شد؛ هم در شاد و سرگرم کردنِ نوجوانان و هم از لحاظ زیبایی شناسی هنری. »[ ۴]