زبیر بن اروح

[ویکی فقه] زبیر بن اروح که در برخی از منابع از نام پدر او به نام "اروج" نیز یاد شده است. از موالیان دولت اموی به شمار می رفت.
نقل شده پس از شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه، عبیدالله سرهای این شهدا را به همراه هانی بن ابی حیه و ادعی و زبیر بن اروح نزد یزید در شام فرستاد.عبیدالله نامه ای نیز خطاب به یزید نوشت و آن را با آنها همراه نمود تا به دست خلیفه برسانند؛ در این نامه ابن زیاد پس از نوشتن چگونگی اسارت و شهادت مسلم و هانی، نوشت: «من سرهای آن دو را به همراه هانی بن ابی حیه و ادعی و زبیر بن اروح تمیمی برای تو فرستادم. این دو نفر، هر دو از فرمانبران و پیروان ما و خیرخواهان بنی امیه هستند، پس امیرالمؤمنین هر پرسشی که از جریان کار هانی و مسلم دارند از این دو نفر بپرسند، چرا که اطلاع کافی همراه با صداقت و پارسائی در این دو گرد آمده است و السلام.»
تقدیر یزید از زبیر
یزید نیز فرستادگان ابن زیاد را مورد تقدیر قرارداد و خطاب به عبیدالله بن زیاد نوشت: «.... من این دو فرستاده ات را پیش خواندم و از آن دو در پنهانی و غیر پنهانی جویای امور شدم و از اوضاع پرسیدم؛ دیدم در اندیشه و فضیلت همچنان بودند که تو نوشته بودی، پس در باره ایشان نیکی کن....»
پیوستن به عبدالملک
زبیر پس از به حکومت رسیدن عبدالملک بن مروان به او پیوست و در کنار حجاج بن یوسف ثقفی –استاندار عبدالملک در عراق- در استحکام بخشیدن پایه های حکومت اموی تلاش کرد. در برخی از منابع نقل شده است که در پی قیام صالح بن مسرح خارجی در عراق، (این قیام در سال ۷۱ هجری به وقوع پیوست.) حجاج او را فرمانده جناح چپ لشکر خود قرار داد و او را برای درهم کوبیدن قیام صالح، به سوی اردوگاه او گسیل داشت. ابن عساکر در کتابش از زبیر بن اروح تمیمی به عنوان یکی از تابعین یاد کرده است.