چینی ( چینی ساده شده: 汉语، چینی سنتی: 漢語، پین یین: Hànyǔ، به معنای زبان هان ) یک زبان طبیعی یک خانواده از زبان های نواخت بر و تحلیلی شرق آسیا است که شاخه زبان های چینی خانواده زبان های چینی - تبتی را می سازد. زبان های چینی توسط بیشتر مردم هان و دیگر اقلیت های قومی چین تکلم می شوند. ۱٫۲ میلیارد نفر انسان ( حدود ۱۶٪ جمعیت دنیا ) به یکی از گونه های چینی به عنوان زبان اول تسلط دارند.
گونه های چینی در میان سخنوران بومی خودشان بدون در نظر گرفتن میزان فهم متقابل به عنوان گویش محلی زبان چینی درنظر گرفته می شوند. اما به دلیل میزان کم فهم متقابل، این گونه ها در میان زبان شناسان به عنوان زبان هایی مستقل ( شاید صدها زبان ) دسته بندی می شوند و گاهی عنوان می شود زبان های چینی از زبان های رومی تبار متنوع ترند. تحقیقات دربارهٔ رابطه تاریخی بین زبان های چینی درحال آغاز است. هم اکنون بیشتر دسته بندی ها برای این زبان ها ۷ تا ۱۳ گروه اصلی منطقه ای را بر اساس تحولات آوایی اغلب سطحی در بر می گیرد که از بزرگترین آن ها می توان به ماندارین با حدود ۸۰۰ میلیون گویشور ( مثل سیچوآنی ) ، مین با حدود ۷۵ میلیون گویشور ( مثل هاکین ) ، وو با حدود ۷۴ میلیون گویشور ( مثل شانگهایی ) و یوئی با حدود ۶۸ میلیون گویشور ( مثل کانتونی ) اشاره کرد. سخنوران هر یک از این گروه ها نه تنها نسبت به سایر گروه ها، بلکه نسبت به هم گروه های خود نیز فهم متقابل ندارند. برای مثال چینی مین خود شامل زبان های بسیاری بدون فهم متقابل است و شاخه ی مین جنوبی نیز خود شامل چند زبان است. با این حال، چندین منطقه گذار وجود دارد، که زبان ها و لهجه ها از شاخه های مختلف ویژگی های لازم برای درک محدود بین مناطق همسایه را به اشتراک می گذارند. همه گونه های چینی حداقل در سطح پایینی نواخت بر و بسیار تحلیلی هستند.
چینی معیار گونهٔ استانداردشدهٔ چینی گفتاری برپایه گویش پکن ماندارین است. این زبان زبان رسمی چین و بسیار شبیه به ماندارین تایوانی، زبان رسمی تایوان و ماندارین سنگاپوری، زبان رسمی سنگاپور است. چینی همچنین یکی از شش زبان رسمی سازمان ملل متحد است. گونهٔ نوشتاری چینی ( 中文, Zhōngwén ) ، معروف به نویسه های چینی ( 汉字/漢字, Hànzì ) ، برپایه واژه نگاشت و بین سخنوران گونه های مختلف چینی رایج است. این نویسه ها کاملاً بر پایه نمادها و نشانه ها می باشند.
نام چین در فارسی امروزی از واژه چین در پارسی میانه ریشه گرفته که خود از زبان سانسکریت و واژهٔ قدیمی تر چینا گرفته شده است که با توجه به قدمت آن ( سده پنجم پیش از میلاد ) هنوز مشخص نیست که دقیقاً از کدام واژه گرفته شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگونه های چینی در میان سخنوران بومی خودشان بدون در نظر گرفتن میزان فهم متقابل به عنوان گویش محلی زبان چینی درنظر گرفته می شوند. اما به دلیل میزان کم فهم متقابل، این گونه ها در میان زبان شناسان به عنوان زبان هایی مستقل ( شاید صدها زبان ) دسته بندی می شوند و گاهی عنوان می شود زبان های چینی از زبان های رومی تبار متنوع ترند. تحقیقات دربارهٔ رابطه تاریخی بین زبان های چینی درحال آغاز است. هم اکنون بیشتر دسته بندی ها برای این زبان ها ۷ تا ۱۳ گروه اصلی منطقه ای را بر اساس تحولات آوایی اغلب سطحی در بر می گیرد که از بزرگترین آن ها می توان به ماندارین با حدود ۸۰۰ میلیون گویشور ( مثل سیچوآنی ) ، مین با حدود ۷۵ میلیون گویشور ( مثل هاکین ) ، وو با حدود ۷۴ میلیون گویشور ( مثل شانگهایی ) و یوئی با حدود ۶۸ میلیون گویشور ( مثل کانتونی ) اشاره کرد. سخنوران هر یک از این گروه ها نه تنها نسبت به سایر گروه ها، بلکه نسبت به هم گروه های خود نیز فهم متقابل ندارند. برای مثال چینی مین خود شامل زبان های بسیاری بدون فهم متقابل است و شاخه ی مین جنوبی نیز خود شامل چند زبان است. با این حال، چندین منطقه گذار وجود دارد، که زبان ها و لهجه ها از شاخه های مختلف ویژگی های لازم برای درک محدود بین مناطق همسایه را به اشتراک می گذارند. همه گونه های چینی حداقل در سطح پایینی نواخت بر و بسیار تحلیلی هستند.
چینی معیار گونهٔ استانداردشدهٔ چینی گفتاری برپایه گویش پکن ماندارین است. این زبان زبان رسمی چین و بسیار شبیه به ماندارین تایوانی، زبان رسمی تایوان و ماندارین سنگاپوری، زبان رسمی سنگاپور است. چینی همچنین یکی از شش زبان رسمی سازمان ملل متحد است. گونهٔ نوشتاری چینی ( 中文, Zhōngwén ) ، معروف به نویسه های چینی ( 汉字/漢字, Hànzì ) ، برپایه واژه نگاشت و بین سخنوران گونه های مختلف چینی رایج است. این نویسه ها کاملاً بر پایه نمادها و نشانه ها می باشند.
نام چین در فارسی امروزی از واژه چین در پارسی میانه ریشه گرفته که خود از زبان سانسکریت و واژهٔ قدیمی تر چینا گرفته شده است که با توجه به قدمت آن ( سده پنجم پیش از میلاد ) هنوز مشخص نیست که دقیقاً از کدام واژه گرفته شده است.
wiki: زبان چینی