زبان شاوی

دانشنامه عمومی

زبان شاوی لاتین Chaoui ( آمازیغی  : ⵜⴰⵛⴰⵡⵉⵜ ) زبانی است که ساکنان اوراس بزرگ ( باتنه، خنشله، تبسه، ام البواقى، سوق اهراس ) در شرق الجزایر به آن صحبت می کنند. شاوی به دلیل استفاده از گویش الجزایری، به ویژه در مناطق شهری، شاهد کاهش است. بر اساس گزارش مرکز مطالعات آمازیگ، بیش از دو میلیون گویشور زبان شاوی وجود دارد . [ ۲]
امازیغ شاوى عمدتاً در منطقه اورس ( که شامل ولایت های باتنه، استان ام البواقی، خنشله و تبسه می شود ) و به میزان کمتری در ولایت های سوق اهراس، سطیف و بسکره گسترش یافته است.
چندین انجمن فرهنگی در حال حاضر در باتنه، پایتخت ملکه دایا ( اریس ) و شاهزاده فاطمه الشقره ( مروانه ) و سیداس در اعماق اورس النمشه خنجله ( تازوقاغت ) برای حفظ و احیای میراث زبانی این سرزمین مشغول به کار هستند. منطقه با توجه به گشودگی سیاست دولت در برابر خواسته های فرهنگی گروه های بربر زبان.
شهرداری های ارش الجبایلیه، اولاد سلام، النمامشه، اولاد رشاش، ارش المحمل الکبیره، ارش المحمل الکبیر، اولاد علی بن صبور، اولاد سلطان، سقنیه، حراکته، و اجزای دیگر، علیرغم رواج زبان عربی در تلویزیون و رادیو عمومی، مهمترین سخنرانان چاوئیه هستند.
ایستگاه های رادیویی زبان شاوی در ولایت های باتنه، ام البواقی ، خنشله و تبسه در چارچوب سیاست دولت برای ترویج زبان آمازیغى افتتاح شده اند و بسیاری از هنرمندان در اوراس برای حفظ کلمات آمازیغ در آهنگ های خود تلاش می کنند. برجسته ترین آنها: ماسینیسا، علی چیبان، جمال صبری، محوب بن عبدالسلام، یروش آگونام، دهیا، مسعود نقی، مارکوندا.
عکس زبان شاویعکس زبان شاوی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس