ریحانه

. ریحانه از القاب زیبای حضرت زهراء مرضیه سلام الله علیه است . ریحانه نام دختر حسین خوارزمی است، که ابوریحان بیرونی کتابی را به نام وی تألیف کرده است

ریحانه ازالقاب حضرت فاطمه ( س ) است .

در لغتنامه دهخدا در باره ریحانه چنین آمده است .
ریحان گیاهی خوشبویست که در زمین نرم روید و آن گیاهی سهلی یا آزریون بری است و ریحانه به معنای گل خوشبو می باشد.

الف. رسول خدا ( ص ) را بشارت دادند که خداوند به شما دخترى هدیه فرمود، آن حضرت در چهره یاران نگریست و آنان را ناخشنود یافت، فرمود: �شما را چه می شود؟ شاخه ریحانى است که می بویمش و روزیش به عهده خداوند عزّ و جلّ است�. [1]
ب. امام علی ( ع ) می فرماید: �منم دروازه شهر علم، و گنجینه دار دانش رسول خدا و وارث او، منم همسر بتول که گرامی ترین زنان جهان است؛ فاطمه آن بانوى پرهیزگار، برگزیده، پاک سرشت، نیکوکار، هدایت شده و هدایتگر، دخترى که حبیب خدا ( حضرت محمّد ) او را دوست می داشت، و بهترین دختران و دودمان او، و ریحانه ( گل خوشبوى ) او بود�. [2]
ج. در بخشی از زیارت نامه امام حسین ( ع ) می خوانیم: �السَّلَامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا الصِّدِّیقُ الطَّیِّبُ الزَّکِیُّ الْحَبِیبُ الْمُقَرَّبُ وَ ابْنُ رَیْحَانَةِ رَسُولِ الله�. [3] همانگونه که مشاهده می کنید، امام حسین ( ع ) اینگونه مخاطب قرار گرفته که �سلام بر تو . . . ای پسر ریحانه پیامبر ( ص ) !�
در پایان سزاوار است بدانیم که بر اساس گزارش های تاریخی، یکی از نام های مادر امام جواد ( ع ) نیز �ریحانه� بوده است. ( ۴ )
منابع
[1]. �وَ بُشِّرَ النَّبِیُّ بِابْنَةٍ فَنَظَرَ فی وُجُوهِ أَصْحابِهِ فَرَأَى الْکَراهَةَ فیهِم فَقالَ ما لَکُمْ رَیْحانَةٌ أَشَمُّها و رِزْقُها علَى الله عَزَّ وَ جَلّ‏�؛ صدوق، محمد بن على، ‏ من لا یحضره الفقیه، ج ‏3، ص 481، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق.
[2]. �أَنا بابُ مَدینَةِ الْعِلْمِ و خازِنُ عِلْمِ رَسولِ الله و وارِثُهُ و أَنا زَوْجُ الْبَتُولِ سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمین فَاطِمَةَ التَّقِیَّة النَّقِیَّةِ الزَّکِیَّةِ الْمَبَرَّةِ الْمَهْدِیَّةِ حَبِیبَةِ حَبِیبِ الله و خَیْرِ بَناتِهِ و سُلالَتِهِ و رَیْحانَةِ رَسُولِ الله�؛ صدوق، محمد بن على، ‏ معانی الاخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق.
[3]. شهید اول، محمد بن مکی، المزار فی کیفیة زیارات النبی و الأئمة ( ع ) ، ص 145، قم، مدرسه امام مهدی ( عج ) ، چاپ اول، 1410ق.
[4]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب ( ع ) ، ج ‏4، ص 379، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، 1379ق.