[ویکی فقه] زبدة الاقوال فی خلاصة الرجال. ابرز حسینی حلی، سید حسین (ق ۱۱) مؤلف کتاب، زبدة الاقوال فی خلاصة الرجال می باشد.
مؤلف، تنها ثقات امامی مذهب و غیر امامی و ممدوحانی را که امامی مذهب باشند، را در این تالیف گرد آورده است و اسامی مشترک را مشخص کرده است. همچنین طبقات راویان، توثیق، تصحیف و احیانا رد قدح از راوی و تاریخ تولد و وفات را در مورد راویان ذکر کرده است.در شرح حال هر یک از راویان، امام یا امامانی که راوی با ایشان معاصر بوده، ذکر شده اند؛ اما در صورتی که راوی از غیر معصوم روایت دارد، تنها در مواردی که در تمییز راوی به نام استاد او نیاز باشد، تذکر داده است. همچنین راویانی که به صراحت توثیق و یا مدح نشده اند، بلکه به صورت ضمنی یا اشاره ای مدح شده اند نیز به عنوان ممدوح، آورده شده است. بر این اساس، نام کسانی که در رجال النجاشی و الفهرست شیخ طوسی در بین مصنفان شیعه آمده و تصنیف یا تصنیفاتی از آنها گزارش شده است و تضعیف هم نشده اند، به ممدوحان ملحق شده است.مؤلف بر این مطلب استدلال کرده که منصف بودن، خود نشانه عالم بودن است؛ چه آن که هر مصنفی عالم است و عکس آن صادق نیست و بدیهی است که عالم بودن، خود یک مدح شمرده می شود. مؤلف در این کتاب، به صراحت از منابع و مصادر نام می برد و از رمزهای آنها استفاده نمی کند.
مؤلف، تنها ثقات امامی مذهب و غیر امامی و ممدوحانی را که امامی مذهب باشند، را در این تالیف گرد آورده است و اسامی مشترک را مشخص کرده است. همچنین طبقات راویان، توثیق، تصحیف و احیانا رد قدح از راوی و تاریخ تولد و وفات را در مورد راویان ذکر کرده است.در شرح حال هر یک از راویان، امام یا امامانی که راوی با ایشان معاصر بوده، ذکر شده اند؛ اما در صورتی که راوی از غیر معصوم روایت دارد، تنها در مواردی که در تمییز راوی به نام استاد او نیاز باشد، تذکر داده است. همچنین راویانی که به صراحت توثیق و یا مدح نشده اند، بلکه به صورت ضمنی یا اشاره ای مدح شده اند نیز به عنوان ممدوح، آورده شده است. بر این اساس، نام کسانی که در رجال النجاشی و الفهرست شیخ طوسی در بین مصنفان شیعه آمده و تصنیف یا تصنیفاتی از آنها گزارش شده است و تضعیف هم نشده اند، به ممدوحان ملحق شده است.مؤلف بر این مطلب استدلال کرده که منصف بودن، خود نشانه عالم بودن است؛ چه آن که هر مصنفی عالم است و عکس آن صادق نیست و بدیهی است که عالم بودن، خود یک مدح شمرده می شود. مؤلف در این کتاب، به صراحت از منابع و مصادر نام می برد و از رمزهای آنها استفاده نمی کند.
[ویکی فقه] ابرز حسینی حلی، سید حسین (ق ۱۱) مؤلف کتاب، زبدة الاقوال فی خلاصة الرجال می باشد.
مؤلف، تنها ثقات امامی مذهب و غیر امامی و ممدوحانی را که امامی مذهب باشند، را در این تالیف گرد آورده است و اسامی مشترک را مشخص کرده است. همچنین طبقات راویان، توثیق، تصحیف و احیانا رد قدح از راوی و تاریخ تولد و وفات را در مورد راویان ذکر کرده است.در شرح حال هر یک از راویان، امام یا امامانی که راوی با ایشان معاصر بوده، ذکر شده اند؛ اما در صورتی که راوی از غیر معصوم روایت دارد، تنها در مواردی که در تمییز راوی به نام استاد او نیاز باشد، تذکر داده است. همچنین راویانی که به صراحت توثیق و یا مدح نشده اند، بلکه به صورت ضمنی یا اشاره ای مدح شده اند نیز به عنوان ممدوح، آورده شده است. بر این اساس، نام کسانی که در رجال النجاشی و الفهرست شیخ طوسی در بین مصنفان شیعه آمده و تصنیف یا تصنیفاتی از آنها گزارش شده است و تضعیف هم نشده اند، به ممدوحان ملحق شده است.مؤلف بر این مطلب استدلال کرده که منصف بودن، خود نشانه عالم بودن است؛ چه آن که هر مصنفی عالم است و عکس آن صادق نیست و بدیهی است که عالم بودن، خود یک مدح شمرده می شود. مؤلف در این کتاب، به صراحت از منابع و مصادر نام می برد و از رمزهای آنها استفاده نمی کند.
نگارش کتاب
کتاب به عدد حروف الفبا در ۲۸ فصل و یک فصل در کنیه ها و نسب و القاب، سامان یافته و در هر فصل، اسامی شبیه در باب مستقل قرار گرفته است و افراد همنام در یک باب ذکر شده اند.خاتمه کتاب، مشتمل بر ده فایده است که عبارت اند از:۱ - «عدة» در الکافی کلینی؛۲ - مراد از ابو جعفر و ابو القاسم در اسناد التهذیب؛۳ - تنبیهات ابن داوود در رجالش؛۴ - وکلای ممدوح و مذموم هر امام؛۵ - روایات بیان شده در سفرای ممدوح در حال غیبت؛۶ - مذمومانی که ادعای باب بودن برای امام عصر (عجّل الله فرجه الشریف) را داشته اند؛۷ - ثقاتی که از طرف سفرا، دارای توقیع اند؛۸ - طرق شیخ طوسی و شیخ صدوق؛۹ - روایات مستخرج از رجال الکشی در اقوام، فرق و مذاهب؛۱۰ - طرق علامه حلی به شیخ طوسی، صدوق، کشی و نجاشی.محقق تهرانی در الذریعة ، این کتاب را با همین عنوان و نیز با عنوان رجال ابن الابرز فهرست نموده است.نسخه های خطی این کتاب، در کتاب خانه های ایران موجود است.
مؤلف، تنها ثقات امامی مذهب و غیر امامی و ممدوحانی را که امامی مذهب باشند، را در این تالیف گرد آورده است و اسامی مشترک را مشخص کرده است. همچنین طبقات راویان، توثیق، تصحیف و احیانا رد قدح از راوی و تاریخ تولد و وفات را در مورد راویان ذکر کرده است.در شرح حال هر یک از راویان، امام یا امامانی که راوی با ایشان معاصر بوده، ذکر شده اند؛ اما در صورتی که راوی از غیر معصوم روایت دارد، تنها در مواردی که در تمییز راوی به نام استاد او نیاز باشد، تذکر داده است. همچنین راویانی که به صراحت توثیق و یا مدح نشده اند، بلکه به صورت ضمنی یا اشاره ای مدح شده اند نیز به عنوان ممدوح، آورده شده است. بر این اساس، نام کسانی که در رجال النجاشی و الفهرست شیخ طوسی در بین مصنفان شیعه آمده و تصنیف یا تصنیفاتی از آنها گزارش شده است و تضعیف هم نشده اند، به ممدوحان ملحق شده است.مؤلف بر این مطلب استدلال کرده که منصف بودن، خود نشانه عالم بودن است؛ چه آن که هر مصنفی عالم است و عکس آن صادق نیست و بدیهی است که عالم بودن، خود یک مدح شمرده می شود. مؤلف در این کتاب، به صراحت از منابع و مصادر نام می برد و از رمزهای آنها استفاده نمی کند.
نگارش کتاب
کتاب به عدد حروف الفبا در ۲۸ فصل و یک فصل در کنیه ها و نسب و القاب، سامان یافته و در هر فصل، اسامی شبیه در باب مستقل قرار گرفته است و افراد همنام در یک باب ذکر شده اند.خاتمه کتاب، مشتمل بر ده فایده است که عبارت اند از:۱ - «عدة» در الکافی کلینی؛۲ - مراد از ابو جعفر و ابو القاسم در اسناد التهذیب؛۳ - تنبیهات ابن داوود در رجالش؛۴ - وکلای ممدوح و مذموم هر امام؛۵ - روایات بیان شده در سفرای ممدوح در حال غیبت؛۶ - مذمومانی که ادعای باب بودن برای امام عصر (عجّل الله فرجه الشریف) را داشته اند؛۷ - ثقاتی که از طرف سفرا، دارای توقیع اند؛۸ - طرق شیخ طوسی و شیخ صدوق؛۹ - روایات مستخرج از رجال الکشی در اقوام، فرق و مذاهب؛۱۰ - طرق علامه حلی به شیخ طوسی، صدوق، کشی و نجاشی.محقق تهرانی در الذریعة ، این کتاب را با همین عنوان و نیز با عنوان رجال ابن الابرز فهرست نموده است.نسخه های خطی این کتاب، در کتاب خانه های ایران موجود است.
wikifeqh: زبدة_الاقوال_فی_خلاصة_الرجال
[ویکی نور] زبدة الأقوال فی خلاصة الرجال، از آثار یکی از عالمان قرن دهم و یازدهم هجری قمری به نام سید حسین بن کمال الدین ابرز حسینی حلی است که در آن، رجال و راویان ثقه امامی و غیر آنان را به صورت الفبایی و مستند به زبان عربی معرفی کرده است.
این اثر با تصحیح و مقدمه سید مجتبی صحفی منتشر شده است.
اثر حاضر از مقدمه های مسئول «قسم إحیاء التراث فی مرکز بحوث دارالحدیث»، مصحح و نویسنده و متن اصلی (شامل 29 فصل و یک خاتمه) تشکیل شده است.
در این اثر در مجموع، تعداد 2741 نفر از رجال به صورت مستند شناسانده شده اند.
روش نویسنده در این اثر، تحقیقی و اجتهادی است.
این اثر با تصحیح و مقدمه سید مجتبی صحفی منتشر شده است.
اثر حاضر از مقدمه های مسئول «قسم إحیاء التراث فی مرکز بحوث دارالحدیث»، مصحح و نویسنده و متن اصلی (شامل 29 فصل و یک خاتمه) تشکیل شده است.
در این اثر در مجموع، تعداد 2741 نفر از رجال به صورت مستند شناسانده شده اند.
روش نویسنده در این اثر، تحقیقی و اجتهادی است.
wikinoor: زبدة_الأقوال_فی_خلاصة_الرجال
[ویکی شیعه] زبده الاقوال فی خلاصه الرجال (کتاب). زُبْدَةُ الْاَقْوال فی خُلاصَةِ الرّجال کتابی به زبان عربی در زمینه علم رجال. نویسندهٔ کتاب سید حسین بن کمال الدین ابرز حسینی از عالمان شیعه قرن ۱۰ و ۱۱ق است. این کتاب ۲۹ فصل و یک خاتمه دارد. این کتاب تنها مسائل مهم مربوط به راویان، مانند جرح یا تعدیل و طبقه آنها را بیان کرده و به جزئیات نپرداخته است.
سید حسین بن کمال الدین ابرز حسینی از عالمان شیعه قرن ۱۰ و ۱۱ق است. او شاگرد شیخ بهایی و از معاصران سید علیخان کبیر بوده است.
سید حسین بن کمال الدین ابرز حسینی از عالمان شیعه قرن ۱۰ و ۱۱ق است. او شاگرد شیخ بهایی و از معاصران سید علیخان کبیر بوده است.
wikishia: زبدة_الاقوال_فی_خلاصة_الرجال_(کتاب)